Türkiye Gazeteciler Cemiyeti’nin “Türkiye’de Gazeteci Olmak, Gazeteci Kalmak” bahisli paneli dün TGC’nin kendi salonunda gerçekleşti. Daha doğrusu oluşan tepkilerden(*) sonra Kadıköy Belediyesinin takviye verdiği bir aktiflik olarak değil de TGC’nin kendi başına ve kendi yerinde gerçekleştirmek zorunda kaldığı aktiflik olarak gerçekleşti. Aktifliğe iştirak zayıf olurken yaklaşık yüz kişilik olan salonun yarıya yakını boş kaldı.
TGC Lideri Turgay Olcayto’nun moderatörlüğünde gerçekleşen aktifliğin konuşmacıları Prof. Dr. Şebnem Korur Fincancı, Altan Öymen, Aydın Engin ve Yetvart Danzikyan’dı. Panelde birinci olarak kelam alan Aydın Engin, “Uğur Mumcu’nun anıldığı günde bana laf söylemek düşer” dedikten sonra bunu kendince şu formda açıkladı:
“Uğur benim en yakın arkadaşlarımdan birisiydi. Onunla tıpkı gün tıpkı saatte gazeteciliğe başladık. 12 Mart süreciydi. Cumhuriyet gazetesi o vakit aile içi bir darbeye uğramış, darbeci generallerin yanında yer almıştı. İkimiz de Yeni Ortam’dan teklif almıştık. Hangimizin yazı işleri müdürü olacağını belirlemek için yazı cinse atalım dendiğinde Uğur ‘Yazı çeşide atmaya gerek yok, ben Ankara’lıyım, sen ol” deyince buna gerek kalmadı. Birlikte çok güzel anılarımız oldu.”
GÜNAYDIN KGB AJANI
Yeni Ortam’da çalıştıkları devirde birebir meskende kaldıklarını belirten Engin, kelamlarına şöyle sürdürdü:
“Beraber çalıştığımız vakit Cebeci’de bodrum katında bir konutta kalıyorduk. Onunla siyasi ayrılığımız o günlerden beri vardı. Ben ona ‘İttihat ve Terakki’nin tetikçisi’ derdim, o da bana ‘KGB ajanı’ derdi. Bunu artık o kadar olağanlaşmıştı ki sabah bana ‘Günaydın KGB ajanı’ der, ben de ona ‘Sana da günaydın İttihat ve Terakki Tetikçisi’ derdim.”
UĞUR MUMCU GAZETECİLİĞİ DİYE BİR ŞEY YOK SAÇMALIK
Engin, 2018’de yapıp da yine gündeme gelen kelamları üzerine, “Uğur Mumcu Gazeteciliği diye bir şeylerden bahsediyorlar. Bu türlü bir kısım, çeşit yok. Araştırmacı gazetecilik diye bir şey var. Daha öncesinde amatör olarak bu alanda çalışma yapmış şahıslar vardır fakat bu alanda en yeterli kişi Uğur Mumcu’dur” cevabını verdi.
Alışılanın tersine konuşma sırasında daha temkinli davranan ve kelamlarını seçerek konuşan Aydın Engin, kelamlarını, güya Uğur Mumcu’nun akabinde hakarete varan kelamları söyleyen kendisi değilmiş üzere “İttihat ve Terakki tetikçisine bir KGB casusu olarak hasretimi lisana getirmek istiyorum” cümlesi ile bitirdi. Kim bilir, tahminen bu “Aydın Engin eşyasının tabiatına muhalif tavırda”, kendilerine yönelik, aktiflik yeri değiştirmek zorunda bırakacak kadar tesir yaratan kamuoyu yansısının de hissesi olabilir. Ya da konuşmada da belirttiği, 5-6 gün evvel düşüp de kırılan kaburgaların acısının. Alışılmış bizimkisi en fazla müşahede, niyet okuma… İşin aslını en yeterli Aydın Engin bilir.
Aydın Engin’den sonra kelamı Şebnem Korur Fincancı aldı. Birinci olarak oluşan reaksiyonun ve aktiflik yeri değiştirmek zorunda kalınmasının sebebinin kendisinin daveti olduğunu ima ederek bunun için özür diledi. Uzun yıllardır şaibesini koruyan Uğur Mumcu’nun katillerine İsimli Tıp’taki saygın ve “objektif” yaklaşımını kendince açıklayan Fincancı, bağlı olduğun okulun rektörlüğünce çağrıldığını ve “bazı insanlara azap yapılır” yanıtı aldığını, bunun üzerine de “ben insanların geri planlarındaki cürümlerine bakmam, bakarsam objektif olamam, misyonumu tam manasıyla yerine getiremem” cevabı verdiği belirtip “ulvi” gayretini şöyle özetledi, yeniden kendince: “Birileri bir daha ‘bazılarına azap yapılır’ diyemesin dedi bu gayret.
