Gazeteci Mert Taşçılar’ın, “Dindar ve Kindar Ulusal Eğitimin İflası” adlı kitabı Galeati Yayıncılık’tan çıktı.
Odatv editörü Mert Taşçılar, birinci kitabında, AKP’nin 18 yıllık iktidarı sürecinde 5 sefer değişen eğitim sisteminde yaşanan tahribatı ele aldı. Taşçılar, Ulusal Eğitimi’nin iflasının kökünde neler yattığını, tarih tarih, isim isim, olay olay kaleme aldı.
Mert Taşçılar ile “Dindar ve Kindar Ulusal Eğitimin İflası” adlı kitabı üzerine bir söyleşi gerçekleştirdik. Taşçılar, kitabın çıkış noktasını Odatv’ye anlattı:
İşte o söyleşi:
– Kitabın ismi “Dindar ve Kindar Ulusal Eğitimin İflası…” Okuyucu bu kitapla neler öğrenecek?
İnsanlara görmezden geldiklerini göstermeye çalışıyorum. Günlük hayatımızın telaşı içerisinde eğitim kurumlarında cinsel istismarlara ait haberleri okuyup, birkaç sonlu tweet attıktan sonra unutuyoruz. Lakin istismar olayları bir başlangıç değil sonuç.
– Nasıl yani?
Türkiye’de bir eğitim sistemi yok. Bu, Türkiye için en kolay önermelerden biri üzere gözüküyor. Birinci soruya dönersek. İşte bu önermenin hiç de kolay ve geçiştirilebilir olmadığını kitapta aktarmaya çalıştım. Gazetecilik unsurları gereği, Anadolu’nun kapalı kalmış köşelerinde tüm yaşananları kim, ne, nerede, nasıl, neden, ne vakit yapmış anlattım. Gözümüzün önünde olmayanı göz önüne getirdim.
– Pekala, kitap, onu okuyan insanlara hangi fikri veriyor?
Kitabı baştan sona okuyan bir insan son sayfayı bitirdiğinde, nasıl bir Türkiye’de yaşadığına dair benim fikrime değil kendi fikrine sahip olacak. Tahlilin ise lakin, kendisini düzeltmeye başlayarak mümkün olabileceğini anlayacak.
“BİZİM MESELEMİZ BİR ŞEYLERİ DEĞİŞTİRMEMEKTEN KAYNAKLANIYOR”
– Kitapta onlarca kıssa var çocukların cinsel tacize maruz kaldığı, kuran kurslarında, yurtlarda… Dünden bugüne ne değişti? Çıkış noktanız hangi olay?
Maalesef değişen bir şey yok. Bizim problemimiz da bir şeyleri değiştirmemekten kaynaklanıyor. Bu mevzu üzerinde duruyorum aslında. Kitaptaki kıssalar ortasında beni en çok etkileyen iki bahis var. Biri Giresun’un 12 bin nüfuslu Alucra ilçesinde yaşanan istismar olayı. Olayla ilgili iddianameyi birinci okuduğumda midem bulanmıştı. Hafızlık kursunda 13 çocuğa yapılanlar buzdağının görünen yüzü. Öbür olay ise sabaha karşı saat 4’te Kuran kursundaki dayaktan kaçan 4 çocuğun, 8 kilometre yürüyerek Jandarma’ya sığınmalarıydı.
Değişen bir şey yok dememin nedeni ise bu usul olağandışı sapkın davranışların, kendisini farklı vakitlerde bayanlara şiddet, cinsel taciz, yabanî cinayetler olarak göstermesi.
Her şey dönüp dolaşıp eğitim sistemine denk geliyor. Bu yüzden eğitimimizi düzeltmezsek de dünden bugüne bir şey değişmeyecek. Birinci söylediğimi sonda da söyleyeyim: Bizim problemimiz bir şeyleri değiştirmemekten kaynaklanıyor. Kitabın çıkış noktası da bu… Anlayışımızı değiştirmek.
– Devlet o çocuklar taciz edilirken yanında değildi pekala daha sonra yanında olabildi mi?
Benim incelediğim davalar ve olaylardan sonra çocuklar devlet korunmasına alınıyor. Lakin bir de hiç duymadığımız istismar olayları, hiç ortaya çıkmayan tecavüzler ne olacak? Devletin o çocukların yanında olması tabiki düzgün bir şey. Fakat cinsel istismara uğramış bir çocuğun devletin bakımında olsa bile nasıl durumda olacağını empati kurarak düşünmeliyiz. Bunu bir de istismara uğrayıp da hiç söyleyememiş, ortaya çıkmamış çocukların açısından görmek lazım.
