Şair-yazar Turgay Fişekçi’nin kaleme aldığı “Unutulmaz” A7 Kitap tarafından yayımlandı. Fişekçi, deneme cinsindeki kitabı “Unutulmaz” ile okura, Madımak’tan Wimar’a, Prag’tan Gökçeada’ya seyahat notlarını sundu.
Kitabını, “tıpkı roman, hikaye ya da şiir kitabı okur üzere okunan bir kitap” diye tanımlayan Fişekçi, yurttan ve yurtdışından edindiği tecrübelerini anlattı.
Kitabın “Krizdeki Yunanistan’dan İzlenimler” başlıklı kısmında, 2012 yılında ekonomik kriz yaşamaya başlayan Yunanistan’da, halkın nasıl bir ruh hali içerisinde olduğu aktarıldı. Fişekçi, “Kriz periyotlarının mutsuz insanları yoktu” dediği Yunanistan’daki durumu “Kriz devirlerinin mutsuz insanları yoktu, sonraki birinci yerleşim Dedeağaç’ta. Kıyı lokantaları Cuma gününün öğlen saatlerinde yiyip içerek sevinçli sohbetlere dalmış beşerlerle doluydu” diye anlattı.
“Bir ülkeyi tanımlayacak temel niteliklerden biridir kültürel yapı” diyen Fişekçi, Yunanistan’ın en büyük sıkıntılarından birinin yolsuzluk olduğunu lisana getirdi.
İşte “Krizdeki Yunanistan’dan İzlenimler” başlıklı kısımda anlatılanlar:
“Yunanistan’ı on gün ortayla doğudan batıya ve aksisi istikamette iki sefer geçtim. Her gün basında bu ülkeyle ilgili yazılanları, söylenenleri izledikçe çöküm, bitmiş bir ülke görünümüyle karşılaşacağımı umuyordum, o denli bulmadım.
Kriz devirlerinin mutsuz insanları yoktu, sonraki birinci yerleşim Dedeağaç’ta. Kıyı lokantaları Cuma gününün öğlen saatlerinde yiyip içerek sevinçli sohbetlere dalmış beşerlerle doluydu. Benzer kuvvetli kış şartlarından sonra bizim İpsala sonuna uzanan ‘duble yol’un delik deşik olmasına rağmen, Meriç’in öte yanındaki otoyol problemsiz.”
“BİR ÜLKEYİ TANIMLAYACAK TEMEL NİTELİKLERDEN BİRİDİR KÜLTÜREL YAPI”
“Geçtiğimiz yıllarda bu yolun Adriyatik Denizi kıyısına dek tamamlanmasıyla TIR nakliyeciliği için kıymetli bir kanal açılmış oldu. Yalnız Türk ve Yunan kamyonları değil, Bulgar, Makedon vb. Balkan ülkelerinin araçları da birebir yolu kullanarak, yolun bitimindeki Igoumentisa limanından bindikleri gemilerle İtalya’ya ulaşıyorlar. Yakın yıllarda yapılan yeni liman kâfi genişlikte olmasına rağmen, geleceğin ihtiyaçları düşünülerek daha da büyütülüyor.
Yunanistan, kültür hayatımızda Kavafis, Ritsos, Seferis, Elitis üzere şairleri, Theodorakis, Hacidakis, Haris Aleksiu üzere müzikçileri, Angelopoulos üzere sinemacıları ile geniş yer meblağ. Kendi sanatkarlarımız kadar severiz bu ülke sanatkarlarını.
Bir ülkeyi tanımlayacak temel niteliklerden biridir kültürel yapı. Bütün lisanlar kadar hoş bir lisanı, ikibin yılı aşkın bir kültürel geleneği olan bir ulusa ne olaiblir ki? Kültür ve gelenekleri yaşatır ulusları, kasalarının dolu ya da boş olması değil.
Bugünkü Yunanistan, evvel İkinci Dünya Savaşı sonrası yaşadığı kanlı iç savaşın büyük acıları, akabinde Albaylar Cuntası’nın baskı periyodu üzerinde kuruldu. Avrupa Birliği üyeliği ile çağdaş bir refah toplumuna dönüştü. Bu refah toplumunun en çarpıcı yanı, refah seviyesinin toplumun geniş kısımlarına yayılabilmiş olmasıydı. Neredeyse yoksulluğa rastlanmayan bir toplum.
Yunanistan toplumu bugün tembel olmakla, sanayi kuruluşları yaratmamış olmakla suçlanıyor. Endüstrinin kirliliğine bulaşmadan havası, suyu, toprağı pak bir refah toplumu yaratabilmişse sevinmek gerekir.”
“EN BÜYÜK SORUNU YOLSUZLUKLAR OLMUŞ”
“Selanik’te oturduğum bir kahvede, ülkenin bu kadar borçlu olmasının gerisindeki temel nedeni de öğrendim. Yunanistan’ın yıllar içinde en büyük sorunu yolsuzluklar olmuş. Alınan krediler, fonlar, büyük ölçüde şahsî çıkarlar için kullanılmış. Türlü yatırım projeleri için alınan paralar, kimi ellerde buharlaşmış. Yurtdışı bankalardaki kapalı hesaplara akmış.
Gizli hesaplar ortaya çıkarılıp, bu hesaplardaki servetlere ‘nereden buldun’ sorgusu yapılsa, borçlarının büyük kısmından kurtulabilirmiş ülke. Bu da kahve insanlarının yaklaşımı.
Krizdeki bir ülkede her şey durur diye düşünüyor insan. Yunanistan’da hayat kendi olağanlığı içinde sürüyor. Selanik kordonundaki kahveler, lokantalar cıvıl cıvıl gençlerle dolu. Bahar mevsiminde köylüler topraklarında çalışıyor. Vardar Ovası’ndaki meyve bahçeleri al, pembe, beyaz çiçekler içinde. Gemiler bir limandan ötekine vaktinde gelip gidiyor.
Sonunda, e yani ne olmuş derseniz, krizdeki Yunanistan’da bizimkilerden çok yüksek olan fiyatlar düşürülüp, bizimkinden çok düşük olan akaryakıt fiyatları da artırılarak bizimkilere yaklaşmış. Lakin halkın kültürel bir geleneğe dönüşmüş günlük yaşama biçiminde bariz bir değişiklik olmamış. 4.4.2012 ”