Sözcü gazetesi muharriri Aytunç Erkin bugünkü yazısında, Odatv Editörü Caner Taşpınar’ın kaleme aldığı “Damat-Fethullahçıların AKP'li Kayınpederleri” isimli kitabı ele aldı.
Erkin yazısında şu sözleri kıllandı:
“İlk iddianame 14 Temmuz 2008'de, soruşturmanın başlamasından yaklaşık bir yıl sonra İstanbul 13. Ağır Ceza Mahkemesi'ne sunuldu. 25 Temmuz 2008'de mahkeme tarafından kabul edildi. Birinci duruşma 20 Ekim 2008'de yapıldı. Birinci iddianame yaklaşık 2500 sayfaydı. İkinci iddianame 25 Mart 2009'da kabul edildi ve Ergenekon ana davasıyla birleştirildi. Ağustos ayında ise birleştirme talepli üçüncü iddianame ana davaya eklendi. Birinci iddianamede Ergenekon, “terör örgütü” olarak tanım edildi ve “üyeleri ve yöneticileri” darbe teşebbüsüyle suçlandı.
Köksal Şengün…
İstanbul 13'üncü Ağır Ceza Mahkemesi'nde 3 yıl başkanlık yaptı ve Ergenekon Davası'na baktığı periyotta sanıkların tahliyesi istikametinde oy kullandı. Fetullahçı yargıçlar Hasan Hüseyin Özese, Sedat Sami Haşıloğlu, Hüsnü Çalmuk'la çalıştı.
Temmuz 2011'de HSYK kararı ile Bolu'ya ‘düz hakim' olarak atandı. Çünkü… Örgüt, Köksal Şengün'ün ‘tahliye' tarafında oy kullanmasından rahatsızdı. Sonra…Yaşadıkları o kadar ağır gelmişti ki kanser oldu!… Pekala, Şengün'ün hayat kıssasını kim yazacaktı? Ya da yazmaya başlamıştı!”
HAKİM ŞENGÜN'ÜN ÇALINAN HAYAT HİKAYESİ
Aytunç Erkin yazısını devamında Caner Taşpınar’ın Damat kitabına değinerek şunları yazdı:
“Caner Taşpınar… Yürekli bir gazeteci ve muhabir… Ergenekon kumpasında yargılanan ve beraat eden isimlerden. Şimdi… Odatv'de editörlük yapıyor, özel haberlere imza atıyor.
Kitabı çıktı ve okumaya başladım… Kitabın ismi ‘DAMAT'!… Ancak… Damatlardan farklı şekilde…
Kitabın içinde bir öykü dikkatimi çekti! Halbuki, bu kitap (Damat) Caner'in birinci kitabı değilmiş… Nasıl mı?
Okuyalım:
‘…Aslında şu an elinizde tuttuğunuz kitap, benim birinci kitabım değil. Başıma neler geldi anlatayım… 15 Temmuz darbe teşebbüsünden evvel Köksal Şengün'ün hayatını yazmaya karar verdim. Kendisi evvel istemedi, lakin birinci görüşmeyi yapınca gerisi gelmişti. Yazmaya başlamıştım. Kendime ilişkin bir bilgisayarım yoktu, bu nedenle ses kayıt cihazımı, kitabı yazdığım ofis bilgisayarını ve notlarımı sırt çantamda taşıyor, ofiste mesaim bittikten sonra meskene giderken yanımda götürüyordum.’
Caner, bir bakıma çalışma masasını sırtında taşıyordu!
Kitaba devam edelim:
‘Bir akşam ofisten çıkıp, arkadaşımın işlettiği lokalde sohbete başladık. Gece geç saat olduktan sonra kalktım, lakin çantam yoktu. Çıkış kapısının tam yanında masada oturmuştuk. Her yere baktım, bulamadım. Halbuki, çantayı çıkış kapısının önüne bırakmıştım.’
Sonra ne mi olur? Caner, sabah lokale bir sefer daha uğrar ve çantayı sorar. Yok, bulunamaz.
Hemen polise koşar…
Okuyalım:
‘Önce ilgilenmediler. Kitap yazdığımdan, sırt çantamdaki ses kayıt aygıtında Türkiye'nin en kıymetli yargıçlarından birinin açıklamaları olduğundan bahsettim. Polislerle apartmanın kamera kayıtlarını inceledik. Yüzlerini gizleyen iki kişinin montlarına bir şey saklayıp çıktıkları görülüyordu…’
Soru şu: Caner'in arkadaşlarıyla oturduğu lokal, bir apartmanın ikinci katındaydı. Kapısı da hep kapalı tutulan bir yerdi. Nasıl oldu da bu iki kişi kapının arkasında bulunan çantayı çalmıştı?”
SAKINCALI FOTOĞRAF
Aytunç Erkin yazısını şöyle noktaladı:
“Ben bilmiyordum… Bugüne kadar da bir yerde okumamıştım. Tekrar Caner'in, ‘Damat' kitabından öğrendim!…
Hakim Köksal Şengün, 1968'in öğrenci önderlerinden Deniz Gezmiş'in sınıf arkadaşıymış. Gezmiş, 1966 yılında İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi'ne kaydolur, Köksal Şengün ise 1967'de tıpkı kısma gelir. 6. Filo'yu taşlayan gençler arasında… Bu ayrıntıyı kitabı okuyunca görecek ve şaşıracaksınız… Ancak…
Öyle bir kıssa var ki… Okuyalım:
‘Askerlikten sonra nihayet hakimliğe başlamak için birinci adımı atabilirdi. Tüm evraklarını titizlikle hazırladı. Birinci vazife yeri Rize'nin Ardeşen İlçesi'ne gerçek yola koyuldu. Evrakını sundu, her şey eksiksizdi. Lakin bir anda mırıltılar başladı. Memur belgeyi hakime uzattı, hakim savcıya gösterdi. Derken… Yetkili hakim yanına sokuldu ve Köksal Şengün'e şöyle dedi: ‘Bu fotoğrafla olmaz.' Köksal Şengün ne olduğunu anlayamadı! Fotoğrafa baktı, yetkili hakim fotoğraf üzerinde bıyıklarını gösteriyordu. Köksal Şengün, aslında daha mesleğin birinci dakikasında ‘sakıncalı' ilan edilmişti.’
O periyodun sembollerinden biri de ‘bıyık'tı! Köksal Şengün'ün bıyığı da solcuların bıraktığı bıyıktı…”