Odatv Genel Yayın Direktörü Barış Pehlivan ile gazeteci Hülya Kılınç, daha evvel GÜZEL Parti Milletvekili Ümit Özdağ tarafından açıklanan MİT mensubu şehidimizin cenaze merasimine ait yayımlanan haber gerekçesiyle tutuklandı. Tıpkı soruşturma kapsamında Odatv Haber Müdürü ve Cumhuriyet gazetesi muharriri Barış Terkoğlu da tutuklandı.
Odatv, şehit MİT mensubunun kimliğini ifşa etmedi.
Odatv haberinden bir hafta evvel, TBMM’de basın toplantısında; şehidimizin adı-soyadı, misyonu, nasıl şehit olduğu açıkça söylendi, yazıldı.
Buna karşın, algı operasyonu yürütüldü.
Gazeteciler de bugünkü yazılarında meslektaşlarının tutuklanmalarına itiraz etti.
“HABER ALMA HAKLARI ELLERİNDEN ALINANLAR…”
Evrensel gazetesi müellifi Fatih Polat, bugünkü yazısında gazetecilere yönelik tutuklamaları ve baskıları anlatarak Odatv operasyonuna şöyle değindi:
“Libya’da ömrünü yitiren MİT mensubu haberi münasebet gösterilerek ODATV’nin evvel Haber Müdürü Barış Terkoğlu ile Gazeteci Hülya Kılınç’ın tutuklanmalarının akabinde ODATV Genel Yayın Direktörü Barış Pehlivan’ın tutuklanması zinciri içinde sulh ceza hakimliği tarafından özgür bırakılan Yeni Hayat Gazetesi Yayın Direktörü Ferhat Çelik, Yazı İşleri Müdürü Aydın Keser ve Yeniçağ Gazetesi Muharriri Murat Ağırel, haklarında çıkarılan yeni yakalama kararı sonrasında tutuklandılar.”
Fatih Polat, yazısını şöyle sonlandırdı:
“Bu dalın mağdurları, yalnızca hapsedilenler de değil. İradeleri gasbedilenler, haber alma hakları ellerinden alınanlar, şimdi dışarıda da olsalar, bu dalın kurbanı durumundalar. Kendi bekası için tehdit gördüklerinin üzerine beton dökmeye istekli bu yapı ile ‘Böyle bir şey olabilir mi?’ diyerek çaba edilemeyeceğini hatırlatmaya gerek var mı?”
“DOĞMUŞ OLMAK DIŞINDA ATFEDİLECEĞİNİZ BİR CÜRÜM YOK ŞİMDİ ONLARA”
Yeniçağ gazetesi müellifi Selcan Taşçı Hamşioğlu, tutuklu gazetecilerin çocuklarını hatırlatarak şunları yazdı:
“Devleti yaşatmak için yaşatılması gerekenler” diye bir liste var mı yok mu bilemiyorum. Fakat, defaatle karşı karşıya kaldıkları muameleye bakınca, ne “millet”ten, ne “vatandaş”tan, ne de “insan”dan sayılmadığı aşikar Barışlar’ın veyahut Murat’ın hayatı dahil değil üzere görünüyor; bu “devleti yaşatmak için yaşatılması gereken insan”ların hayatlarına!
Onların uğradığı “haksızlık”lık gölge etmiyor demek ki devletin “hak” ayağına, hukuksuzluk ziyan vermiyor “hukuk” ayağına, adaletsizlik darbe vurmuyor “adalet” ayağına; birtakım vatandaşlarına haksızlık, hukuksuzluk, adaletsizliği reva görerek de yükselebiliyor demek ki sistem pekala hak-hukuk-adalet sacayağına basa basa!
En az bir Rönesans tablosu kadar(!) sürreal; imkansız üzere, olacak iş değil üzere fakat işte var!
Peki ya Barış Terkoğlu’nun 6 yaşındaki oğlu Ali Derya?
Ya, Barış Pehlivan’ın 2 yaşındaki kızı Arya?
Ya, Murat Ağırel’in 8 yaşındaki kızı Ada?
Doğmuş olmak dışında atfedileceğiniz bir kabahat yok şimdi onlara; onlar dahil mi devleti yaşatmak için yaşatılması gereken insanlara?
Dahillerse niçin sakatlıyor, topallaştırıyorsunuz “devlet”i onlarda açtığınız yaralarla?
