Posta gazetesi müellifi Oral Çalışlar, Orhan Pamuk’la “karantina günleri”ni nasıl geçirdiğine ait sohbetini bugünkü köşesine taşıdı.
Oral Çalışlar, “Orhan Pamuk’la karantina günleri” başlıklı yazısında, Orhan Pamuk’un karantina günlerinde “Veba Günleri” isimli romanımı bitirmeye çalıştığını belirtti.
Pamuk romanını şöyle anlattı:
“Roman, 1901 yılında geçen üçüncü veba pandemisi hakkında. Yaşamakta olduğumuz şeylere misal şeyler. Dört yıldır düşünüyor, kuruyorum. Bu türlü bir şey hesapta yoktu lakin bu türlü bir şeyin olabileceğini ben biliyordum.”
İşte o yazı…
Orhan Pamuk ve hayat arkadaşı Aslı Akyavaş’la “karantina günleri”ni nasıl geçirdikleri üzerine sohbet ettik. Günleri nasıl geçiyor? Yardımcıları da bir müddetliğine müsaadeli olduğuna nazaran mesken işleri de hayatlarına eklenmiş durumda. Orhan büyük merak, heyecan ve telaşla COVID-19’un yayılmasını, Türkiye ve dünya ekonomisindeki iniş-çıkışları izliyor.
Ne yapıyorsun?
Veba Günleri isimli romanımı bitirmeye çalışıyorum. Roman, 1901 yılında geçen üçüncü veba pandemisi hakkında. Yaşamakta olduğumuz şeylere misal şeyler. Dört yıldır düşünüyor, kuruyorum. Bu türlü bir şey hesapta yoktu fakat bu türlü bir şeyin olabileceğini ben biliyordum. Bill Gates’in makalelerinden haberdardım.
Günler nasıl geçiyor?
Durmadan çalışıyoruz, akşamları sinema seyrediyoruz. Konutu ikiye böldük, herkes kendi tarafının paklığını yapıyor. Çamaşır makinesini kullanmadan küçük küçük şeyleri leğene atıyorduk, elde yıkıyorduk. Ama sonra işler ciddileşti. Konut işi değerli değil ancak ben kendi mesken işimi yapıyorum. Herkes kendi işini yapıyor. Sizler nasıl yapıyorsunuz konut işlerini?
Yeni bir icat yaptık. Konutu kendi kendine süpüren bir robot süpürge edindik. Tencere büyüklüğünde dolaşıyor meskende.
Aaa duvara çarpan oyuncaklar vardır hani… Altında yuvarlak dönen tekerlekler mi var?
Fırçaları var, pırıl pırıl ediyor.
Ama ben yerleri silmeyi seviyorum, itiraf ediyorum. Yazın durum ne olur ne düşünüyorsun?
Salgın denetim altına alınacak diye düşünüyorum.
Ben ilaçtan umutlu değilim doğrusu. Ancak yazın azalır diye düşünüyorum.
Akşam sinemalarınızı merak ettik.
Aslı Hanım’a yalnız sıhhat çalışanı olduğu için değil, birebir vakitte hoş sinemaları seçtiği için kendisine alkış yapıyoruz. Seçip tekliflerini yapıyor, sonra karar veriyoruz.
Sen seyirci durumundasın yani.
Ben sinema seyrederken duramam. Yarım saat sonra biraz Wikipedia’ya bakayım derim. Seçtiğimiz sinemanın Wikipedia’daki hususuna bakarım. Aslı’ya anlatırım. Bana da düşen budur. Apple TV var mı sizde? Criterion Collection var orda. Çok sinema var, şaşkınlık içerisindeyim.
Eskiden Sinematek vardı, bütün sinemaları bir elde toplamışlardı, artık bütün dünyanın bütün sinemaları hizmetimizde. Antonioni’ler, Monica Vitti’ler, lakin bazen fazla entelektüel ve sıkıcı olabiliyorlar. Benim New Yorklu kimliğim de var. Orayı da hüzünle izliyorum. Columbia Üniversitesi’nde bir sömestr ders veriyorum. Bizim dersler de tatile girdi. Öğrenciler gitmek istemedi. Lakin gittiler. Bu olay çok acı verdi herkese.
İzolasyon günlerinde kitaplara olan ilgi arttı mı sence?
Aslı, geçen gün karşıya gitti, Bağdat Caddesi’nde her yer kapalıymış, bir kitapçı açıkmış, lakin millet kitapçıya da gidemiyor, kitapçıda da virüs olabilir ne yazık ki. Online satışlarda çok artış var fakat olağan kitap satışını karşılamıyor. Aslı ile konuşuyoruz ortamızda. “Ne olsun istersin?” diyoruz birbirimize.
Şehirde vitrinlere bakarak yürümek ve istediğim bir yere girmek benim için büyük bir zevk. Hayatın en hoş şeyiymiş kitapçıya girmek, müzeye girmek, kültür yerine girmek, kalabalıkta yürümek. Bunları istiyoruz.