Star müellifi Ardan Zentürk, “Darbenin ana yeri ‘medya-politik’ şifresi, ‘diktatör’dür…” başlıklı yazısında son periyotta gündeme gelen darbe tartışmalarına değindi.
Zentürk, 15 Temmuz darbe girişi sürecinde yaşananlardan da örnekler vererek “Darbeyi yasallaştırmak isteyen güç için verimli taban, tartışmalı iddianameler ve fiili cezaya varan uzun tutukluluk süreleridir” dedi.
Gazetecilerin tutuklanmalarına da değinen Ardan Zentürk, “Bu, gazetecilerin tutuklanması tabanlı darbe stratejilerinin de ana rotasını işaret eder. Siyaset, hukuk sisteminin içine uygun bakmak durumundadır” sözlerini kullandı.
Ardan Zentürk’ün yazısı şöyle:
“Medyanın, 27 Mayıs 1960 Darbesi ile 15 Temmuz 2016 Saldırısı öncesinde sergilediği fikirsel yaklaşımdaki benzerlik, çarpıcıdır. Benzerliğin boyutu, global bir gücün ve yerli aktörlerinin 1960’ta tutmuş bir senaryoyu, büyük titizlikle uyguladıklarını işaret etmektedir. 60 yıl evvelki Darbe, başarılıdır, 4 yıl evvelki Atak başarısız olsa da yerli ve yabancı güçlerin tıpkı senaryoyu sürdürmekteki kararı, TEKRARLANACAĞINI işaret etmektedir.
MAYMUNCUK ‘KAMUSAL RIZA’NIN OLUŞTURULMASIDIR…
15 Temmuz Saldırısı’nın başarısızlığının ana nedeni, kaçak FETÖ’cü Kerim Balcı’nın teşebbüsün başlangıç saatlerinde Youtube’daki canlı yayınında, spikerin, ‘Erdoğan halkı sokağa çağırdı’ kelamlarından sonra yüzünün aldığı sözden muhakkaktır. (1) O ana kadar, Erdoğan’ın askerin eline geçtiğinden emin ve toplumun da gelişmeyi sessiz karşılayacağını düşünen Balcı’yı panikleten, her darbe açısından olmazsa olmaz bir kavramın çöküşüdür: KAMUSAL RIZA…
‘Kamusal rıza’, topluma, olağanda karşı çıkması gereken, temel olarak da yaşamsal çıkarlarına zıt karakter taşıyan bir gelişmeyi kabullendirme marifetidir, medya tarafından gerçekleştirilir.
27 Mayıs öncesinde Adnan Menderes ve 15 Temmuz öncesinde de R.Tayyip Erdoğan için sürdürülen ağır basın/medya kampanyasının ‘diktatörlük, fikir özgürlüğüne baskı ve yolsuzluk’ tabanlı şekillenmesi bir tesadüf müdür, hayır.
Toplumun, medya kullanılarak, darbe üzere tahlillere razı olma haliyle ilgili teorik çalışmalar yeni değildir. Noam Chomsky-Edward S.Herman’ın 1988 tarihli ‘Razı Olmayı Üretmek: Kitlesel Medyanın Siyasi Ekonomisi’ kitabı bu alanda bir el kitabı niteliğindedir.
Araştırma medyanın ‘hegemonya savaşlarındaki rolünü’ anlatır. Toplumun yeri geldiğinde 12 yaşındaki çocuğun güç karşısındaki güvensizliğinin reflekslerine yönlendirilip, saklanan/izleyen kimlik kazanmasının şifreleri kıymetlendirilir. Aslında, 20’nci yüzyıl gazeteciliğini duayeni olarak isimlendirilen Walter Lippmann’ın Kamuoyu kitabının rotasından ilerlemektedir.
‘SEÇİMLE GELDİ, DİKTATÖR OLDU’ DARBE ALARMIDIR!..
Lippmann’ın medya-siyaset münasebetine kazandırdığı en değerli kavram ‘sosyal-streotip’tir. Çıkış noktası, kitlelerin beyin tembeli olmasıdır.
Maksat kolay etiketlerle kitlelerin düşünmemesi, medyanın da halkın sıradanlıktan memnuniyet duymasını sağlamasıdır.
Amerika Dış Bağlantılar Komitesi Lideri Senatör J. William Fulbright’ın (1905-1995) 1 Mayıs 1960’ta CBS Televizyonu’nda yaptığı ‘Bugünkü Türk hükümetinin (Menderes) diktatoryal tavrı birinci kez fark etmiş değilim. İktidara gelişlerinden pek az sonra gazeteleri kapatmaya başladılar’ açıklaması Yassıada’da kullanıldı.
Bu açıklamanın, Cumhuriyetçi-Arizona Senatörü John McCain’in (1936-2018) 7 Haziran 2013 Brookings Enstitüsü konuşmasından ne farkı var: ‘Bence Sayın Erdoğan, Türk halkının birçoğunun gözünde, bir başbakan ya da devlet lideri olmaktan fazla bir diktatör üzere görülüyor.’
(Metin Toker’in 27 Mayıs, Hasan Cemal’in 15 Temmuz öncesi yazılarının fikir dokusunun tahlili nasıl bir tablo çıkarır sanıyorsunuz…)
ADALET SİSTEMİ VE GAZETECİLER…
Sivil siyaset açısından medya-politik yerinde asıl risk yayın kuruluşlarından değil, adalet sisteminin işleyişinden kaynaklanır.
Darbeyi yasallaştırmak isteyen güç için verimli taban, tartışmalı iddianameler ve fiili cezaya varan uzun tutukluluk süreleridir. Metin Toker yahut Ahmet Emin Yalman üzere gazetecilerin siyasi içerikli davalar ile hapsedilmesinin, Yassıada’da nasıl kullanıldığı yakın tarihin somut örnekleridir.
Burada unutulmaması gereken medya sosyoloğu Herbert Schiller’in (1919-2000) ‘Manipülasyon sürecinin ana ögesi, muhalif gazetecilerin tarafsızlık vurgusudur’ yaklaşımıdır.
Bu, gazetecilerin tutuklanması tabanlı darbe stratejilerinin de ana rotasını işaret eder. Siyaset, hukuk sisteminin içine yeterli bakmak durumundadır.
SONSÖZ- Günlerdir, mümkün darbeyi kimin yapabileceği tartışılıyor. YAPARSA AMERİKA YAPACAK. Kimi kullandığı kıymetli mi? Bunu yaparken de eski tecrübelerden yararlanacak.”