Odatv Haber Müdürü ve Cumhuriyet gazetesi müellifi Barış Terkoğlu, Cumhuriyet gazetesindeki bugünkü yazısında infaz yasası ile cezaevlerinin boşaltılmasını kıymetlendirdi.
Barış Terkoğlu, cezaevinden kaleme aldığı yazısında, “Siz, içerdekiler affediliyor sanıyorsunuz ya… Aslında ahlak direğini yanlış doruğa dikmiş, namus atını yanlış istikamete sürmüş, terör damgasını yanlış yere vurmuş, ürettiğini yanlış biçimde paylaşmış bir nizam, adaletsizliğin bahşişini veriyor” tabirlerini kullandı.
İşte o yazı…
Demir kapı açıldı. Gardiyan, içeri girmekte isteksiz adama “hadi” dedi. Başına geleceği biliyordu. Fakat direnmeye de imkân yoktu. Kapının kapanmasıyla mahpuslar ranzalarından birer birer çıktılar. Yeni geleni evvel kıpırdayamaz hale gelene kadar dövdüler. Akabinde battaniyeye sardılar. Koğuşun ortak malı ekmek bıçağı elden ele dolaştı. Yetmiş şahıslardı. Birinci adımını attığı yerde kafeslenmiş üzere yatan cesedin üzerinde de yetmiş bıçak izi vardı.
8 yıl evvel eski İstanbul kabadayısından dinledim, yıllar evvel işledikleri cinayeti. Genç yaşında bir defa adam vurmanın tadına bakmış, kâh içerdeyken kâh dışardayken devamı gelmişti. Yıllardır bir meskenden öbür meskene taşınır üzere gezdiği hapishaneleri dışarıdan daha yeterli biliyordu.
“Keşke yapmasaydınız, mahkeme cezasını verseydi” dedim. Düşünmemişlerdi, tartışmamışlardı bile. O periyot ırz düşmanının mahkemesi hapishanede kurulur, infazı koğuşunda yapılırdı. Bunu, onu getiren gardiyanlar da biliyordu. Cinayete katılanların aslında seçim bahtı da yoktu. Yetmiş darbe, cinayete herkesin elinin değmesini sağlıyordu. Böylelikle “bir gören” olmuyordu. Güya suskunluğun anayasası kabahatten evvel yazılmıştı.
Kolektif suça, kolektif sessizliğe örnek olun diye yaşanmış bir an üzere. Siz genelde “suçlu”yu bir kişi sanırsınız. Halbuki eline bıçağı veren, sırtını okşayan, o anı hazırlayan, münasebet yaratan, ikaz eden, sonra da kenarda izleyen koca bir topluluk vardır.
PAKET DEDİKLERİ
Ne vakit yargı paketi, af, düzenleme deseler gözümün önünden sinema üzere geçer. OdaTV davasında yargılanırken, sonradan kendileri sanık olan yargıçların yüzüne şöyle bağırmıştım:
“Kafamı kaldırıyorum. 14 yaşında zavallı bir kıza tecavüz edenler konvoyla hapishaneden çıkıp kutlama yapıyorlar. Ben hapishaneden izliyorum. Yazıklar olsun!
Gonca Kuriş’in nasıl azapla öldürüldüğünü gördünüz mü? Onu katleden Hizbullahçılar halay çekerek çıktılar. Ben hapishaneden izledim. Yazıklar olsun!
7 tane genci evvel telle boğan, akabinde kurşunlayanlar, öldürdükleri adam başına bir buçuk sene yatıp çıktılar. Ben hapishaneden izledim. Yazıklar olsun!
(…)Bu durumu açıklamaya çalışıyorum. Aklıma ‘biz sizlerin düzgün çocuklarınız değiliz’ cümlesinden diğeri gelmiyor.”
Paket, paket dedikleri genelde budur.
'YA BİTER YA BİTER'
Nadir Nadi, 25 Ocak 1974’te bu sayfalarda şunu yazmıştı:
“Bilindiği üzere bugüne dek gerek CHP, gerek MSP bu konuda çabucak hemen tıpkı paralelde görünmüşler, düşün özgürlüğünü Batı demokrasilerindeki hudutları içinde benimsediklerini söylemişlerdi. Hazırlanacak af yasasını bu bakımdan itinayla inceleyeceğiz.”
