Bu hafta 55 Ulusal Psikiyatri Kongresi düzenlendi Yeniden cılız ve sönük geçti Hiç şaşırmadım 15 Escort bayan 20 yıl evvelki kongrelerin ne havası ne de bilimsel düzeyi vardı O toplantılardaki konuşmacı olanlarla dinleyici olan bilim insanları ortasında geçen tartışmalar insanları büyülerdi Genç bilim beşerlerine ilham verirdi
Ama Bayan escort son 10 yılda ise her şey değişti Artık neredeyse 10 12 farklı salonda tıpkı anda seminerler yapılmaya başlandı En komiği ise her salonda 15 20 kişi olması Şayet 30 kişiyi Escort geçmişse büyük başarı Gelenler ise konuşanların ya asistanları ya da arkadaşları Sen onun konuşmasına katılırsan o da seninkine katılıyor
Bir de lobileşmeler var Türkiye Psikiyatri Derneği TPD bunlara çalışma grupları ismini veriyor Her ne hikmetse en merkezde ve göz önünde olan salonlar Bipolar ve Psikoz kümelerine veriliyor Zira bu hastalıkların ilaçları pahalı Kongrenin en kıymetli sponsorları da onlar Diğer hastalıklarla uğraşanlara ise kenarda kalan hatta kongre vazifelilerinin bile yerini bulmakta zorlandığı salonlar veriliyor
Daha 3 yıl evvel Antalya da ki 52 Psikiyatri Kongresine konuşmacı olarak katılmıştım Salona geldiğimde şaşırmıştım 20 kişi bile yoktu Bunların 6 7 tanesi de benim tanıdıklarımdı Başkaları ise öbür konuşmacıların gelenleriydi muhtemelen
Bizim geliştirdiğimiz ve Journal of Early Intervention In Psychiatry mecmuasında yayınlanmış olan bir hipotezimizi anlatıyordum Birinci defa sosyal anksiyete bozukluğunda bir prodrom periyodu tanımlanıyordu Fakat konuşma bittiğinde 1 2 cılız soru Ufkumu açacak kıpırtıları bile bulamadan hayal kırıklığı ile dönmüştüm Aslında o kongreden sonra bir daha konuşmacı olmadım Olmayı da düşünmüyorum
SÖZEL BİLDİRİ TİCARETİ
Acı lakin gerçek Kongreler artık yeni bilimsel gelişmelerin paylaşıldığı ve tartışıldığı yerden çok unvan kapabilme ve CV doldurma aracı oldu . İstanbul’a ve Anadolu’ya yüzlerce yeni üniversite açıldı. Herkes doçentlik belgesini doldurmak için, doçent olanlar ise profesörlük evrakı için geliyorlar. Bu unvanları veren YÖK ise konuşmanın ne olduğuna bile bakmıyor. Kâfi ki ‘konuşmacı belgesi’ belgede olsun yetiyor.
En acısı ise YÖK son devirde doçent adaylarından sözel bildiri puanı istemeye başladı İşte bu sözel bildiri talebini karşılamak için yeni kongreler ortaya çıkmaya başladı. Lakin bu hususta temel oğlan, TPD’nin düzenlediği kongreler…Çünkü sözel bildiri sunmak için kongre kaydı yaptırmak gerekiyor. Kayıt da ücretli… Bu pazarlama taktiğini 2 defa APA (American Psychiatric Association) iştirakinde görmüştüm. Kongrede bilim değil, adeta iştirakçilerin Amerikan iktisadına katkıları ön plandaydı.
Daha önemlisi bu sözel bildirilerde sunulanları araştıran yok Denetleyen yok … Hiç hasta görmeden, kafana nazaran fake (sahte) bir sözel bildiri metni hazırlayıp sunabilirsiniz. ‘Sen de kimsin arkadaş’ diyen yok. Zati son 5-6 yıldır Türkiye’den Uluslarası mecmualara submit edilen yayın sayısında dayanılmaz bir patlama yaşanıyor. Gönderilen makalelerin tama yakını hakeme dahi gitmeden reddediliyor. Peki bu beşerler nasıl doçent ve profesör oluyorlar?
TÜRK PSİKİYATRİ MECMUASI Mİ DOÇENTLİK STEPNESİ Mİ
İşte bu noktada ise SSCI index olan Türk Psikiyatri Mecmuası imdada yetişiyor. Hatta Anadolu Psikiyatri Mecmuası üzere 2. Kalite mecmualar ve hatta parayla yayınlarını yayınlayan Open Access mecmualar adeta doçentlik stepnesi olarak kullanılıyor.
Türk Psikiyatri Dergisi nin impact faktörü ise yerlerde sürünüyor . Geçerlilik güvenirlilik çalışmaları hariç saygın memleketler arası bilim mecmualarından neredeyse hiç atıf almıyor. Zira alamıyor. Ahbap çavuş ilgisi ile yayınlanan üçüncü kalite yayınlarla bu kadar oluyor.
Zaten Türk Psikiyatri Mecmuası 1964 yılında kurulmuş olmasına karşın bir arpa uzunluğu yol gidememiş İran Psikiyatri Dergisi’nin bile SJR’si (SCImago J. Ranking indicator) 0.383 ve dünyada 299. sırada yer alıyor. BizimTürk Psikiyatri Mecmuası ise SJR’si 0.214 ve 396. sırada yer alıyor.(1) Öbür kelama gerek var mı?
