Hastanelerdeki paklık personellerinin “Sağlık çalışanı olup olmadığı” tartışması sürerken, onlar her gün sıhhat hizmetinin bir modülü olarak çalışmalarını fedakarca sürdürüyor. Hasta odaları, atıklar, tabip ve hemşire odaları… Kovid-19 nedeniyle hayatını kaybedenlerin olduğu bölümler…
Kimi vakit 12 saat çalışıyor, işe toplu taşımayla gidip geliyorlar. Üstelik paklık yaptıkları için bu kısımlarda tüm işçiden daha fazla vakit geçiriyorlar. Sıhhat hizmetinin modülü olmalarına karşın, sıhhat takımının dışında sayılmalarına ve ayrımcılık yapılmasına ise tepkililer.
“KRONİK HASTALIKLARIM VAR”
Evrensel’in haberine nazaran; İzmir’de bir kamu hastanesinde çalışan paklık personelleri sıkıntılarını ve taleplerini gazetemize anlattı. Birinci kelamı alan Güllü isimli paklık emekçisi, “Ben pandemi servisine gelmeden evvel de her serviste çalıştım. Bayan doğumda çalıştım, orada da kuşkulu hasta vardı. Yanlışsız düzgün esirgeyici ekipmanlar yoktu, sonradan verdiler. Her serviste çalıştım, yalnızca bir maskeyle odalara girip çıktım. Üstelik kronik hastalıklarım da var. Akciğer rahatsızlığım var astım, KOAH başlangıcı, zatürre, bronşit geçirdim. Bronşektazi, pnomoni, psidomanas bunların hepsi var. Raporumda yazılı bunlar. Bu kullandığımız deterjanlara da alerjim var, hatta bu işi yapmamam gerekiyor lakin ben yeniden de yapıyorum. Şeflerin elinde de raporum var” diye konuştu. Güllü mevzuyla ilgili Başhekimliğe yazdığı dilekçenin ortada olmadığını söyledi.
“SERVİSTE BİLE AYRIM YAPILIYOR”
Temizlik Personeli Gülşen de kendilerine hiç test yapılmadığını, kollayıcı ekipmanın da üçüncü sınıf kalitede olduğunu söyledi. Gülşen şartlarını şöyle anlattı: “Esnek çalışma (dönüşümlü) saati bize uygulanmadı. Şefimiz bize orta ara müsaade verdi, yani toplam 3 sefer, 1’er gün. Servis ayarlanmadı, toplu taşımayla gidip geliyoruz. Tahminen de taşıyıcıyız. Hem de daha hava aydınlanmadan yola düşüp sokağa çıkma yasaklarında, büsbütün ıssızlaşan yollarda yalnız yürümek zorunda kalıyoruz. Ayarlanan kalacak yer var, bir otel, lakin yetersiz.”
Ailelerine virüs bulaştırmamak için kendi tedbirlerini aldıklarını lisana getiren Gülşen, “Mesela ben konutta salonda yatıyorum” dedi. Serviste kendi takımlarında birlik olmamasından yakınan Gülşen, şunları söyledi: “Ayrım yapılıyor, sorumlu hemşireye armağan kazak vermişler, biz işçilere vermedi. Maske aparatı verdiler hemşirelere, lakin bize ‘Size şefiniz versin’ diyorlar.”
“12 SAAT ÇOK AĞIR GELDİ”
12 saat çalışmanın ağır geldiğini söyleyen Yeliz ise “Pandemi güç bir süreç, pandemi servisi de güç. Bu yüzden 12 saat çok ağır geldi. Hasta sayısı fazla ve bir serviste iki bireydik. Birincinin kurban üzere hissettim kendimi, ‘Neden ben’ diye. Daha sonrasında ‘Bu virüs her yerde karşıma çıkabilirdi, sevdiklerime, çocuklarıma, anneme, babama bir şey olabilir, orada yatan ben ya da yakınım olabilirdi. O yüzden fedakarlık yapma zamanı’ diye düşündüm” diye konuştu.
Yeliz şöyle devam etti: “Mesela hasta yakınları hastaneye bile gelmekten korkarken biz bu virüsün tam da içindeydik. Bir arkadaşım ‘Kurşunların ortasında ateşin içinde’ üzereyiz demişti, gözlerimiz doldu. Birincinin sıhhat çalışanları alkışlandı ama sonrasında hastanede çalıştığımızı duyanların kendilerini geriye çekmeleri bizi üzdü. Apartmandaki komşular ya da otobüse binince kartımızı gören bireyler bizden kaçtı. Hoş anılar da oldu; hasta odalarına uzaylı üzere giriyorduk; bir hasta ‘Sizi ayakkabılarınızdan tanıyorum çok teşekkür ederim hakkınızı helal edin’ dedi, çok duygulandım.”
“HER ODAYA GİRİŞTE KORKUYORUZ”
Çok ağır periyotlardan geçtiklerini söyleyen Esin ise hazırlanıp ekipmanları giymenin dahi 10 dakika aldığını söyleyerek, “Sonra işe başlama önceliğimiz hemşire ve tabip odaları oluyor, en az 2 saatte bir oralar siliniyor. Mümkün epey hasta odalarında fazla kalmamaya itina gösteriyoruz, hastalardan mümkün hayli uzak durarak işimizi yapmaya çalışıyoruz. Taburcu edilen hastaların, entübe olan ya da ex olan hastaların odalarını dezenfekte etmekte zorlanıyoruz” dedi.
Her odaya girdiklerinde korkup çekindiklerini tabir eden Esin, “Tek endişemiz bizlere de bulaşması. Ailemizi de bu badireye sokma korkusu. Hemşire ve işçi de birebir badirede, lakin tek fark biz bir odaya girdik mi içeride kalma süremiz daha fazla ve birtakım hastalar maskesiz odanın her yerinde dolaşıyor, bizlerin telaffuzlarını dikkate almıyorlar. Ayrıyeten bizler tuvalet üzere, çöpler üzere hasta atıklarının temas ettiği yüzeylerle yakın temastayız hep” diye konuştu.