Cumhuriyet’in 50. yıldönümünde çıkarılamayan af, 46 yıl evvel, yeni kurulan CHP-MSP koalisyonuna kalmıştı. Lakin “yangında evvel kurtarılacaklar” farklıydı. Aslında iki parti Nadi’nin söylediği üzere başlangıçta anlaşmış, hatta hükümet programına da af yazılmıştı. Lakin 20’ye yakın MSP’li son dakika atağıyla Meclis’teki sağ partilerle el kaldırdı. Sağcı mahpuslar, dolandırıcılar ya da kaçakçılarla dışarı çıkarken, solcuların yargılandığı 141.-142. hususlar af dışında kaldı. Ecevit’in meşhur “ya biter ya biter” restini çektiği paket Muammer Aksoy’un uğraşlarıyla AYM’ye gidince 4’e karşı 11 oyla 141.- 142. unsurlar de pakete girdi. 5 bine yakın solcu mahpus dışarı çıktığı gün, Adalet Partisi “kötü çocukları” bıraktığı için AYM’ye çok kızmıştı.
PAKETİN İÇİ NASIL DOLUYOR?
İşin özeti şudur:
Tartışma daima tıpkı formda başlar. “Çok haksız yargılamalar oldu” , “düşünce suçluları hapiste”, “cezaevleri çok dolu”, “bir baht daha vermek lazım” vs. vs.
Toplum şimdi ismini koyamamıştır. Lakin yargılamaların damla damla kaybolmuş meşruiyeti “adalet yok” hissini milletin içine yerleştirmiştir. Yeni cezaevleri yaparak, koğuşlara yeni karyolalar koyarak manzarayı kurtarmak da yetmeyince “paketler” hazırlanır. Kesinlikle öncelikle çıkması gereken “iyi çocuklar” vardır. Onlar çıkarken çıkmasa ayıp olacak “kader mahkûmu” dedikleri de pakete atılır. Nizamın “kötü çocukları”, toplum vicdanının çıkmalarını asla kabul etmeyeceği kimi isimli mahpuslar ve iktidarın çıkarmak isteyip de tahlil bulamadığı fazla kire bulaşmış kimi “iyi çocuklar” ile birlikte içeride kalır. O günkü siyasi güç istikrarlarına, devlet kurumlarının (AYM gibi) kabullerine, toplumsal takviyeye, hatta artık olduğu üzere harikulâde durumlara nazaran paket daralır ya da genişler. Toplumun asıl sıkıntıyı, “adaletsizliği yaratan düzen” konuşması biraz daha ertelenmiştir. “Paket kapsamı” denilen, kime nazaran, neye nazaran diye sorduğumuz çizgi bu türlü çizilir.
UZAĞA GİTMEYE GEREK YOK…
31 Mart 2011’de 33 husus ve 4 süreksiz unsurdan oluşan Birinci Yargı Paketi çıktı. 26 Ağustos 2011’de 44 unsurdan oluşan İkinci Yargı Paketi çıktı. 2 Temmuz 2012’de 107 husus ve 3 süreksiz unsurdan oluşan Üçüncü Yargı Paketi çıktı. 11 Nisan 2013’te 27 unsurdan oluşan Dördüncü Yargı Paketi çıktı. Sorarsanız problemler paket paket çözülecekti. Üçüncü paket sırasında hapisteydim. Her paket o gün Silivri’deki davalar üzerinden konuşuluyordu. Lakin her paketin akabinde “kötü çocuk” sayılanlar mahpusta kalmaya devam etti. Tablo, yargıdaki FETÖ statükosunun değişmesiyle yıkılabildi. Lakin yeni gelenler eski metotları yeni tekniklerle sürdürünce adaletsizlik zirveleri yeniden büyümeye başladı.
MESELE AF DEĞİL ADALETSİZLİK
Düşünün, 2010 yılında hapishanelerin kapasitesi 114 bin 831’di fakat 120 bin 814 kişi hapisteydi. 2012’ye gelindiğinde yatak sayısı artırılıp kapasite 146 bin 705’e çıkarken hapishanelerde 136 bin 20 kişi kalıyordu. Bugün ise hapishanelerin kapasitesi 233 bin kişi, lakin cezaevlerinde 246 bin kişi kalıyor. Asıl sıkıntıya sırtını dönen, patlak lastiği şişirmeye, paketlerle yama yapmaya devam ediyor. Hür bırakılan 18 yaş altındaki çocukların yüzde 70’inin bir yıl içinde, 18-20 yaş aralığındakilerin iki yıl içinde cezaevine geri dönüşünün nedenini sorgulamayan sistem, bu türlü de devam edecek üzere. Haliyle biz de paketler için hengame etmeye devam edeceğiz.
Yanlış anlamayın. İtirazım affa değil. Tersine, hapishaneleri dolduran aksiyonlara “hafifletici neden” olan tertip, affa da münasebet oluşturuyor. İtirazım, kendine “iyi çocuk” seçen iradeye.
Siz, içerdekiler affediliyor sanıyorsunuz ya… Aslında ahlak direğini yanlış doruğa dikmiş, namus atını yanlış istikamete sürmüş, terör damgasını yanlış yere vurmuş, ürettiğini yanlış halde paylaşmış bir nizam, adaletsizliğin bahşişini veriyor.