Yeni Şafak gazetesi müellifi İsmail Kılıçarslan, İslamcı topluluğa “Delirdiniz mi, delirdik mi” diye seslendi.
Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın kızı Sümeyye Erdoğan Bayraktar’ın lider yardımcısı olduğu Bayan ve Demokrasi Derneği’nin (KADEM) muhafazakar toplulukta gaye alınmasına dikkat çeken Kılıçdarslan, “O koca koca adamlar, misal KADEM eliyle toplumda cinsiyetsizliğin ve eşcinselliğin yaygınlaştırılmaya çalışıldığına, KADEM’in aileyi yok etmek için kurulmuş bir şeytani tertip olduğuna ikna etmeye çabalıyorlar bizi. Delirdiniz mi, delirdik mi?” diye yazdı.
KADEM’e yönelik İslamcı topluluktaki atakların artık de Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın eşi Emine Erdoğan’a yöneldiğini belirten Yeni Şafak muharriri Kılıçarslan, “Hızlarını alamadılar, bu sefer de gayelerine Emine Erdoğan’ı koydular” tabirlerini kullandı. “Kadına Yönelik Şiddete Karşı Memleketler arası Çaba Günü”nde Emine Erdoğan’ın yaptığı konuşma üzerinden amaç alındığının altını çizen Kılıçarslan, “Meğer Emine Erdoğan da o projenin bir parçasıymış” halinde yazdı.
Yeni Şafak gazetesi muharriri İsmail Kılıçarslan’ın yazısı şöyle:
“Dünyanın bilinmeyen bir yerinde bir masa var. O masanın etrafında yağlı göbekleriyle oturan 9 kişi var. Ellerinde puroları, önlerinde viskileri, masaya servis edilmiş kallavi domuz eti modüllerini kemirerek şöyle diyorlar: Evet, Türkiye’de ailenin içini boşaltalım, cinsiyetsizleştirme operasyonu yürütelim, bayana şiddet olaylarını da artıralım. Söyle bakalım John, bunun için nasıl bir plan uygulamamız gerekiyor? KADEM’i mi kullanalım yoksa Aile Bakanlığı’nı mı?
Böyle mi oluyor gerçekten? Delirdiniz mi, delirdik mi?
Toplumsal cinsiyet eşitliği, cinsiyetsizleştirme, bayan hakları, bayana şiddetle uğraş, boşanma hukuku, eşcinsellik, çalışan bayanın sosyolojisini konuşmak… Bunların hepsini bir çuvala doldurup, ağzını da sıkı sıkıya bağlayıp “bunların hepsi aslında birebir şey… Tıpkı gayeye hizmet ediyor bunlar” denir mi?
Delirdiniz mi, delirdik mi?
Basitçe izah etmek gerekirse tanımlama üstünlüğü sende değilse kendi problemlerini oburlarının icat ettiği tariflerle konuşmak zorunda kalırsın. Bu noktada yapabileceğin şey bir yandan tanımlama üstünlüğünü ele geçirmeye çabalamak olur, bir yandan da mevcut tanımlar üzerinden kendine mahsus bir alan açmaya çalışırsın. İnsan haklarında da, bankacılık sisteminde de, eğitimde de, siyasette da 300 yıllık öykümüzün özeti budur.
Sıra bayan haklarını konuşmaya gelince bugünün problemlerine zerre kadar ilgi duymayan, bugün ne olduğu hakkında zerrece fikri olmayan koca koca adamların, makûs bir ezbere sığınarak ve ağızlarını doldura doldura “aile elden gidiyor” diye lafa başlamalarından tabiri caizse ikrah etmiş vaziyetteyim. Bayan hakları ya da bayana karşı şiddetle uğraş konuşabilmek için öncelikle kelama “bakın, ailenin altını oymaya çalışmıyorum, eşcinselliği savunmuyorum, cinsiyetsizleştirme operasyonun bir kesimi değilim” diye başlama zaruriliği hissetmekten hiç hazzetmiyorum.
