Birini tanımak istiyorsan kendine biraz vakit tanıman, ısrarla o vakti kullanman, karar vermek için tez etmemen gerekiyor.
Zira bilim insanlarının söylediğine nazaran beynimiz karasızlıktan hoşlanmıyor. Beklemeyi, sabırlı davranmayı kendisi için yorucu ve riskli buluyor. Bir an evvel karar verip rahatlamak istiyor. Ama bu türlü, doğal seyirde verilen kararlar birden fazla vakit yanılgılı ve bizi telafisi güç noktalara götürüyor.
Aklın, iradenin devreye girmesi bünyeyi zorlasa da, yorsa da daha sağlıklı kararların yolunu açıyor. Başından türlü belalar, düşünceler geçen, yanılgıları yüzünden büyük travmalar yaşayıp acı çekenler bir müddet sonra daha kuşkucu, beşerler hakkında karar vermekte daha ağır ve seçici oluyorlar. Kültürümüzde bu durumu özetleyen çok beğenilen fakat biraz müstehcen kelamları hepimiz biliriz. O nedenle de kuşkulu durumlarda çabucak aklımıza ensemiz ve kulağımızın ardı gelir.
Mehmet Alkan’ın avukatı Kemal Uçar ile Youtube kanalında 22 Mart 2020 deki söyleşisini tekrar gözden geçirmek gerektiğinde, evvel bunlar aklımdan geçti. Sonra da nedense şahsen tanıştığımızdan beri ortamızda karşılıklı olarak bir uzaklığın varlığını hatırladım. (Bu ortada Av. Kemal Uçar’ın 2019 yılında FETÖ üyeliğinden İstanbul 23. Ağır Ceza Mahkemesi’nce 7 yıl 6 ay mahpus cezası ile cezalandırıldığını not olarak düşelim)
İnsanlara karşı genel olarak önyargılardan uzak bir tanışıklık alışkanlığım var. Son on yıldaki yaşadıklarım ve tanıdığım insanlardan ötürü bu yanım daha da gelişti. Daha evvel mecburilik dışında tanışmaktan dahi kaçındığım, sohbet etmeye gerek duymadığım, yan yana durmayı aklıma bile getirmediğim beşerlerle hayat beni bir ortaya getirdi. Mecburen yan yana geldiğim insanları daha yakından tanıdım. Onlarla ortak meseleleri yaşadım, birlikte tahlil aradım. Öteki birçok özellikten, inanç ve kanılardan uzakta, büsbütün insani bir bağlamda tanışma imkanımız oldu ve eksiğimi gördüm. Hala da bu eksiği gidermeye çalışıyorum.
Mehmet Alkan’ı, benimle emsal bir acıyı yaşadığı vakit medyada tanıdım ve o acıyı çok derinden hissettim. İsyanını anlamaya, onunla empati oluşturmaya çalıştım. Tam da o günlerin sıcaklığında bir sabah Yılmaz Özdil beni aradı ve Şehidimiz Ali Alkan ve ağabeyinin isyanı hakkında benim neler hissettiğimi öğrenmek istediğini söyledi. Bir gün sonra 26 Ağustos 2015 de gözyaşları ile anlattıklarımı yazıya döktü. (https://www.sozcu.com.tr/2015/yazarlar/yilmaz-ozdil/sehit-alinin-agabeyini-sehit-alinin-agabeyi-anlatiyor-919400/) Bütün kalbimle isyanına dayanak oldum. Kendisine ulaşmaya çalıştım lakin bu, uzun müddet gerçekleşemedi. Bu süreçte hakkında ufak tefek bilgi kırıntıları duymaya devam ettim. Nihayet tanıştığımda, benim o yazıdaki sıcaklığımın karşılığını buldum desem palavra olur.
HERKESE ULAŞMAYA ÇALIŞTIM
Ben kardeşim Yarbay Ali Tatar hakkında birinci günlerden itibaren yazan çizen herkese ulaşmaya çalıştım. Bazılarına sitem ettim, yazdıklarını düzeltmeye çalıştım. Bazılarına minnettarlığımı tabir ettim, onlarla yakınlaştım, hala devam eden, derinleşen dostluklarım oldu. Onlarla cemal cemale geldiğimde de karşılıklı kucaklaştım. Bu tek taraflı değildi.
