Ünlü muharrir Ayşe Kulin, 65 yaş üstüne sokağa çıkma yasağının devam etmesi kararının akabinde Bilim Kurulu’na açık mektup yazdı.
Ayşe Kulin, Cumhuriyet’in Olaylar ve Görüşler sayfasında yayımlanan “Bir Yaşlıdan Bilim Kurulu'na Açık Mektup” başlıklı yazısında, 65 yaş üstü vatandaşların yaşadığı zorluklara değindi.
Ayşe Kulin’in, Bilim Kurulu’na açık mektubu şöyle:
“Bilim Kurulu’nun kıymetli üyeleri,
Ülkemiz çok sıkıntı bir devirden geçerken yapmakta olduğunuz işin ehemmiyetini ve zorluğunu elbette biliyor, size gayretiniz için teşekkür ediyorum lakin 65 yaş üstü bir vatandaş olarak, bizlerin sokağa çıkma iznimizle ilgili bir konuya dikkatinizi çekmek isterim.
Aranızda 65 yaş üstünde olanlar varsa, eminim beni anlayacaklardır. Şayet aranızda şu anda bu yaşta olanlar yoksa, sizler bu yaşlara erdiğinizde, eli ayağı tutan, başı işleyen insanların haftada bir pazar günleri konutlarının önünde bir aşağı bir üst gezinmekten öte muhtaçlıklarının bulunabileceğini şahsen deneyimleyip bana hak vereceksiniz.
BAŞKA GEREKSİNİMLERİMİZ DA VAR
Haftalar süren konuta kapanma sürecinin sonunda bize lütfedilen dışarı çıkma müsaadesine elbette müteşekkiriz lakin şayet kentin binlerce sokağının rastgele birinde bir apartman dairesinde yaşıyorsak, konuttan uzaklaşmadan altı saatlik müsaadesi nasıl geçirebiliriz ki? Eğer varsa kendi otomobillerimize, yoksa tedbirlerimizi alarak toplu taşıma araçlarına binerek tahminen bir deniz kıyısına, tahminen bir parka kadar gidebilmek, tabiatla kucaklaşmak bizim de hakkımız değil mi?
Kaldı ki hava almanın yanı sıra öteki gereksinimlerimiz da var. Biz orta yaş üstü vatandaşların birçok, bilhassa yaşımızdan ötürü, işlerimizi sanal pazarlarda halletmeye, banka süreçlerimizi internet üzerinden yapmaya pek alışık değiliz. Şahsen benim konutuma birkaç yüz metre uzaklıktaki bankamda atmam gereken imzalar birikti. Her seferinde nazik bir banka elemanını kapıma kadar getirmek beni çok üzmekte.
Gönül isterdi ki bizlere bağışlayacağınız müsaade, bir kezinde de hafta içi bir güne rastlasın, bankama gidip işlerimi halledebileyim, eczaneme uğrayıp biten ilaçlarımı, gereksinimlerimi alabileyim. Eskidiği için toz alma yerine toz püskürten elektrikli süpürgemi, değerli bir meta olduğu için sanal ortamda değil, gözlerimle görerek yenileyebileyim. Otomobilimi on beş dakika uzaklıktaki deniz kenarında kadar sürüp camımı açarak deniz kokusunu soluyabileyim. Şubat ayında geçirdiğim ameliyatın sonuçlarını belirleyecek röntgeni, altı hafta rötarla da olsa çektirip hekimime göndererek telefonda olsun içimi rahatlatabileyim.
ONURLU BİR HAYAT İÇİN
Yukarıda saydıklarım benim şahsi isteklerim. Sekiz milyonu bulan kümemizde kim bilir daha kaç binlerce kişi, öbür nedenlerle sokağa çıkma hakkını hafta içinde kullanmak istemektedir.
Yaş kümesi olarak hastalanma eşiğimiz yüksek olduğundan bizleri müdafaaya çalıştığınızı, güzel niyetinizi biliyorum lakin çoğumuz ömrümüzün yeryüzünde kalan sürecini, birtakım özel gereksinimlerimi diğerlerinden hizmet talep etmeden, haftada bir iki gün de olsa kendimiz karşılayarak onurlu bir biçimde geçirmek istiyoruz.
Talebimizin kıymetlendirilmesi ricasıyla, Bilim Kurulu'na hürmetlerimle…”