O koca koca adamlar, misal KADEM eliyle toplumda cinsiyetsizliğin ve eşcinselliğin yaygınlaştırılmaya çalışıldığına, KADEM’in aileyi yok etmek için kurulmuş bir şeytani tertip olduğuna ikna etmeye çabalıyorlar bizi.
Delirdiniz mi, delirdik mi?
Hızlarını alamadılar, bu sefer de maksatlarına Emine Erdoğan’ı koydular. “Kadına Yönelik Şiddete Karşı Milletlerarası Uğraş Günü” hasebiyle bir konuşma yaptı Emine Erdoğan. Konuşmayı baştan sona dinledim. Çok düzgün, epey değerli, o tanımlama üstünlüğüne meydan okuyan, mevcut durum üzerinden de “kendimize mahsus bir alan açmaya çabalayan” bir konuşma idi.
Estirilen havaya bakarsak değilmiş. Halbuki Emine Erdoğan da o projenin bir parçasıymış.
Ne demiş konuşmasında Emine Erdoğan? “Kadına karşı şiddetin yalnızca fizikî boyutu yok, ruhsal ve ekonomik boyutu da var” demiş. Aman ne büyük kabahat. Zira nitekim “psikolojik şiddet” diye bir şey yok. “Ekonomik şiddet” diye bir şey yok.
Başka ne demiş? “Kadın cinayetleri haberlerine dönüp baktığımızda, faillerin, sebep olarak kıskançlık, namus, boşanmayı istememe üzere nedenler sıraladığını görüyoruz. Bilhassa ahlakla ilişkilendirilmiş sebepler başı çekiyor. Unutmayalım ki, ahlak insani bir fazilettir. Cinsiyetten bağımsızdır. Oburunun ahlakından sorumlu olmak kimsenin misyon tarifi değildir.”
İşte size affedilemez bir cürüm. Ne demek “başkasının ahlakından sorumlu olmak kimsenin misyon tarifi değildir.” Biz erkekler hidayet makinesi değil miyiz yani? Ahlak polisi değil miyiz? Şeriat zabıtası değil miyiz?
Tekraren soruyorum: Delirdiniz mi, delirdik mi?
Derdim netleşsin: KADEM’e çeşitli vesilelerle çok sert tenkitler yöneltmiş biriyim. Emine Erdoğan’ın konuşmasında eleştirilecek bir taraf bulamadım ancak olsaydı bunu da tabir ederdim net halde emin olun. Bunları niye söylüyorum? Şundan: Türkiye’de bayan hakları probleminde de, bayana şiddetle gayret probleminde de oldukça eleştirilecek konu var. Lakin bu mevzuda kelam alan her tertibi, her insanımızı tabiri caizse “boğmaya çalışmak”la alabileceğimiz bir santim ara yok. Şu önyargılarımızı, şu “erkek üstünlüğü” halimizi bir kenara bırakıp birbirimizi dinlemeden alabileceğimiz aralık yok. “Sen benim teklifimi niçin kabul etmedin?” diyerek bayanların erkek öldürdüğü haberine hiç rastlamıyoruz fakat “sen benim teklifimi niçin kabul etmedin?” diyerek bayan öldüren bir sürü erkek haberine rastlıyoruz. Bunu hiç kimse konuşmasın mı istiyorsunuz? Erkek karısını öldüresiye döverken “orası mahrem alandır, bize ne” mi diyelim? Bayanın çalıştığı, dahası çalışmak zorunda olduğu bir toplumsal tertipte bayanın çalışmasını düzenleyen yasalar, kanunlar olmasın mı istiyorsunuz?
Bir sakinleşip birbirimizi dinlemek, birbirimizi anlamaya çalışmak çok mu güç? Hakaretten, tahkirden, alaydan daha da mı güç pekala?
Bu “konuşturmama” ve “boğma” tutumu süresiz nafaka ve gibisi hususlarda sonuna kadar haklı olan biz erkekleri durduk yerde haksız duruma düşürüyor. Bir düşünsek mi bunu?”