Yeni infaz düzenlemesinin gündemde olduğu bu günlerde Corona vesilesiyle konuta kapanmışken uzun vakittir aklımı ve vicdanımı çok rahatsız eden “cezaevlerindeki bir küme askerle ilgili” bir mevzuyu yazmak istedim.
Konuya evvel 2006 – 2014 ortası kumpas günlerini hatırlayarak başlayalım…
NE SESLERİNİ DUYURABİLDİLER NE KAYGILARINI ANLATABİLDİLER
Hatırlarsanız o günlerde askerlerle ilgili Şemdinli, Atabeyler, Malatya – Tepe, Arınç’a suikast- Kozmik Oda, Oda TV, Ergenekon, Balyoz, Poyrazköy, Askeri Casusluk ve en son 28 Şubat kumpas davaları zincir biçiminde peş peşe sıralanıyordu. Ortalarında Genelkurmay Başkanlığı yapmış olanlar da dahil pek çok emekli ya da muvazzaf general, subay, astsubay gözaltına alınıp tutuklanmıştı. Toplum şoktaydı. Kim ne oluyor bilmiyor, mana veremiyor, ancak “Taraf gazetesi şefliğindeki Yandaş Medya Orkestrası”ndan topluma daima kelamda suikast, bombalama, darbe içerikli haberler enjekte ediliyordu. TSK’nın itibarsızlaştırılması ve susturulmasını hedefleyen son derece etkili psikolojik harekât planları yürürlüğe konmuştu ve ustalıkla yönetiliyordu. (Her ne kadar o süreçte yürütülen planlı faaliyetler sivil literatürde “Algı Operasyonu”, “Toplum Mühendisliği” vb. isimlerle anılmaktaysa da askerî literatürde buna “Psikolojik Harekât”, hatta ruhsal harekâtı da kapsayan bir üst versiyonu olarak “Bilgi Harekâtı” adı verilir.)
Yoğun dezenformasyon bombardımanlarıyla oluşturulan algı şuydu: Askerler AKP iktidarı işbaşına geldiğinden beri iktidarı devirmek için derin devleti (!) kullanarak yasadışı dolaplar çevirmişler ve / yahut çeviriyorlar; iktidar da bu yapılanmayı tespit etmiş ve darbeciler hakkında gereğini yapıyor.
Gözaltına alınan, tutuklanan ve cezaevine atılan askerler de şaşkındı… “Hoop, ne oluyor, bizim üzerimize atılan bu hatalarla bir ilgimiz yok, nereden çıktı cami bombalamak, kendi uçağını düşürmek? ‘Darbe semineri’ diye söylenen seminerde asla darbe falan konuşulmadı, yanlış yapılıyor” diye çırpınsalar da; birtakımı o seminere katılmadığını, birtakımı cürüm tarihi olarak gösterilen tarihte Türkiye’de bile olmadığını vs. vurgulayıp sözlerini somut dokümanlarla kanıtlasalar da, oluşturulan bilgi atmosferi altında ne seslerini duyurabildiler ne kaygılarını anlatabildiler ne de insanları kendilerine inandırabildiler. Yapayalnız kaldılar. Herkes onları sahiden darbe planlayıcısı ve kendi mescidini bombalayacak, kendi uçağını düşürecek kadar gözü dönmüş caniler olarak gördü.
Ta ki 17/ 25 Aralık 2013’e kadar…
O tarihe kadar FETÖ ile el ele, kol kola, yanak yanağa, kucak kucağa olan, “ne istedilerse veren” iktidar, 17/25 Aralık sürecinde çıkar hengamesine tutuşunca, askerlere yönelik davaları en yetkili ağızlardan “kumpas” olarak tanımlamaya başladı.
Böylece davalar birer birer düştü, sanıklar beraat etti.
Beraat ettiler de, o vakte kadar 5 yılı aşkın müddet cezaevinde yatanlar oldu.
Düşünün ki büsbütün hatasız günahsız olmanıza karşın 5 yıl boyunca demir parmaklıklar gerisindesiniz… Sesinizi duyuramıyor, kaygınızı anlatamıyor, insanları masumiyetinize inandıramıyorsunuz… Hatta o denli ki, FETÖ’cü polislerin, savcıların, uzmanların sizi içeride tutmak için geçersiz kanıt uydurduklarını, dokümanlar üzerinde tahrifat yaptıklarını vs. bütün çıplaklığıyla yargıçların önüne koymanıza karşın, yargıçlar sizi içeride tutmaya devam ediyorlar ve bu bariz tuhaflığı dahi kimseye anlatamıyorsunuz.
İşte bütün o kumpas davalar sürecinde bu durumları yaşadık.