“ANTİ-EMPERYALİST OLDUĞUNUZDA ‘BİRİLERİ’ SİZİ MAKSAT YAPAR”
Sözcü gazetesi müellifi Aytunç Erkin, Barış Terkoğlu ve Barış Pehlivan’ın FETÖ gayretini hatırlatıp şunları yazdı:
“Arkadaşlarım…
Barış Terkoğlu ve Barış Pehlivan… Silivri Cezaevi’nden gelen ileti:
“O gün görüşmek üzere…”
En karanlık periyotlarda Gladio’nun Türkiye ayağına, Fetullahçı Terör Örgütü’ne karşı dimdik durdular!
Sadece Fetullah’a değil…
Arşive bakın…
24 Temmuz 2015’te PKK terör örgütünün açtığı hendeklerle gayret eden TSK’nın yanındaydılar… Çünkü… Amerika’nın, emperyalizmin bu terör örgütünü desteklediğini biliyorlardı!
Siz bakmayın yazılanlara…
Arşive bakın…
24 Ağustos 2016’da Suriye’de başlatılan Fırat Kalkanı’nda, 2018’deki Zeytin Kısmı’nda ve 9 Ekim 2019’daki Barış Pınarı’nda da tıpkı halla, ‘terör koridoruna’ karşı Türkiye cephesinde yer aldılar… ‘Cihangir solcularına’, ‘liberallere’ karşı idelojiyle durdular!
Bakmayın algı operasyonuna…
Arşive bakın…
Anti-emperyalist olduğunuzda ‘birileri’ sizi maksat yapar!
Barışlar tutuklandığında adliyeden ayrılmayan CHP İstanbul Milletvekili Yüksel Mansur Kılınç, Silivri Cezaevi’nde tutuklu bulunan Odatv Haber Müdürü Barış Terkoğlu ve muhabir Hülya Kılınç ile görüştü.
Peki o görüşmede ne yaşandı?
BARIŞ TERKOĞLU’NUN İLETİSİ: “Sevgili dostlar; Bu bir hürriyet çabası. Özgürlük için verilen gayret, önüne çıkan duvarları tarihin her devrinde olduğu üzere aşacak. O gün görüşmek üzere…”
Yaklaşık bir saat süren açık görüşte evvel Barış Terkoğlu ile görüşen CHP Milletvekili Yüksel Kılınç, “Barış Terkoğlu’nun morali çok güzel. Üç kişilik bir koğuşta yalnız başına kalıyor. Spor yapabiliyor. Şimdi gazete ve televizyonları takip edemiyor. Fakat kitapları var. Kitap okuyor” dedi.
Görüşmede, 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü nedeniyle Odatv’ye yaptığı ziyaretin de gündeme geldiğini belirten Kılınç şöyle devam etti: “9 Ocak günü Odatv ofisinde Barış ile görüşmüştük. Bu görüşmeden tam iki ay sonra bu sefer 9 Mart günü Silivri cezaevinde görüştük. Bu durumu da esprili bir halde konuşmuş olduk. Gazeteciliği ve müellifliği buradan devam ettirecek. Farklı siyasal kesitlerden gelen takviyelerden ötürü keyifli olmuş. ”
DOĞRUDAN HEDEF!
Kılınç görüşme ile ilgili kelamlarını şöyle sürdürdü: “Barış Pehlivan, bu tutuklamayı yaptıkları haberin bir sonucu olarak görmüyor. Biz, bir şeyi ifşa etme gayretinde içinde olmadık. Şehidimizin mezarlık fotoğrafları dışındaki fotoğrafların esasen daha evvel yayınlandığını hatırlattı. Direkt Odatv’yi hedefleyen bir operasyon olduğunu, bu nedenle gözaltına alınacağını ve tutuklanacağını evvelce sezdiğini anlattı.”
CHP’li Kılınç, gazeteci Barış Terkoğlu’nun dostlarına iletmesini istediği bildirisi da açıkladı. Okuyalım:
“Sevgili Dostlar… Bu hürriyet uğraşı. Özgürlük için verilen uğraş, önüne çıkan duvarları tarihin her periyodunda olduğu üzere aşacak. O gün görüşmek üzere.”