Peki Türk Psikiyatri Dergisi nin kıymeti nedir
İşte bu noktada Psikiyatri alanının akademi seçkinleri ortaya çıkıyor. Diyorum ya, doçent olabilmek için birinci isim yayın lazım. Pekala bu nereden karşılanacak? Bir psikiyatri seçkini profesörün adamı iseniz, hakemli bile olsa birinci isim yayını şak diye kabul ediliyor.
Hatta bu günlerde 70 kadar psikiyatri profesörünün yayınlarını inceledim . Yaklaşık olarak %80 kadarının doçentlik belgesindeki birinci isim yayını Türk Psikiyatri Mecmuası makalesiydi. Hatta ‘case report (olgu bildirimi)’ ile bile doçent olanlar var. Diyorum ya mecmua bilim mecmuası değil, adeta doçentlik stepnesi…
YÖK HER PERİYOT BİLİM İNSANLARINI SUSTURAN BİR SOPA OLDU
Şimdi sizler bana YÖK sistemine kelam söylemeyecek misiniz’ diyeceksiniz. Ben de size ‘balık baştan kokar’ diye karşılık vereceğim. Esasen 12 Eylül darbesini yapanlar, üniversitelerin akademik özerkliğini ve özgürlüğünü engellemek, ülkenin beyin kadrosu olan bilim insanlarını susturmak için kuruldu.
Daha kıymetlisi ise YÖK üniversiteleri ve akademisyenleri toplumdan koparttı Akademisyenleri yaşadığı toplumun meseleleri ile yoğrulan bir aydın olmaktan çıkardı ve Edward Said’in tabiri ile adeta ‘DERSHANE TEKNİSYENİ’ne çevirdi. (2)
Peki12 Eylül darbecileri YÖK ükime teslim edilmişti
Bir avuç akademi seçkinine … O seçkinler ise, öncelikle kendi sınıfının çocuklarını doçent ve profesör ediyordu. Bir de alt ve orta sınıflardan gelen zeki çocuklar ortasından, yalnızca seçkinlerin dayattığı doğruları kabul edenleri…Zaten bu YÖK sistemi, 12 Eylül darbecilerinin sopası idi. 28 Şubat’çıların sopası da oldu. Sonra FETÖ’nün sopası… Şimdilerde ise iktidarın… Yani her devrin kullanışlı sopası…
DOÇENTLİK ALTIN KAPLAMA TESİRİ YARATTI
En kıymetlisi ise akademisyenlerin bir entelektüel, bir aydın olması gerektiğini unutması… Zira çağ Neo-liberal çağ… Kişinin hayat şartları ve yaptığı tüketim, aldığı unvanlar, o kişinin bedel hiyerarşisindeki yerini, yani statüsünü belirliyor. Doçent ve profesörlüğünü alanlar ise akademinin seçkinleri statüsüne yükseliyor.
Zaten Boudrillard’ a nazaran de; statü,kendi mükemmelliklerini öbür yerde, kültür ve iktidar yoluyla kanıtlayan üst sınıfların ayrıcalığıydı. (3)Alt ve orta sınıflardan gelenler içinse ‘nesne yoluyla kanıtlama’ ve ‘tüketim yoluyla kurtuluş’ seçeneğinden öbür bir şey kalmıyordu. Doçent ve profesör statüsü ise hem sermaye, hem de fetiş pratiğine dönüşüyordu. (3)
Hatta doçentliği almak demek adeta OLYMPOS’LU RABLER KATINA YÜKSELMEKgibi bir şeydi. Bu unvanları aldığınızda, vasat insanın gözünde gökteki bir yıldız üzere parlamaya başlıyordunuz. İşte bu noktada R. Sennett’ın‘statü ile gelen altın kaplama etkisi’ortaya çıkıyordu. (4)Tıpkı Anadolu’nun hoş bir atasözünde ‘eşeğe vurulan altın semerden’ bahsedilmesi gibi… (Statüsünün getirdiğiomnipotansa kapılmayan, bir insan olduğunu unutmayan meslektaşlarımı tenzih ederim).
Sonuç olarak geldiğimiz acı nokta işte budur Mesleğini liyakatiyle yapan bir azınlık dışında bilim koktu, bilim insanı koktu. Hani hükümetler herşeyin içine atıldığı torba yasa çıkarır ya, sanırım meslek dernekleri de TORBA KONGRELER düzenliyor. Sözel bildiri ticareti yapılıyor. Üçüncü kalite bilim mecmualarından çıkarılan yayınlarla unvanlar alınıyor.
Ülkenin bir entelektüeli ve aydını olması gereken akademisyenler unvanlarını aldıklarında tanrılaşıyor İnsan olduğunu unutuyor
Geçen yazımda bahsettiğim üzere
Modernite ve kapital sistemi yarattığı statüleri ile adeta eşeğe altın semer vuruyordu Yanılsama ve rasyonalizasyon ile de ona kendisinin ne olduğunu unutturuyordu .
İşte acı olan da bu idi Akademinin entelektüellerinin birer dershane teknisyenine dönüşmesi ve yalnızca akademide kullanılması gereken unvanları ise birer fetiş objesine ya da birer sermayeye dönüştürmesi idi
Ahmet Koyuncu