Sosyal medyada ne vakit bir makale yazsa tartışmalı oluyor. Hele, bahis İslam tarihi olunca…
Hani… Uzmanlar sorulduğunda bazen, “Girmeyelim o olaya şimdi”; “E, olmuş bir şeyler karıştırmayalım şimdi”, “O olaylar onların arasında” diye cevaplar verirler ya…
O ise, her olayı tüm ayrıntılarıyla anlatıyor.
Makalelerinde çoklukla İslam tarihini yazıyor. Pek bilinmeyenleri lakin; bilinmesi istenmeyenleri bile!..
Unutturulmaya çalışılan ısrarla, yok sayılan gerçekleri…
Mesela… “Onlar sistemi çoktan kurdular ve siz de tuzaktasınız, asırlardır hem de… O denli çabucak çıkamazsınız. O denli kolay değil! Doğrular/yanlışlar çoktan yüklendi belleğinize… Artık… Matrix’te tutsaksınız… Casuslar peşinizde! Hangi hapı aldığınızı da unuttunuz âlâ mi? Kırmızı mıydı? Yoksa mavi mi?”
Ya da…
“Siz İslâm tarihini yalnızca ‘Çağrı’ sineması mi sanırsınız? Temel sinema ondan sonra başlıyor da çek(e)mediler işte!”
Ebu Hureyre’nin palavralarından tutun da…
Cemel, Sıffin Savaşının bilinmeyenlerine kadar neler neler yazmıyor ki?
Hangi sahabeler, hangi sahabeleri nasıl katlettiğinden tutun da, Muaviye ve Muhammed bin Ebu Bekr’in mektuplarının sansürlenen kısımlarına kadar…
“Ömer’in adaleti” kavramı meşhurdur hani, “Ömer bin Hattab değil o, Ömer bin Abdülaziz” diyor!
Kimi gerçeklerin inatla gizlenmesine çok kızıyor!
Dahi denilen Muaviye bin Ebu Sufyan, Amr bin As, Muğire bin Şu’be ve Ziyad bin Ebih’e Arabın dört çakalı demişliği var:
“Sahi, Sahih-i Müslim ve Sahih-i Buhari sahiden de sahih mi?” makaleleri bir diğer derin mevzuu!
Hz. Muhammed’in o meşhur kelamını hatırlatıyor sıkça, “Size benden bir hadis aktardıklarında onu Kur’an’a sunun, uyarsa kabullenin; uymazsa alın duvara vurun!”
Hakkında yazılanlatabakınca…
Kimi… Hamasetinden ötürü alkışlıyor…
Kimi… Yazdıklarına Şii palavraları diyor, İrancı Şii bile demişler, İran casusu filan o derece; ortada Vahhabi diyen bile çıkmış…
Öyle mi? Değil!
Peki kimdir İlknur Altıntaş?
ANKARA’DA BÜYÜDÜ
48 yaşında. 1972 yılında İstanbul’da doğdu; babası polis memuru, annesi konut hanımı. Bir erkek kardeşi var. Baba tarafı Üsküp, anne tarafı Manastırlı…
1980 yılında babasının misyonu nedeniyle Iğdır’a gittiler; 1982 yılında ise Ankara’ya.
Ankara Yenimahalle’de büyüdü. Yunus Emre Ortaokulu; Mustafa Kemal Lisesi’nden mezun oldu.
Gerçi beş sene sürdü; ortaokulda çok başarılı bir öğrenci olmasına karşın Lise 1 de çakıldı; sınıfta kaldı, iki yıl bekledi!
O orta… Kutsal Kitapları okudu; Kur’an-ı Kerim, İncil vs.
Hatta parapsikolojiye sardı. Türkiye Metapsişik Tetkikler ve İlmi Araştırmalar Derneği’ndendi; kütüphanesindeki bütün kitapları okudu.
Uzakdoğu kültürü ve dinleriyle de o orta tanıştı.
O orta… Annesi daktilo kursuna gönderdi, birinci romanını elde yazdı, daktiloya çekti…
15 yaşındaydı; okuması için vücut eğitimi dersine giren stajyerlerinden birine verdi, onu bir daha göremediği için yazılanlar da kayboldu…
Üniversite konusunda kararsızdı; tarih ya da arkeoloji okumak istedi. Ama artık öteki bir sevdası daha vardı! Mikrofon… Özel radyoların yeni yeni açılmaya başladığı yıllar…
Radyocu olmaya karar verdi, o vakit “Radyo Televizyon oku” dediler, “radyo programı yapacağım, vakit kaybedemem” dedi.
Ne dediler ise dinlemedi.
BEST FM
Yıl, 1991. İstanbul.
Sahiden dediğini yaptı; evvel mahallî, sonra da bölgesel radyolarda çalıştı.
TRT eski programcısıydı yayın direktörlerinden biri, ondan mesleğin inceliklerini öğrendi.
1995 yılında Best Fm’de program yapmaya başladı. 2000 yılında ise radyonun müzik yöneticisi de oldu.
Ödüller aldı.
Geceleriydi programı; “İlknur ile Bestexpress…”
Kendi yazdığı ve programın sonunda okuduğu ”Sevgili Günlük” ve buğulu sesi vaktinde pek meşhurdu….
2008 yılında ekonomik kriz mazeret edilerek işten atıldı!
Sebep elbette bu değildi; genel müdür ile çatıştı; o da alttan almadı; kriz mazeretti. Bir daha radyoya dönmedi.
O orta savaş sanatıyla da ilgiliydi; Aikido!