– 15 Temmuz’dan evvel devlet okullarındaki FETÖ hakimiyetinin olduğu biliniyor, kitapta da bu FETÖ okullarının aldığı isimlerin manalarına kadar ayrıntılı anlatılıyor. Pekala, okullardaki FETÖ hakimiyetinden sonra devlet okullarına itimat sağlanabildi mi?
Tabiki hayır. FETÖ her ne kadar eğitim hayatından bertaraf edilmiş olsa da devlet okulları hala daha tarikatlara karşı muhafazasız. Muhafazayı geçtim tersine Ulusal Eğitim Bakanlığı dinci vakıflarla hala arkası gerisine protokol imzalamaya devam ediyor. Ki o vakıflar tarikatların hâkim olduğu kurumlar. Bu nedenle ne devlet okullarında ne de devletin kendisinde FETÖ gibisi yapılanmalara karşı bir müdafaa sağlanamadı ya da sağlanmak istenmiyor.
-18 yıllık AKP iktidarı periyodunda, “kindar ve dindar” bir kuşak yetiştirilmeye çalışıldı. İmam Hatiplerde nasıl bir jenerasyon yetişiyor, sayısı artan İmam Hatipler Türk eğitim sisteminde nasıl bir tahribat oluşturdu?
İmam Hatiplerin tarihi Cumhuriyet içerisinde geçmişe dayanıyor. Başlangıcında CHP de var. Bu yüzden “neden İmam Hatipler var” diye AKP’nin 18 yıllık devrini suçlamak hakikat bir yaklaşım değil. Ama kitapta İmam Hatiplerin nasıl araç olarak kullanıldığını inceliyorum. Sayılarla aktarmaya çalışıyorum.
İmam Hatipler artık Türkiye’nin bürokrat gereksinimini karşılayan kurumlar oldu. Bu emelle AKP tarafından örgütlendiler. Sınıflarına, İslamiyet’te akılcı fıkıh ekolünü temel alan öğretmenlerden çok tarikatlara, onlara bağlı vakıflara çalışan öğretmenler girdi. Kitapta da anlattığım şu; iktidar 18 yıl boyunca yarattığı İmam Hatip kurumuyla kendi mantığına uygun birebir tip bir “muhafazakar” erkek-kadın yaratmak istedi. Daha da genişletirsek, AKP kendisine nazaran belirlediği İslami asıllara uygun bir sosyoloji yaratmak için uğraştı. “Başarılı” da oldu.
“BİR HASAN ALİ YÜCEL OLMAYA ÇALIŞMIYOR”
– Ulusal Eğitim Bakanı Ziya Selçuk, birçok kesitin takdirini kazanan bir isim olarak vazifeye geldi. Ulusal Eğitimin şu anki durumuna bakılacak olursa, Selçuk hakkında neler söylemek istersiniz?
Kitapta Bakan Ziya Selçuk ile ilgili de başka bir kısma yer verdim. Hem FETÖ soruşturması geçiren kardeşinin ismini özgeçmişinde kullanmaması hem de 2013 yılında Taraf gazetesine verdiği röportajda kullandığı sözler dikkatimi çekti. FETÖ’den kapatılan gazeteye verdiği demeçte, “Diyelim ki Ulusal Eğitim Bakanısınız…” sorusuna “Allah korusun…” karşılığını söylüyor.
Bakan Selçuk politik pozisyonunu “ne sağcı ne solcu” olarak yansıtıyor. Eğitim alanında birikimli bir isim olmasının yanı sıra 2004’te Vatan gazetesine verdiği bir röportajda “Kemalizm” sorularına da “Eğitim bilimi bir ideolojinin objesi olamaz” diyerek yanıtlıyor. Öte yandan Atatürk’ün “Fikri hür vicdanı hür nesiller” mottosunu yıllar evvelki röportajında savunuyor.
İki röportaja da kitapta geniş yer verdim. Zira AKP iktidarı periyodunun “en eğitimle alakalı” Ulusal Eğitim Bakanı Ziya Selçuk. Özel okul sahibi. Kitapta da bu ayrıntıya dikkat çekerek özel eğitim kurumlarının verdiği eğitimi temel alan bir anlayışa sahip. Lakin sorun şu ki bu eğitimi vermek için her okulun yüksek standartlarda olması lazım. Türkiye’deki okulların birden fazla çok makûs kaidelerde. Ne kütüphanesi var ne laboratuvarı. Bakan Selçuk’un da eğitimdeki bu çelişkiyi şimdi çözebildiğini düşünmüyorum. Bir Hasan Ali Yücel olmaya çalışmıyor. Bu, Sayın Bakan’ın bugüne kadar eksik kaldığı taraf…
Söyleşi: Furkan Karabay