Şimdi gelelim bugüne…
EN AZINDAN O ASKER AİLELERİNİ DİNLEYİN
Türkiye 2016’nın 15 Temmuz’unda bir ihanet kalkışmasına sahne oldu. 17/25 Aralık’ta maksadına ulaşamayan FETÖ bu kere yıllardır bilinmeyen saklı TSK içine yerleştirip büyüttüğü müritleri ve sivil uzantıları aracılığıyla direkt silah kullanarak iktidarı devirmeye kalktı. Allah’tan TSK içinde FETÖ’cü olmayan, Atatürk’e ve Cumhuriyet’e gönülden bağlı işçi darbecilerden çok daha fazlaydı. Bu işçi darbeci komutanların esas niyetlerini anladıkları andan itibaren derhal karşı koydular, darbecilerle uğraşa giriştiler, araçları bozdular yahut silah sistemlerinin çalışmasını engellediler. Sonuçta vatandaşların da dayanağıyla FETÖ bir sefer daha hezimete uğratıldı.
Ardından darbeye kalkışan işçi tek tek toplandı, tutuklandı, cezaevlerine atıldı.
Fakat bu süreçte bir gariplik vardı.
İhanet kalkışmasını planlayıp direkt aksiyonların içinde yer alan FETÖ müridi TSK işçisinden diğer, o gece neler olduğunu bilmeyen, “alarm tatbikatı var” denilerek, “terör saldırısı var” denilerek, “sıkıyönetim ilan edildi” vs. denilerek konutundan çağrılan yüzlerce, binlerce işçi de birliğine gitmişti. Onların bir kısmı aldıkları buyruklar çerçevesinde kışla içerisinde kaldı, bir kısmı birliğini emredilen yere sevk etti. Olası terör saldırısı nedeniyle desteğe gittiklerini yahut alarm tatbikatı nedeniyle yere yayıldıklarını vs. sanarak yola çıkanların bir kısmı ne olup bittiğini öğrenince (yani darbeci kumandanların temel niyetlerini anlayınca) intikal halindeyken derhal geri döndü yahut gece boyunca yerde hareketsiz kaldı vs.. Hatta âmirleriyle hengame etti.
Fakat o kahrolası gece sona erip ortalık sükûnete kavuşunca, kışlalarda bulunan yahut konutundan kışlasına koşan bütün işçi darbe suçlamasıyla tutuklandı.
Ve o gün bugündür cezaevlerindeler. Bir kısmının yargılaması bitti. Fakat duruşmalarda, İç Hizmet Kanunu’nda belirtilen “mutlak itaat” ilkesi gereği, buyruk gelince tereddüt etmeden kışlalarına gittiklerini, ne FETÖ yapılanması ne de darbe kalkışması ile ilgileri olmadığını, tersine Atatürk unsur ve ihtilallerine ve Cumhuriyet’e gönülden bağlı askerler olduklarını, kendilerinin FETÖ’yle bağını gösterebilecek ne okul geçmişi ne bylock ne de ankesörlü telefon vb. irtibatında hiç bulunmadıklarını, o lanetli gecede kendi birliklerinden atılmış tek bir mermi dahi olmadığını vs. söyleseler de yargıçlara dinletemediler. Birçok “ağırlaştırılmış müebbet” cezasına çarptırıldı.
Ve o gün bu gündür masumiyetlerini anlatabilmek, seslerini duyurabilmek için çırpınıyorlar. Hem kendileri hem de aileleri…
Ama gözler kapalı, kulaklar tıkalı, ağızlar fermuarlı, yürekler mühürlü… Birkaç yürekli ve vicdanlı insan ve iki- üç gazeteci dışında kimse onları duymuyor, dinlemiyor, inanmıyor, onlarla konuşmuyor. Daha doğrusu dinlemek bile istemiyor, “darbeci” diye kestirip atılıyor.
Yani tıpkı o kumpaslar sürecinde bizim başımıza geldiği üzere… Tıpkı bizlere ve ailelerimize yapılan “vebalı” muamelesi üzere… Nasıl ki bizleri de sorgusuz sualsiz “darbeci” olarak yaftaladılarsa, kabul etti(rdi)lerse, dinlemedilerse, görüp duymak istemedilerse artık tıpkı durum bu ailelerin başında…
Hatta bizden daha da güç durumda olduklarını söyleyebilirim. (Çünkü bu kere işin içinde “kan” var.)
O nedenle, “damdan düşenin halinden tekrar damdan düşen anlar” misali, kendi deneyimlerimin öğrettikleri ve vicdanımın sesiyle buradan herkese bir davet yapmak istiyorum: Lütfen – herkesi değil, lakin en azından o asker ailelerini dinleyin, seslerine kulak verin, çırpınışlarını görün!