Neyse, tanışıklıktaki uzaklığa karşın merhabamı hiç eksik etmedim. Elimden geldiğince yaptığı etkinliklere dayanak olmaya çalıştım. Lakin süreç içinde birçok beşerde, bilhassa de FETÖ den ziyan görmüş insanlarda benim yaşadığım çeşitten bir ikirciklik olduğunu müşahede ettim.
Bu ortada muhalif çevrelerden kendisine karşı kıymetli bir sempati oluştu. CHP ye üye oldu. Hatta PM ye adaylığını koydu. Bu çevreler Mehmet Alkan’ı FETÖ ve ortağının mağdurlarından biri olarak bizim yanımıza konuşlandırdılar. Lakin o, yer yer bizlerin yanına gelip gitse de, bizimle birlikte rastgele bir çabanın, aktifliğin modülü olmadı. Bizler de kendisini olduğu üzere kabul ettik. Geldiğinde merhabayı, beğenilen geldini asla esirgemedik.Ama özel olarak rastgele bir davette de bulunmadık.
Özellikle yargılanma sürecinde, kendisi karşılık yazısında değinmiyor fakat birçok arkadaşımız dayanak için yanında yer aldı. (Bunu tahminen tanımadığından kendisi için gelmediklerini düşünmüş olabileceğine yoruyorum.)
Her ne kadar kendisi, şaşkınlıkla okuduğum biçimiyle “Neredeyse dört yıldır yapmadığınızı bırakmadınız” diye bizleri suçluyor ve benim de adımı anarak lakin birkaç kişinin kendini aradığını söylüyorsa da; daha o günlerde kendisini görüşme için arayıp, yaşadıklarını dinlemek ve duyurmak için çabalayanlara “Avukatımla görüşün” diye son derece aralıklı bir karşılık verdiğini sanırım unuttu. Ben hatırlatmış olayım.
Sonuçta, aralıklı durum devam ederken yayınladığı söyleşi ile bu “MESAFE” mana kazanmış oldu.
ÖZÜR DİLEMEK BİR ERDEMDİR
Kendisi motamot şöyle söylüyor; “Mehmet Alkan’ın kalbinde ne varsa lisanında de o vardır” Bizim kalbini bilme talihimiz yok, ancak lisanından dökülenler konusunda bizimde kendisinin deyişiyle “Birkaç kelam” etme hakkımız var.
Mehmet Alkan “Çoğunluğun itirazı” deyip,“Pembe Oda” yorumları için özür dileyerek başlıyor yanıtına. Özür dilemek bir fazilettir. Bunu yaptığı için kendisine teşekkür etmek isterdim. Ancak devirler ortasında, kelamda bir karşılaştırma gereksinimi ile birinin aklına birinci pembe oda geliyorsa, bunun aslında bir ima olduğunu anlayabilecek kadar aklımızın olduğunu bilmesini isterim. Üstelik izlediğimiz, dinlediğimiz ses tonunu, beden lisanını anlayabilecek kadar da insan tanıyoruz. Ayrıyeten oralardan üzerimize yönelen tenkitlerin öncelikle cinsiyetçilik ve uçkur üzerine olduğunu bir sefer daha hatırlamış olduk.
Biz bu tıp karalamalara zati alışkınız lakin bu stil, karşımızdakinin aidiyeti konusunda bize bir şeyler söylüyor. Bunu neden yadırgamış onu anlayamadım.
Evet “eğip bükmeye” gerek yok bence de. Olan, bilinçaltının ortaya çıkmasından diğer bir şey değil ve bunu kuru bir özür ortadan kaldırmaz Mehmet Alkan. Bu çeşit bir bahiste ne ortalama Türk beşerinin, ne de mahpusluğu yaşayan, bilen insanların hassasiyetinin denemek, ölçmek çok gerçek değildir.
