Hürriyet gazetesinde yaşanan işten çıkarmaların akabinde Genel Yayın Direktörlüğünden istifa eden Vahap Munyar’ın yeni adresi aşikâr oldu.
Dünya gazetesinde köşe yazarlığına başlayan Munyar’ın, bugün birinci yazısı yayımlandı.
Vahap Munyar, “Gördüğüm gerek üzerine” başlıklı yazısında, 1981 yılında Dünya gazetesinde birinci çalışmaya başladığı devirleri ve istifa sürecini anlattı.
YIL 1981: “SON TALİHİMİ DÜNYA’DA DENEMEK İSTİYORUM OLMAZSA MALATYA’YA DÖNÜP OTO ELEKTRİK-BOBİNAJ İŞİ YAPACAĞIM”
Vahap Munyar’ın yazısı şöyle:
“1981 yılı mart ayının birinci günleri… ANKA Ajansı’ndan takım şartıyla geçtiğim Ulusal Basın Ajansı’nda (UBA) 8-9 aydır çalışıyordum.
UBA’nın o dönemki İstanbul Bölge Müdürü Süleyman Yağız’a takım bekleyenler olarak son defa rica ettik:
Abi, lütfen geç teleksin başına, Ankara ile görüş, artık takımımızı yapsınlar.
Yağız, teleksin başına geçti, merkezi Ankara’da olan UBA’nın Kurum Müdürü ile yazışmaya başladı:
Arkadaşlar tekrar takım konusunda beni sıkıştırıyor.
Müessese Müdürü yanıtladı:
Sen arkadaşlardan dokümanlarını iste. Biraz daha vakit kazanalım.
Yağız, bu cevap üzerine teleks başında bekleyen bizlere döndü:
Ne diyeyim?
Abi bizim gördüğümüzü çaktırma. Cevabımızı almış olduk.
Hemen yan odaya geçtim, o günlerde Hürriyet Gazetesi bünyesine bulunan, 1 Mart 1981’den itibaren Cahit Düzel’in liderliğinde iktisat gazetesine dönüşen Dünya’nın Dış Haberler Müdürü Sevin Okyay’ı aradım:
Abla, Dünya’nın Yazıişleri Müdürü Abdullah Gelgeç’ten bana bir randevu alır mısın?
Gazetecilik mesleğini sürdürmek için son bahtımı Dünya’da denemek istiyorum. Olmazsa Malatya’ya dönüp abim Kemal Munyar’ın yanında oto elektrik-bobinaj işi yapacağım.
Sevin Abla çabucak randevuyu ayarladı. Soluğu Narlıbahçe Sokak, No: 15’deki (Cağaloğlu) Dünya Gazetesi’nde aldım.
Gelgeç’le ortamızda şu diyalog geçti:
UBA’da maaşın ne kadar?
6 bin 500 lira abi.
Biz de sana birebir maaşı verebiliriz. Öğle yemeklerini Hürriyet’te yiyoruz. Bekar adamsın, akşam da yemeği Hürriyet’te yersin. İki öğün yemeği düşünürsen Dünya’nın şartları senin için daha âlâ olur.
Ya takım?
Söz veremem. Buradaki arkadaşların takımını daha yeni yaptırdık.
Nezih Demirkent’i (o devirde Hürriyet Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni) yeni takım konusunda ikna edebilir miyim emin değilim.
“EN ÂLÂ İSTİFA MEKTUBU TEK CÜMLE OLUR”
Çaresiz, takım için bastırmadan Dünya fırsatını değerlendirdim. Birinci mesaiye pazar günü başladım. O gün 4-5 haber hazırladım. Hepsi de farklı sayfalarda yer buldu. Akşam saatlerinde İstihbarat Şefimiz Asaf Ardak koluma girdi:
Yarın evraklarını getir, takım süreçlerin başlatılacak.
Böylelikle 1978’de, İİTİA Gazetecilik ve Halkla Münasebetler Yüksek Okulu’nda (şimdiki Marmara Üniversitesi Bağlantı Fakültesi) ikinci sınıfta iken başladığım meslekte birinci takımım Nisan 1981 itibariyle Dünya Gazetesi’nde gerçekleşti.
Derken tıpkı yılın eylül ayı başlarında bugünkü bakışımla çok komik sayılacak nedenlerle 8 arkadaş hareket yapıp, Dünya’dan istifa kararı aldık.
3.5 sayfalık istifa mektubumu Genel Yayın Direktörümüz Cahit Düzel’e sunduğumda hayatımın en kıymetli derslerinden birini aldım:
– Bu mektubu okumadan sana iade ediyorum. En âlâ istifa mektubu tek cümle olur, “Gördüğüm gerek üzerine müessesenizden istifa ediyorum” yaz getir. Senin bu meslekte geleceğin var. 3.5 sayfalık istifa mektubunun Hürriyet’in kayıtlarına girmesi senin için yeterli olmaz.
Biz ayrıldıktan kısa mühlet sonra Hürriyet’ten istifa eden Nezih Demirkent, Dünya Gazetesi’nin sahibi oldu.
Temmuz 1985’te evlendiğim eşim Emine Munyar da 1982-1986 periyodunda Dünya’da çalıştı. Eşimin nikah şahitliğini merhum Nezih Beyefendi yaptı.
1981’den 2019’a kadar geçen 38 yıl boyunca her istifam gündeme geldiğimde birebir cümleyi kullandım. 30-31 Ekim’de Hürriyet’ten ayrılırken de cümle değişmedi:
Gördüğüm gerek üzerine…
Hürriyet’ten ayrıldığım günlerde Hakan Güldağ’ın liderliğindeki “Dünya Gazetesi çalışanlarıyla yola devam ediyor” projesi hayata geçirilmek üzereydi.
Anında bu projenin neferleri ortasına girmeye karar verdim… Böylelikle 38 yıl sonra Dünya’ya döndüm. Yolumuz açık olsun…”