FETÖ’CÜLÜK MAZERETİYLE TSK’DAN UZAKLAŞTIRILDIĞINA YÖNELİK AĞIR BİR ALGI VAR
Şimdi tam da bu noktada birkaç konuya açık olarak değinmek ve tartışmaya açmak istiyorum. Lütfen elinizi vicdanınıza koyarak, aşağıdaki durum ve nitelikleri taşıyan bir personelin “darbeci” olarak değerlendirilip “ağırlaştırılmış müebbet” gibi bir cezaya çarptırılması ne kadar doğrudur?
1. O gece birliğine gelmiş olan, lakin o vakte kadar kendisinin yahut eşinin FETÖ’yle kontağı, FETÖ’nün kullandığı bylock, ankesörlü arama ve / yahut öteki irtibat sistemlerini kullandığı, FETÖ’yle ilişkili rastgele bir kurum ya da dernekle ilgisi, KPSS yahut askerî okul imtihanlarında yardım gördüğü, 1 dolar sorunu ve şahit – bilinmeyen şahit beyanları da dahil FETÖ’cü olduğu hiçbir halde kanıtlanamamış işçi,
2. Terör saldırısı, alarm tatbikatı, sıkıyönetim ilanı yahut komutanın buyruğu vb. “konusu kabahat teşkil etmeyen ve askerî yasalar çerçevesinde mutlak itaati gerektiren” gerekçelerle birliğine gelip katıldığı “kanıtlanan” personel, (Askerlik yapan herkes şunu pekâlâ bilir ki, er – erbaş ve uzman çavuşlar, astsubaylar ve – birliğin büyüklüğüne göre- teğmenden icabında albaya kadar hiçbir işçi aldığı bir buyruğu mütalâa edip gereğini yapmama bahtına sahip değildir.)
3. Tekrar kışlasına gelmiş ve aldığı buyruk gereği “terör saldırısına karşı koymak” gayesiyle birlik dışına sevk edilen, fakat yolda durumu öğrenip geri dönen ya da ileri gitmeyip yerde kalan işçi,
4. Direkt halka ateş etmemiş, silah kullanmamış rütbeli işçi,
5. Askerî Lise, Astsubay Hazırlama Okulları ve Harp Okullarında okuyan öğrenciler,
6. Erbaş ve erler (başındaki komutanın açık buyruğu ile halka ateş edenler dahil).
İşte tekrar soruyorum: Sayılan niteliklere sahip personel “darbeci” sayılabilir mi ve darbeci oldukları gerekçesiyle bunlara “ağırlaştırılmış müebbet mahpus cezası” verilebilir mi? (DİKKAT! “Ceza verilebilir mi?” diye sormuyorum, “ağırlaştırılmış müebbet cezası verilebilir mi?” diye soruyorum.)
Yukarıda, bugünlerde yeni infaz düzenlemesinin görüşüldüğünü belirtmiştik. İşte yeni infaz düzenlemesinde bu bahsin da vicdanî ve hakikat biçimde incelenip değerlendirilmesini umuyorum.
Mamafih yeni düzenlemede beni en çok endişelendiren konu, 15 Temmuz ihanetinin üstte değinilen ve olaylardan habersiz olarak kışlaya giden çalışanın üzerine yıkılarak asıl FETÖ’cü darbecilerin kurtarılmaya çalışılacak olmasıdır. Gerçekten de beni bu halde düşünmeye ve kaygılanmaya sevk eden birtakım münasebetlerim var.
Ve dahi şunu da belirtmek isterim ki, halk ortasında, bu hain darbe kalkışmasından sonra TSK içinde Atatürk’e ve Cumhuriyet’e bağlı birçok işçinin de FETÖ’cülük mazeretiyle TSK’dan uzaklaştırıldığına yönelik ağır bir algı var. Söylemedi demeyin!
Evet, Balyoz kumpasında yaklaşık 4 yıl cezaevinde kalan (E) Alb.Mustafa Önsel mevcut durumu “kanlı çuval” olarak niteliyordu. O da saf olduğu halde, FETÖ’yle asla ilgisi olmadığı halde darbeye ismi karıştırılan işçi olduğunu savunup, hatalı ile suçsuzun, darbeci ile darbeci olmayanın birbirinden ayrılması gerektiğine yönelik birçok yazı yazmıştı.
Tamamen tıpkı görüşteyim. Özellikle “FETÖ kriterleri”nin hala yargılanan bütün işçiye tek tek uygulanması gerektiğini, hatalı ile suçsuzun, hain ile mazlumun kesinlikle birbirinden ayrılması gerektiğini, gerçek adaletin sağlanmasını savunuyorum.
Seslerini duyurmaya çalışan bir küme aile de birebirini istiyor: ADALET!
E. Albay Alican Türk