Cem Yılmaz’ı yazmak pek kolay değil. Çok taraflı bir sanatçı ve her alanda çok başarılı olmuş, eser verdiği tüm alanlarda sayısız mükafatlar almış. Ödüllerinden öte halkın ilgisi muvaffakiyetinin en bariz ispatıdır.
1973 yılında doğan sanatçı, Boğaziçi Üniversitesi Turizm ve Otelcilik kısmında okurken tıpkı vakitte bir mizah mecmuası olan Leman Dergisinde karikatür çalışmaları yapıyordu. Birinci stand-up gösterisini Leman Kültür’de, 1995’in Ağustos ayında gerçekleştirdi. Tıpkı yılın aralık ayında Beşiktaş Kültür Merkezi’nde sahne almaya başladı.
Bugün 2020 yılı itibariyle 4000’in üzerinde şova çıktı. Lisana kolay tam 4000 şov ve tüm şovları kapalı gişeydi. Şov programı duyulduğu anda biletleri yok satmaya başlıyordu. Yalnızca Türkiye’de değil dünyanın birçok ülkesinde yaptığı şovlarda tıpkı ilgi vardı. Bu çapta ilgi gerçek muvaffakiyet kıssasıdır. Ülkemizde stand-up denildiğinde akla gelen tartışmasız birinci isim Cem Yılmaz’dır.
Cem Yılmaz’ın muvaffakiyet kıssası yalnızca şov ile bitmiyor. Cem Yılmaz yıllar içinde kendini geliştirirken sanatın birçok alanında çalışmalar yaptı ve eserler verdi. Bu alanlarda tıpkı başarıyı yakaladı. Cem Yılmaz, senarist, oyuncu, üretimci, direktör olarak birçok yapıta imza attı. Fikir-sanat üretim şirketi kurdu, sinema, televizyon, sahne ve öteki medyalar için üretimler tasarlayan ve uygulayan bir yapı altında çalışmalarını yürütüyor. Cem Yılmaz’ın yapımcılığını üstlendiği sinemalarda birebir biçimde yüksek gişe muvaffakiyetini sağladı.
Dün akşam Cem Yılmaz’ın Güçlü PSM’nin 2200 kapasiteli Turkcell sahnesinde “CMYLMZ -Diamond Seçkine Platinum Plus” gösterisini izledim. Şovun günler evvel biletleri tükenmişti. Dün İstanbul’da ağır fırtına, yağış ve trafiğe karşın salon büsbütün dolmuştu. Cem Yılmaz sevgisi sahiden görülmeye bedelmiş.
Bu muvaffakiyetinin sırrı Cem Yılmaz’ın kendisi, öncelikle çok zeki bir insan, birebir vakitte hayatının bütün devirlerinde çok yeterli bir gözlemci olmuş. Müşahede ve zekâ mizah duygusu ile birleşince ortaya izlenmesi doyumsuz bir şov çıkıyor. Cem Yılmaz sahneye çok yakışıyor, sahnede olabildiğince doğal, kelamını asla esirgemiyor fakat kimseyi rencide etmeden. Çok interaktif, seyirci ile daima diyalog halinde seyirci ile asla üst perdeden bağlantı kurmuyor. Kendisi doğal olduğu üzere insanlara da doğallığı öğütlüyor. Sanıldığının tersine en çok yerdiği kendi ve yakınları bundan en fazla nasibini alan ağabeyi Can Yılmaz, yakın dostları Zafer Algöz ve Ozan İtimat.
Komedi, mizahın yanında toplumsal hususlarda da çok hassas ancak abartmadan çok ince iletilerle aktarmayı ihmal etmiyor. Fikri, hayat üslubu neyse motamot sahnede olduğu üzere yansıtıyor asla bu bahiste rol yapmıyor. Ben buyum diye olduğu üzere ortaya koyuyor. Bu samimiyet ayrıyeten sevginin kaynağı olsa gerekir. Yaklaşık üç saat süren şov lakin seyirciye yetmediği muhakkak oluyor, tek kişilik şovda bu etkiyi yaratmak o denli kolay değildir. Bu katiyen Cem Yılmaz farkı. İnsanlarda abartıyı, aşırılığı ve gereksiz davranışları yeriyor bunu örnekleriyle aktarıyor.
Gezmeyi, insanları, doğayı sevdiğini, farklı doğal şartların insanın fikir hayatına etkilediğini, kültür ve sanat anlayışına yandığını söylüyor. Fırsatı olsa gezmeyi istediğini söylüyor. Cem Yılmaz’ın muvaffakiyetinin altından yatan bu niyet yapısı ve gezmeyi kolay bir cümbüşün ötesinde kendi dünyasına zenginlik katmak için kullandığını görüyoruz. Son bildirisi yaşadığınız anın keyfini çıkarın oldu.
Binlerce izleyici ile doyumsuz 3 saat geçirdik ve vaktin nasıl geçtiğini anlamadık Cem Yılmaz veda edip sahneden ayrılmasa saatlerce izlemeye devam ederdik.
Nasuh Bektaş