CHP İstanbul Milletvekili Yüksel Mansur Kılınç, Barış Terkoğlu’ndan sonra cezaevinde bulunan Hülya Kılınç ile görüştü. Soyadı benzerliği nedeniyle akraba olup olmadıkları sorusuyla karşılaştığını söz eden Yüksel Kılınç, “Hülya Kılınç’ın 17 yaşında oğlu var. En çok onun için üzülmüş” dedi. Hülya Kılınç’ın, “Muhtar, ve kaymakam, şehidimiz var diye bilgilendirme yaptılar. Protokolü cenazeye davet ettiler”dediğini anlatan CHP’li Kılınç, muhabirin bir bilinmeyen bilgiyi ifşa ettiğin düşünmediğini anlattı.
BARIŞ’A VURAN EL!
Cumhuriyet gazetesi müellifi Tuncay Mollaveisoğlu yazısında Barış Pehlivan’ın ceza infaz memuru tarafından makûs muameleye maruz kalmasına şöyle reaksiyon gösterdi:
O gardiyan, memleketi saran berbatlığın fotoğrafıdır…
Hukuksuzluğun, cinnetin ve cehaletin…
Gazeteci Barış Pehlivan, cezaevine girerken sırtı yumruklandı.
Barış’ı korumakla vazifeli devletin memuru onu darp ediyorsa, bu taarruz geçiştirilemez, yok sayılamaz…
Libya’da şehit olan MİT vazifelisi ile ilgili haberler nedeni ile tutuklu sayısı 6’ya yükseldi. OdaTV Haber Müdürü ve Cumhuriyet gazetesi müellifi Barış Terkoğlu ile muhabir Hülya Kılınç’ı tutukladılar evvel.
Ardından OdaTV Genel Yayın Direktörü Barış Pehlivan’ı, Yeni Hayat Haber Gazetesi’nden Ferhat Çelik ve Aydın Keser’i… Ve yakından tanıdığım gazeteci kardeşim Yeniçağ muharriri Murat Ağıreli…
Deneyimli hukuk insanları ile konuşuyorum; “Tutuklanmaları için hiçbir sebep yok” diyorlar.
Peki, neden tutuklandılar?
Başta muhalefet partileri olmak üzere demokrasiye ve hukuka inanan sivil toplum kuruluşları, iş insanları, meslek örgütleri bu soruyu, arkadaşlarımızın tutuklu kaldığı her gün sormalıdır.
En dehşetli şey alışmaktır… Hukuksuzluğu, zulmü içselleştirmektir…
Barış’ların, Murat’ların ailelerinden, çocuklarından farklı geçirdikleri her gün ortaçağ karanlığının günleridir.
“Bu iktidardan ne beklenir ki?” diyerek yaşanan adaletsizliği kabullenmeyin…
FETÖ’nün yargıyı buyruğuna bağladığı ve kumpas davalarından her gün birilerinin içeri atıldığı devri hatırladım; vatandaş; “Onlar neden içerde?” diye sormak yerine “Siz neden dışardasınız?” diyordu tutuklanmayanlara!
Bir toplumu zulme alıştırmak böyledir… Endişeye hapsetmek, kabuğuna sindirmek…
Hem içeride hem de dışarıda itilip örselenen, morali bozulan, yoksulluktan canına kıyanların olduğu bir toplumda geleceğe dair yalnızca umutlar vardır…
Umudu koruyan, yeşerten adalete inançtır…
Adaleti çölleştirmeyin!
Barış Pehlivan’ın sırtını yumruklayan gardiyan!
Yoksulluk hududunun altında çalışıp, gelecek tasası taşıyan sen ve senin üzere milyonlar için yazıyor, yargılanıyor, mahpus yatıyor gazeteciler…
BARIŞ TERKOĞLU KİMDİR? VE O KİMDİR?
Cumhuriyet gazetesi müellifi Mine Söğüt ise yazısında Barış Terkoğlu’nu şöyle anlattı:
5N1K, bir sorun çözerken ya da bilgi toplarken doğruya ulaşmak için verilecek karşılıkları temel alacağınız soruları formüle eder.
Ve yalnızca gazeteciler değil polisler, hukukçular, araştırmacılar da bir sıkıntının aslını öğrenmek istediklerinde bu soru şablonuna başvururlar.
Tabii ki nitekim gerçeğin peşindeyseler.
Çünkü gerçek kıssaya lakin sorgulayıcı ve objektif aklın peşine düşülerek ulaşılabilir.
Örneğin Barış Terkoğlu özelinde, genele de uyarlanabilecek soruları sıralayalım.
Önce “Ne” diye soralım.
