Amerikan Ulusal Güvenlik Kurumu’nun (NSA) bâtın evraklarını ifşa eden eski istihbarat çalışanı Edward Snowden’ın hayatını anlattığı “Sistem Hatası” Epsilon Yayınevi’nden çıktı.
2013 yılından bu yana Rusya’da yaşayan Snowden, kendi hayat kıssasını ve özgürlüğünü riske atarak neden bâtın evrakları ifşa Sistem Yanılgısı ettiğini anlattı. Eski CIA ve NSA teknoloji casusu Snowden, ABD hükümetinin ve istihbarat örgütlerinin sivil-suçlu ayırmaksızın tüm dünyayı nasıl gözetlediğini dokümanlarla ortaya çıkarmıştı.
Edward Snowden, George Orwell’ın “Büyük Birader”inin aslında gerçek olduğunu, dünyanın nezaret altında olduğunu ifşa ettiği dokümanlar 2013 yılında tüm dünyayı tesiri altına almıştı. Ortadan geçen altı yıldan sonra Snowden birinci defa kendi ömür hikayesini, kitlesel gözetleme sisteminin kurulmasına nasıl yardımcı olduğunu okuyucuya aktardı.
SNOWDEN’IN BİRİNCİ HACKİ
Kitabın “Pencereden Bakmak” başlıklı kısmında ise, Snowden’ın “hayatımın birinci hacki” diye isimlendirdiği olay anlatıldı. Snowden aslında sisteme nasıl baş tutacağının belirtisini şimdi altı yaşında verdiği görüldü.
İşte “Pencereden Bakmak” başlıklı o kısımda anlatılanlar:
“İlk hacklediğim şey yatma saatiydi. Ebeveynim kendileri ya da ablam yatağa gitmeden evvel, şimdi yorulmamışken beni yatağa gitmeye zorlamaları hiç adil değildi. Hayatım birinci küçük adaletsizliğiydi bu.
Hayatımın birinci iki bin küsur gecesi çoklukla sivil itaatsizlikle sonlandı: ağlamak, yalvarmak, pazarlık etmek; ya ki altıncı yaşıma girdiğim 2193. Geceye dek. O gece direkt hareketi keşfettim. Yetkili merciler ıslahat davetleriyle ilgilenmiyorlardı ve ben de artık bebek değildi. Arkadaşlarım, bir parti ve hatta ikramlar eşliğinde genç ömrümün en hoş gecelerinden birini yaşamıştım ve yalnızca herkesin meskenine gitme saati geldi diye bunun bitmesine müsaade verecek halim yoktu. Böylelikle konuttaki tüm saatleri gizlice birkaç saat geriye ayarlamaya koyuldum. Mikrodalganın saati fırınınkinden daha rahat geri alınıyordu, keşke ulaşması da o kadar kolay olsaydı.
Aynı yetkili merciler o mutlak umursamaz tutumları yüzünden ne yaptığımı fark etmeyince eriştiğim güçle çılgına dönmüştüm, oturma odasında sevinç cinsleri atıyordum. Ben, vaktin efendisi, bir daha asla yatağa gönderilmeyecektim. Özgürdüm. Yere yığılıp da uyuyakaldığımda nihayet yılın en uzun gününün, yaz gündönümü 21 Haziran’ın günbatımına şahit olmuştum. Uyandığımda meskenin saatleri bir sefer daha babamın kolundakiyle eşleşmişti.”