Amerikan Uzay ve Havacılık Ajansı’nın (NASA) geçen hafta tanıttığı, Ay’a gidecek astronotların giyeceği yeni kıyafetler, teknolojisiyle ilgi çekerken, dünden bugüne astronotların giydiği kıyafetlerin teknolojisi büyük oranda değişti.
1959’da Merkür Projesi kostümü aslında yüksek irtifa pilotları için tasarlanmış lakin basınçlı giysiye dönüştürülmüştü. O yıllarda, her astronotun üç basınçlı giysisi vardı, biri eğitim, biri uçuş kıyafeti başkası de yedek kıyafet. Bu üç astronot kıyafetinin toplam maliyeti ise 20 bin doları buluyordu fakat yeniden de sıcaklık denetiminin zayıf olduğu bu giysilerde astronotlar başlarını çeviremiyordu.
PORTATİF KLİMALAR
1965’de tanıtılan yeni “Gemini uzay giysisinde” birtakım geliştirmeler yapıldı ve birinci sefer astronotların kıyafetlerine bağlı portatif klimalar yerleştirildi. Lakin sıcaklık denetimi sorunu devam ediyordu. 1967’de sırtındaki hayat takviye ünitesi çantasından ötürü “Jetpack” ismiyle anılan Apollo uzay giysisi, NASA’nın en ünlü kıyafeti oldu, zira Ay’a birinci ayak basan astronot Neil Armstrong 1969’da bu kıyafeti giydi. Toplam 96.2 kilo olan giysinin sırtındaki hayat takviye sistemi 7 saat ve yedeği ise 30 dakika çalışıyordu.
ÇOK RİSKLİ ÇIKTI
1984’te NASA Beşerli Hareket Ünitesi (MMU) isimli ikonik astronot itme ünitesi geliştirdi. Sandalye halindeki bu sistem, 3 uzay mekiği misyonunda kullanıldı lakin Challenger uzay mekiği felaketinden sonra NASA MMU’nun “kullanılamayacak kadar” riskli olduğuna karar verdi. Project Artemis için geliştirilen son teknoloji yeni tanıtılan giysiden çabucak evvel ise ünlü “Balkabağı” giysisi tasarlandı. Bu, uzay uçuşunun giriş ve çıkış kısımları için kullanılan kısmi basınçlı bir giysiydi.
Amerikan Uzay ve Havacılık Ajansı’nın (NASA) geçen hafta tanıttığı, Ay’a gidecek astronotların giyeceği yeni kıyafetler, teknolojisiyle ilgi çekerken, dünden bugüne astronotların giydiği kıyafetlerin teknolojisi büyük oranda değişti.
1959’da Merkür Projesi kostümü aslında yüksek irtifa pilotları için tasarlanmış lakin basınçlı giysiye dönüştürülmüştü. O yıllarda, her astronotun üç basınçlı giysisi vardı, biri eğitim, biri uçuş kıyafeti başkası de yedek kıyafet. Bu üç astronot kıyafetinin toplam maliyeti ise 20 bin doları buluyordu fakat yeniden de sıcaklık denetiminin zayıf olduğu bu giysilerde astronotlar başlarını çeviremiyordu.
PORTATİF KLİMALAR
1965’de tanıtılan yeni “Gemini uzay giysisinde” birtakım geliştirmeler yapıldı ve birinci sefer astronotların kıyafetlerine bağlı portatif klimalar yerleştirildi. Lakin sıcaklık denetimi sorunu devam ediyordu. 1967’de sırtındaki hayat takviye ünitesi çantasından ötürü “Jetpack” ismiyle anılan Apollo uzay giysisi, NASA’nın en ünlü kıyafeti oldu, zira Ay’a birinci ayak basan astronot Neil Armstrong 1969’da bu kıyafeti giydi. Toplam 96.2 kilo olan giysinin sırtındaki hayat takviye sistemi 7 saat ve yedeği ise 30 dakika çalışıyordu.
ÇOK RİSKLİ ÇIKTI
1984’te NASA Beşerli Hareket Ünitesi (MMU) isimli ikonik astronot itme ünitesi geliştirdi. Sandalye halindeki bu sistem, 3 uzay mekiği misyonunda kullanıldı lakin Challenger uzay mekiği felaketinden sonra NASA MMU’nun “kullanılamayacak kadar” riskli olduğuna karar verdi. Project Artemis için geliştirilen son teknoloji yeni tanıtılan giysiden çabucak evvel ise ünlü “Balkabağı” giysisi tasarlandı. Bu, uzay uçuşunun giriş ve çıkış kısımları için kullanılan kısmi basınçlı bir giysiydi.