Odatv Genel Yayın Direktörü Barış Pehlivan, Odatv Haber Müdürü ve Cumhuriyet gazetesi muharriri Barış Terkoğlu ile gazeteci Hülya Kılınç, daha evvel YETERLİ Parti Milletvekili Ümit Özdağ tarafından açıklanan MİT mensubu şehidimizin cenaze merasimine ait yayımlanan haber gerekçesiyle tutuklandı.
Odatv, şehit MİT mensubunun kimliğini ifşa etmedi.
Odatv haberinden bir hafta evvel, TBMM'de basın toplantısında; şehidimizin adı-soyadı, misyonu, nasıl şehit olduğu açıkça söylendi, yazıldı.
Buna karşın, algı operasyonu yürütüldü…
İLK YAZISINI YAZDI
Barış Terkoğlu ise, Silivri Cezaevi'nden Cumhuriyet gazetesindeki köşesine birinci yazısını yazdı.
Barış Terkoğlu, 9 yıl evvelki FETÖ'cü operasyonu hatırlattığı yazısında, “9 yıl evvel Fethullahçıların bizi mahpusa atmak istediğini biliyorduk. Bugün de iktidar içinde yargıyı etkileyebilecek gücü olan çeteler tıpkı şeyi istiyordu. 9 yıl evvel birinci olarak harekete geçen Fethullahçıların elindeki gazeteler, televizyonlardı. Bugün ise iktidar içindeki çetelerin medyası, toplumsal medyadaki beslemeleri tıpkı işi yapıyordu. Artık yalnızca, FETÖ’nün bıraktığı mirası, ismini değiştirerek bir madalya üzere taşıyan yeni yargı mensuplarının harekete geçmesi kalmıştı. İşte bahsettikleri haber, kurulan tezgâhın bahanesiydi sadece” dedi.
Terkoğlu, “Hapishane de bir seçimdir. İnsanın tercihlerinin sonucudur. İstanbul’da deniz kenarında bir yalıda toplanmış Fethullah artıklarının ortasında olmaktansa, hapishanede yalnız kalmak ahlaki tercihtir. Mahkemede, kurulmuş bir tertibin cüppeli zabiti olmaktansa ayakta savunma yapan bir savaşçı olmak tüzel bir tercihtir. Çakallarla tezgâh kurmaktansa karıncalarla yaşamak insani bir tercihtir. Tüm ihtilaller bu tercihleri yapanların aksiyonlarının ürünüdür” derken, “Yalnızlık mı? Betona bakıp beton, demire bakıp demir olmuyorsanız, yalnızlık dünyayı değiştirmenin başlangıcıdır, başlangıcıdır sadece” diye söz etti.
Barış Terkoğlu'nun yazısı şu formda:
“Biliyorum, şaşırmak insan aklının bir yaz gecesi “su” diyerek uyanmasıdır. Sıradana mahkûm insanın irkilmesidir. Uzakta olanın sebep bulup bir anda akla gelmesidir.
Akşamdan avukatıma haber verdim. Sabah gözaltına alınacağımı, akabinde tutuklanacağımı söyledim. Kapı çaldı, açtım. “Bekleyin, giyinip geliyorum” dedim. Kuşkusuz beni şaşırtan, İstanbul Emniyeti’nde girdiğim hücrede altı çizilerek okunup bırakılmış Fahrenheit 451 ile karşılaşmak oldu. Okumayı güç eden bir karanlıktı. Bitirmeye çalıştım. Zorbalığın, sansürün, kitap yakılan bir dünyanın bedellerini ne hoş anlatıyordu.
Hani “bu anı güya yaşamıştım” deriz ya… İşte onlardan biri buydu. Dünyaya aklınızla bakıyorsanız saatin zembereğinin kurulduğunu görürsünüz. Artık zilin çalacağı anı beklemek kalmıştır. Bu da o denli bir vakitti.
FETÖ’NÜN MİRASINI TAŞIYANLAR
9 yıl evvel Fethullahçıların bizi mahpusa atmak istediğini biliyorduk. Bugün de iktidar içinde yargıyı etkileyebilecek gücü olan çeteler tıpkı şeyi istiyordu. 9 yıl evvel birinci olarak harekete geçen Fethullahçıların elindeki gazeteler, televizyonlardı. Bugün ise iktidar içindeki çetelerin medyası, toplumsal medyadaki beslemeleri tıpkı işi yapıyordu. Artık yalnızca, FETÖ’nün bıraktığı mirası, ismini değiştirerek bir madalya üzere taşıyan yeni yargı mensuplarının harekete geçmesi kalmıştı. İşte bahsettikleri haber, kurulan tezgâhın bahanesiydi yalnızca.
Nasıl olabilir? Kendi memleketinden uzakta şehit olan bir MİT mensubunun cenazesi devletin kapalı bilgisi sayılabilir? Günlerdir Türkiye’nin konuştuğu, Cumhurbaşkanı’nın kürsüden ilan ettiği, Meclis’te bir vekilin ismini soyadını açıkladığı, köy muhtarının bile toplumsal medya hesabında şehidin fotoğrafıyla paylaştığı bir bilgi mahrem ilan edilir?
MİT Başkanı’nın oğlunu evlendirmesi haber olurken, düğünün fotoğrafları, katılanlar paylaşırken, nasıl olur da şehit olan işçinin cenazesi yasak kabul edilir? Misyon başındaki MİT mensuplarının güvenliği için çıkarılmış bir kanunun, artık vatan toprağının altında olan bir istihbaratçı ile ne ilgisi var?
Niyet, kabahati bulmak değil, yaratmaksa bu soruların bir manası yok. Sizi hapsetmek için sebep aranıyorsa kanun kitabı uzatılıp genişletilebilir. Sizi susturmak, kaleminizi kırmak için mahkemeler mazeret kılınabilir.
HAPİSHANE DE BİR SEÇİMDİR
Ben mi?
Dışarıdayken bana hapishaneyi en çok hatırlatan şey, plastik su şişesinin kıvrılma sesiydi. Orada bir çöp tenekesine düşünmeden atarsınız. Burada ise çok şey yaparsınız. İçine çoraplarınızı, çamaşırlarınızı, su ve deterjanla atar da sallarsanız çamaşır makinesi olur. Bir sopanın ucuna asar da kaldırırsanız spor aleti. Duvar tabanlarına dizerseniz çıtırtının gürültüye dönmesini önler. Güneşin altında bekletirseniz ılık banyo yardımcısıdır. Onunla delikler kapatılır, yangına karşı hazırlık yapılır. Bir plastik şişe her şeye yine başlamanın aracıdır.
Hapishane de bir seçimdir. İnsanın tercihlerinin sonucudur. İstanbul’da deniz kenarında bir yalıda toplanmış Fethullah artıklarının ortasında olmaktansa, hapishanede yalnız kalmak ahlaki tercihtir. Mahkemede, kurulmuş bir sistemin cüppeli zabiti olmaktansa ayakta savunma yapan bir savaşçı olmak türel bir tercihtir. Çakallarla tezgâh kurmaktansa karıncalarla yaşamak insani bir tercihtir. Tüm ihtilaller bu tercihleri yapanların aksiyonlarının eseridir.
Yalnızlık mı? Betona bakıp beton, demire bakıp demir olmuyorsanız, yalnızlık dünyayı değiştirmenin başlangıcıdır, başlangıcıdır yalnızca.”