Sene 2002-2003…
“Sıkılır yakında” dediler; ancak sıkılmadı. O denli ki, hala ders veriyor; 4. Kademe siyah nesil sahibi bir Sensei (Japonca hoca manasına geliyor; yolun başında giden manasına geliyor.)
Dojosunun ismi ise Metsuke’ydi; “kalp gözü” demek!
ANTİK YUNAN VE ROMA’DAN İSLAM TARİHİNE
Bir gün…
Yakın etrafı radyoda okuduğu günlükleri kitaplaştıracağını bekledi; ya da tahminen özel ilgi alanı olan Antik Yunan ve Roma tarihi hakkında bir kitap… Tahminen Kartaca?
Ama o Ortadoğu’ya yöneldi! İslam Tarihine…
10 yıl başını kaldırmadan İslam tarihi okudu.
İlk kitabı 2016 yılında çıktı, “Peçeli ve Köle Türkler.”
Öyle ki… Roman daha piyasaya çıkmadan toplumsal medyada linç edildi! Hakaretlere uğradı; tehdit edildi.
Kitap bir romandı. Ortadoğu’da Abbasiler periyodunda 869 yılında yaşanan ve tarihte “zenc isyanı” olarak da bilinen ayaklanmanın önderi Ali bin Muhammed’in hayatı eksenindeki devir olaylarından esinlenerek yazılmıltı. Buhara’dan köle olarak getirtilen ve Samarra’ya yerleştirilen ve aslında ismi pek de bilinmeyen ikinci nesil Türkler ana karakterlerdi. Komutan Musalar, Yarcuh et- Türkiler, Tolunoğlu Ahmetler vs.
Dedik ya, tarihin gizli/saklı gerçekleriydi.
Bu kadar reaksiyon alacağınızı bekliyor musunuz diye sorulduğunda, “o periyodun ben bu kadar bilinmediğini bilmiyordum, şaşırdım” dedi.
Yazmayı bırakmadı… Akabinde…
“Hallac-ı Mansur Dai” ve Azarbaycan’ın gelmiş geçmiş en büyük kahramanlarından/direnişçilerinden biri kabul edilen Babek Hürremi’nin hayatını anlatan romanları yazdı.
“Babek- Cennetin Kapısı ve Samarra Kuruluş”
Ve…
Daha sonra… Hasan Sabbah’ın hayatını kaleme aldı; “Hasan Sabbah Ölümsüz.”
Genellikle pek bilinmeyen olayları yazma kararı alsa da “Hasan Sabbah’ı o kadar yanlış tanıyorlar ki, yazmak zorunda kaldım” dedi.
Yine toplumsal medyada bazıları tarafından linç edildi… Haşhaşi bile dendi! Lakin artık destekçileri çoktu.
Bu kere Emeviler devrini anlattığı romanını çıkardı: “Talkan- Emeviler 1″
Kitapta kimler yoktu ki; Türkler, Araplar, Çinliler, Soğdlular…
Arapların Türkistan’ı fethinden tutun, Harre Katliamına, Emevi Sultanlarından, Kabe’nin yakılmasına kadar bir sürü olay…
Ve en son…
Hz. Ali’nin hayatını romanlaştırdı; altıncı kitabıydı; “Kabe’nin Oğlu Ali” dedi kitabın ismine…
Fakat… En yasaklı alana girmişti! Üç halife vakti; Halife Ebu Bekr, Halife Ömer ve Halife Osman ana karakterlerdi! “O periyodu bilmez ve anlayamazsanız İslam tarihini yanlışsız okuyamazsınız.” Dolayısıyla kitapta yalnızca Hz. Ali yoktu…
Mesela… Ğadir-i Hum
Mesela… Sakife
Mesela… Perşembe musibeti vs.
Altı romanın akabinde İslam tarihi üzerine yazdığı “Gizlenen İslam – 40 makale “ adlı kitabı çıkardı.
Tepkiler de övgüler de hiç bitmedi! Zaman toplumsal medya bölümüydü, herkesin okumadığı halde fikri vardı!
TARİHİ GÜÇLÜLER YAZAR
Çağımız bilgi çağı, bir o kadar da bilgi kirliliği elbette…
Ne düşündüğü soruldu? Yanıtladı:
“Türkiye de ‘hakikat’e ulaşmak zordur, lakin imkânsız değildir! Maalesef, sorusuz nakillerle bilgi palavra yanlış aktarılmaya devam ediyor. Oysa gerçeğe ulaşmak için bilginin köküne inmelisiniz, bütün açılardan bakmalısınız, bilgileri karşılaştırmalısınız! Tahlil etmelisiniz.
Tarih istesek de istemesek de kabul etmeliyiz ki kazananlar, güçlüler ve birçok kere de zalimler tarafından yazdırılmıştır. Tarih boyunca ki en büyük insanlık hatalarındandır, kütüphaneler yakılmıştır, hem de tekraren. Ama… İstediğiniz kadar yok etmeye çalışın, hakikat her vakit fışkırır! “
BİLGİ TABANSIZ KUYUDUR
Hz. Ali’nin o meşhur kelamını şiar edindi; “İnsan bilmediğinin düşmanıdır”
“Kandırılmak mı istiyorsunuz yoksa hakikatle yüzleşmek mi?”
Önce bu soruyu sormamız gerektiğini söylüyor.
Tarihte kimseyi aklamak ya da karalamak değil sıkıntısı. “Gerçeği bilmek istemek ise en büyük cesaret” diyor…
Her dediği…
Her yazdığı toplumsal medyada günlerce tartışılıyor…
Tartışmak yeterlidir; öğrenmenin anahtarıdır. Ki kuşkusuz bilgiyle olduğu vakit…