Bu karşılığı duyunca insan düşünmeden ve sormadan edemiyor:
Madem insanların geri planlarına bakmıyordu Şebnem Hanım, o vakit kumpas ve iftira olduğu her halinden aşikâr olan kumpas davaları neden destekledi, hem de şahsen FETÖ’nün gazetesi Zaman’dan dayanağını açıklayarak? Üstelik yıllar sonra bu kendisine yüzüne vurulurcasına sorulduğunda “Şimdi olsa yeniden birebirini yapardım” diyebilerek? Azaba karşıydı halbuki, Şebnem Hanım, azaptan öte binlerce insanın kanını döken terör örgütüne tek bir söz etti mi?
DEVLET KABAHAT İŞLEMEYE MEYİLLİ BİR YAPIDIR
Fincancı, konuşmasına “devlet, cürüm işlemeye meyilli bir sistemdir. Burada insanlara düşen denetleyici olmak, denetlemektir” diyerek devam etti Denetlemenin toplum ve devlet için olmazsa olmaz olduğu bir gerçek. Denetleme düzeneklerinin zayıfladığı yerde otoriterliğin ve hukuk dışı uygulamaların arttığı da. Pekala “devlet” düzeneğinin denetlenmesini savunan Şebnem Hanım, temizleri katleden terör örgütü ve uzantılarına dair nasıl bir denetleme ya da “denetimli serbestlik” düşünüyor? Bu kapsamda neler yapıyor ya da yapmıyor?
Şebnem Fincancı Korur’un şaşırtan lakin şaşırtmayan bir açıklaması da 15 Temmuz darbe teşebbüsü ile ilgili. Kendisi konuşması sırasında 15 Temmuz darbe teşebbüsünün sonuna “İddia” ekledi ve devam etti: “İddia diyorum zira darbe teşebbüsü olduğuna dair bir evrak yok.” Bu açıklamasını da hiç utanıp sıkılmadan, Uğur Mumcu’nun “Darbenin ne vakit olacağını biliyorum, sabaha karşı” esprisine bağlayıp “Uğur Mumcu’nun dediği üzere darbe dediğin sabaha karşı olur”a dayandırıp, “15 Temmuz’da ise teşebbüs akşam 8’de oldu, akşam 8’de darbe mi olur” dedi. Aydın Engin’in bile “Uğur haklı çıktı, zira 15 Temmuz da karanlıkta oldu” darbe teşebbüsünü kabul ettiği yerde. Şebnem Hanımın doküman isteğine dönelim…
Görmek isteyene evrak çok. Ama vurucu bir doküman arıyorsa kendisi, Aydın Engin’in Uğur Mumcu ile birlikte kaldığı konutun olduğu Cebeci’deki şehitliğe gitsin. Girdikten sonra şehitliğin içinde girişe “paralel” yürüsün ve sona gelince de sola dönsün. Yaklaşık 100 metre ilerledikten sonra solundaki mezar taşında bir isim görecek: “Sait Ertürk”. İşte o isim üzerinden iz sürmeye başlarsa, kendine yakışan biçimde “denetleyici” ve “geri planlara aldırmayan” bir halla, o vakit evrakın hasına ulaşır. Sait Albay’ın kahramanlığını ve yaşananları şüphesiz ona birileri anlatır.
FETÖ’DEN ARINDIRILMIŞ HRANT DİNK CİNAYETİ, ERGENEKON HEDEFLİ
Şebnem Korur Fincancı’dan sonra kelam alan Agos Gazetesi Genel Yayın Direktörü Yetvart Danzikyan kelam aldı. Varsayım edileceği üzere o da Hrant Dink cinayeti üzerine konuşan Danzikyan, “Faili meçhul cinayetlerde devlet bir formda sürecin içindedir. Lakin içinde lakin engellemeyen, fakat destekleyen, ancak bir formda olayların içinde” dedikten sonra Hrant Dink’in gaye yapılma süreci üzerinden üç kere “sonrasında Ergenekon’dan yargılanan bireylerin maksat göstermesi” vurgusu ile cinayete dair dolaylı Ergenekon atfı yaptı.