Mesela bu olan biten nedir?
Demokrasi midir? Adalet midir? Endişe mudur? Tehdit midir?
Barış Terkoğlu kimsenin görmediği neyi görmüş, kimsenin söylemediği neyi söylemiştir?
Asıl tutuklanma sebebi nedir?
Bu gazeteci, bugüne kadar neyi araştırmış, ne yazmıştır? Onun yazdıklarına iktidar daha evvel ne reaksiyon vermiştir? Okur ne reaksiyon vermiştir?
Sonra “Ne zaman” diye soralım.
İlk ne vakit tanıdık biz onu? Ne vakit yazdı o haberleri, o kitapları?
Ne vakit anladık o kitaplarda, o haberlerde yazılanların gerçek olduğunu?
İlk ne vakit yargılandı? Birinci vakit aklandı? Ve tekrar ne vakit yargılanıyor? Ne vakit tekrar aklanır?
Anca ne vakit bu suçlamalardan da kurtulur?
Ve en kıymetli soru, “Neden?”.
Neden yazıyor Barış Terkoğlu?
Neden gazetecilik yapıyor? Neden tutuklanıyor? Neden yargılanıyor?
Neden meslektaşları onun yanında? Neden okur ona güveniyor? Ve neden iktidar ondan böylesine nefret ediyor?
Sonra bir de “Nerede” sorusu var.
Tüm bunlar nerede, tam nerede olup bitiyor?
Tarihin neresinde? Coğrafyanın neresinde? Aklın neresinde? Vicdanın neresinde? Adaletin neresinde?
Ve “N” ile başlayan son soru;
Nasıl oluyor da hukuk iktidarın hizmetine girebiliyor? Nasıl oluyor da iktidar dilediğini, dilediği üzere ve dilediği kadar mahpusta tutuyor? Nasıl oluyor da hukuk insanlığa değil despotluğa hizmet edebiliyor. Hem de tekraren?
Ve “Kim?” diyelim.
Barış Terkoğlu kimdir?
Ya da birlikte çalıştığı ve mahpusa atıldığı gazeteci Barış Pehlivan kimdir? Mahpustaki başka rehin gazeteciler, siyasetçiler, sivil toplumcular, öğrenciler, sanatkarlar kimdir?
Okuru kimdir? Ona güvenenler, yazdıklarının gerçek olduğunu düşünenler, onu güzel bir gazeteci olarak bilenler kimdir?
Biz kimiz?
Bu ülkede adaletten ve özgürlükten yana olanlar fakat susanlar, konuşmaya, sokağa çıkmaya, itiraz etmeye, direnmeye korkutulanlar? Oburlarının başlarına geleni güya çok yakında kendi başlarına da gelmeyecekmiş üzere seyredenler? İnançlı bir alan hâlâ var zannedenler?
Ve o kim?
Barış’ın ve başkalarının içeride olmasına yol açan sistemi kuran…
Savaşlara, iç karışıklıklara, felaketlere kapı açan…
Dindarı dinsize, cahili eğitimliye, erkeği bayana, yandaşı muhalife düşman etmekte beis görmeyen…
Din işlerini devlet işlerine alet ede ede ülkeyi bu hale getiren…
Ve kendi ülkesinin anayasasındaki tarafsızlık unsurunu resmen çiğnemek suretiyle partili bir lider olmayı sürdüren…
O kim?
“TOPLUMSAL BARIŞA VE HUZURA KATKI YAPMAYACAKTIR”
Aydınlık gazetesi müellifi Ufuk Söylemez, yazısında “Hatanın neresinden dönülürse kardır” diyerek tutuklu gazetecilerin özgür bırakılmasını istedi:
Bu gidişat karşısında, bir avuç kerameti kendinden menkul, danışman-SETA’cı ve Pelikancılar üzere, uzmanlığı, tecrübesi, entelektüel ve bürokratik kapasiteleri tartışmalı, kişi ve kümelerin ve “yes men” niteliğindeki şahısların ve de çok kanallı lakin tek sesli hale getirilen yandaş medyanın akla ziyan yayınlarıyla ve telkinleriyle, çevrelenmiş ve tesir altına alınarak, yönlendirilmek istenen bir iktidarın yapacağı üç şey var.