***
“17-25 Aralık olmasaydı Balyoz/Ergenekoncuların tahliye olmayacağı” konusunda haklı olabilirsin. Sahiden de ortaklar ortasında hengame çıkmasaydı, FETÖ arşivlediği günahlarla hükümeti yıkıp, iktidarı devirmeye kalkmasaydı işimiz uzar, çekeceğimiz zahmet biraz daha artardı. Ancak emin ol ki, biz gücümüzü halk katında da, Hak katında da haklılığımızdan, suçsuzluğumuzdan alıyorduk. Hiç kuşkun olmasın, bize karşı göstere göstere kurulan kumpasların, haksızlıkların yapanların elinde patlayacağına, ellerinin ayaklarının birbirine dolandıracağına yürekten inanıyorduk.
Gerçeklerin, her türlü teknolojik manipülasyona karşın uzun müddet gizlenemeyeceğini de biliyorduk.
Sen bizim çoluk çocuğumuzun rızkı olan paraları boşuna mı, dünyanın en güzel uzman kurumlarına harcadığımızı sanıyorsun?
Daha yolun başında her türlü baskıya rağmen yaşlı, genç, bayan, erkek, çoluk çocuk “Sessiz Çığlık” meydanlarını doldurmamızı “Adalet Nöbeti”ne durmamızı kuru gürültü mü, sanıyorsun?
Biz bu uğurda verdiğimiz şehitlerimizle, ömrümüzü, özgürlüğümüzü, mesleğimizi kaybetmeyi göze alarak FETÖ yetiştirmesi savcı, yargıçlara karşına Mustafa Kemalin neferleri olarak dikildik. Türk Milletinin, Türkiye Cumhuriyeti’nin onurunu savunduk.
Kusura bakma, hiç kimsenin bizleri 15 Temmuz’un FETÖ cü katilleri ile karşılaştırmasına kayıtsız kalamayız.
Aradan bu kadar vakit geçmesine ve bütün gerçekler ortaya çıkmasına karşın hala “Ergenekon Balyoz gerçekti, FETÖ cüler sulandırdı” diyenherkese dünde, bugünde hodri meydan demeye devam ediyoruz.
Eteğinde taş tutan, karnından konuşanlar buyursun.
Bütün belgeler, kayıtlar hala yerli yerinde. Bağımsız ve kozmik normdaki yargı karşısında hiçbir tereddütümüz yok.
Belki birileri unutabilir. Lakin bu millet bağımsızlığını, geleceğini tehlikeye atan, ülkesini uçurumun kenarına getiren sinsi FETÖ faciasını unutmayacaktır. Bizler de bu hafızayı canlı tutmak için elimizden ne geliyorsa yapmaya devam edeceğiz. Katilleri suçsuz göstermeye kalkan kim olursa olsun karşılık vermeye devam edeceğiz.
Öte yandan “Ben bir hak savunucusuyum” diyerek bizim adaleti salt kendimiz için talep ettiğimizi ima etmek en hafif tabiriyle bühtandır.
Yaşadığımız karanlık kumpas periyotta hukuku adaleti nasıl savunduysak hala o noktadayız. Ayrım yapmaksızın bu ülkenin bütün vatandaşları için hukuku ve adaleti talep etmeye devam ediyoruz.
15 Temmuz sonrasında darbecilerin, örgüt mensuplarının ortaya çıkarılıp, hak ettikleri en ağır cezalarla cezalandırılmalarını; lakin günahsızların kesinlikle bu süreçten ayıklanmasını talep ettik.
Yargılamaların üniversal hukukun ve insan haklarının yeterince yürütülmesini istedik. Yapılan yanılgıları eksiklikleri duraksamadan eleştirdik. Gerektiğinde tanıdığımız bildiğimiz beşerler için şahit olmaktan çekinmedik. Toptancı yaklaşımlara karşı çıktık. Fakat yargı sistemimizin bu hale getirilmesinin en kıymetli suçlusunun onu işgal eden FETÖ olduğunu da tespit ettik.
Evet ülkemiz demokrasisi, hukuku, insan hakları ile dilek ettiğimiz noktada değil fakat her şeye karşın hala dimdik ayakta ve çağdaş uygarlık düzeyine ulaşma kudretine sahiptir. Buna dair inancımızı koruyoruz.
Ahmet Tatar