Ergenekon vurgusunun bile hala yapılabildiği durumda Hrant Dink’in gazetesinin genel yayın direktöründen beklenen nedir? Hrant Dink cinayetinde FETÖ “aslan payı”nın vurgulanması, hatta Altan kardeşler üzere liberallere verilen açık çek kıvamındaki dayanaktan sonra bir özeleştiri. Hrant Dink’in cinayetine dair FETÖ’yle alakalı tek bir söz geçmedi. Aslında düşününce bizlerin özeleştiri beklemesi de beyhude. Zira Özdemir İnce’nin de dediği üzere bu bireyler, “Ne de olsa kentsoylu, aydın ve uzgörülü beşerler. Ana rahmine ‘haklı olarak’düştükleri için hiç yanılmazlar. Zeytinyağlı oldukları için de suyla hiç karışmazlar.”[1]
Konuşmacıların bilhassa vurguladığı bahislerden birisi de Türkiye’deki kaidelerin bilhassa 2016’dan sonra çok daha kötüleştiğiydi. Bu durumda biz tekrar soralım:
2020 Türkiye’sinden olumlu tablo çıkaracak kadar ne delirdik, ne de aklımızı kiraya verdik. Lakin 2006, 2007’den, 2012’lere, 2013’lere; AKP ile FETÖ yan yanayken, liberaller “yetmez lakin evet” tutumuyla anti demokratik dönüşüme “susturucu” fonksiyonuyla “demokratik makyaj ve dolgu malzemesi” oluyorken, vatanseverler zindanlara gömülüp yargı sırası gelmeden öl(dürül)üyorken, onurlarından maksat olan subaylar başlarına sıkıp canlarına kıyıyorken, birileri de bu durumla bile dalga geçiyorken, mahkeme kararları mahkemeden evvel FETÖ’nün kanallarından ilan ediliyorken ve tüm bunlar olurken liberaller Erdoğan’ın omzunda papağan üzere şakıyorken, Türkiye’de kurallar daha mı yeterliydi?
BU AKTİFLİĞİ KİM YAPIYOR DANİMARKA GAZETECİLER CEMİYETİ Mİ
Dün gerçekleşen aktiflik, “liberallerin” asla değişmeyeceğini görmek açısından da, Türkiye Cumhuriyeti aykırıları tarafından içeride ve dışarıda parlatılsalar da toplumda asla kıymetli bir karşılık bulamayacaklarını görmek açısından değerliydi.
Esasen bu durum ve aktiflikte şuurlu ıskalanan bahisler, uzun yıllarını basın bölümüne verdiğini belirten bir dinleyiciyi bile rahatsız etti ki kendisi soru yanıt kısmında şu cevapsız kalacak soruyu yöneltti:
“Bu, Türkiye Gazeteciler Cemiyeti’nin aktifliği mi, Danimarka Gazeteciler Cemiyetinin aktifliği mi yoksa Norveç Gazeteciler Cemiyetinin mi? Cumhuriyet 15 Temmuz’da gitti geldi, Atatürk’ün tüm kurumları amaç altında. Buna karşın bugün konuşulması gerekenler bunlar mı?”
***
Uğur Mumcu’nun ortamızdan ayrılışının yıl dönümünde, onun fikren rahatsız ettiği şahısları fikren rahatsız etmeye devam etmek de onun çabasına sahip çıkmak kapsamındadır.
Onun kadar başarılı olmak, ulaşılmaz gözüken bir dağdır. Lakin en azından onun kadar yiğit ve kararlı olmak, kalemin namusuna sahip çıkmak görevdir. Bu aktifliğe de bu korkuyla gidildi, bu korkuyla yazıldı.
Uğur Mumcu’nun anısına ve bu aktiflikte yok sayılan fikirsel duruşuna hürmetle, bağlılıkla.
NE OLMUŞTU
Türkiye Gazeteciler Cemiyeti, Uğur Mumcu’nun mevt yıldönümü kapsamında ve Kadıköy Belediyesinin mesken sahipliğinde “Türkiye’de Gazeteci Olmak, Gazeteci Kalmak” bahisli bir aktiflik düzenleyeceğini duyurmuştu. Ama konuşmacıların neredeyse tamamının Uğur Mumcu ile taban tabana zıt bireylerden seçilmesi büyük reaksiyon çekince geri adım atılmış, TGC aktifliği kendi salonunda gerçekleştireceğini açıklayınca Kadıköy Belediyesi de konuşmacılarının Cumhuriyet Vakfı Lideri Alev Coşkun, Cumhuriyet Gazetesi Muharriri Akademisyen Barış Doster ve Cumhuriyet Gazetesi Muharriri Miyase İlknur olduğu öbür bir program açıklamıştı.
[1] http://www.cumhuriyet.com.tr/koseyazisi/1715985/chp-iktidara-yuruyor.html
Çağdaş Bayraktar