İlki, toplumsal uzlaşma ve ulusal mutabakatı sağlamak, büyük ve yiğit bir demokrasi ıslahatının adımlarını atmak. İkincisi, bu itimat buhranı ve toplumsal depresyon ile kutuplaşmayı ve tansiyonu rahatlatacak bir erken seçim kararı alınması.
Üçüncüsü ise, giderek sertleşen, despot-baskıcı ve anti-demokratik iş ve süreçlere kalkışılması. Görünen o ki, iktidar üçüncü yolu tercih edecek üzere.
Öyle olmasaydı, ülkemizde merhum Uğur Mumcu’dan sonra bu ekolün en seçkin ve başarılı isimlerinden olan, milyonlarca okuyucu ve izleyiciye sahip, yeni nesil araştırmacı ve soruşturmacı gazeteciler, Barış Terkoğlu, Barış Pehlivan ve Murat Ağırel’in, sabaha karşı meskenlerine baskın yapılarak, hukuken çok tartışmalı münasebetlerle tutuklanmalarına kalkışılmazdı.
Ülkemizin ulusal güvenliği nedeniyle MİT vazifelilerinin isimlerinin ifşa edilmemesi, kuşkusuz ki çok kıymetli ve gereklidir. Buna aklı başında kimse itiraz etmez, edemez, etmemelidir de.
Ama Libya’da şehit olan MİT görevlilerimizden, Cumhurbaşkanı’nın konuşmalarından, köyün muhtarının toplumsal medya hesabına kadar bir formda bahsedilmesi, TBMM’de Milletvekili Sn. Ümit Özdağ tarafından da ayrıyeten kamuoyuna duyurulması sonucunda, topluma açıklanmış olan bilgileri, üstelik soyadlarını kodlayarak haber yaptılar diye bu gazetecilerin tutuklanmaları son derecede problemlidir.
Soruşturma yahut dava açılsa bile, kaçma kuşkusu olmayan, saygın ve tanınmış gazeteci-yazarların meskenlerine geçmişteki FETÖ’cü baskınları anımsatır biçimde, güya azılı katil-teröristlere yapılan muamelenin yapılması, toplumda şaşkınlık ve reaksiyon ile karşılanmıştır.
Hele ilgili habere erişim yasağı getirilmesi yerine her gün bir milyon kişiyi aşkın-tekil ziyaretçinin giriş yaptığı ve okuduğu ODATV’nin, tümden erişime kapatılması, gayenin “üzüm yemek değil, bağcı dövmek” olduğu istikametindeki savları daha da pekiştiriyor ne yazık ki.
Bir polis devletine dönüşülmemelidir. Kanun devletine de. Zira temel olan, kanunların ve uygulamaların hukuk ve vicdana uygun olmasıdır. Onun için kuvvetler ayrılığı, bağımsız ve tarafsız yargı diye yazıyor ve konuşuyor beşerler.
Barış Terkoğlu, Barış Pehlivan ve Murat Ağırel’e reva görülen muamele, toplumsal barışa ve huzura katkı yapmayacaktır. ODATV’nin tümden kapatılması, basın ve söz özgürlüğüne indirilen büyük bir darbe olarak algılanacaktır iç ve dış kamuoyunda.
Bu olay, en değerlisi, iktidarın arkası gerisine yaşadığı ekonomik ve diplomatik başarısızlıklar ve ekonomik çöküş tablosu karşısında, çaresiz kalarak, toplumu sindirmeye ve korkutmaya çalıştığı, baskıcı ve anti demokratik prosedürlere başvurduğu yolundaki tezleri da haklı çıkaracaktır.
Toplumsal tansiyon, huzursuzluk ve memnuniyetsizliği bu türlü bastırmaya çalışmak, giderek faşizmin formüllerine başvurmaya kalkışmak, hiçbir iktidara ve topluma hayır, uzlaşma ve barış getirmemiştir.
Yol yakınken bu yanılgıdan dönülmelidir. Yargısız infaz manzaraları ve hukukun siyasallaştırıldığı yolundaki algılar, iktidarı bugünden çok birinci seçimlerde halkın karşısında çok daha problemli bir duruma sürükleyebilir.
Tutuklu, namuslu ve başarılı, cumhuriyetçi ve yurtsever gazeteciler, hukuk içinde ve adil davranılarak, tutuksuz yargılanmak üzere özgür bırakılırlarsa, üstte bahsettiğimiz sakıncaların bir nebze de olsa giderilebilme ihtimali doğar.
Hatanın neresinden dönülürse kardır.