Ahmet Hakan’a müellifinden itiraz

Nedim Şener’in yazısı şu formda:

“Selahattin Demirtaş’ın yazdığı bir tiyatro oyunu, CHP’li ve HDP’lilerin iştiraki ile sahnelendi. Oyundan çok ön sırada oturan izleyiciler tartışıldı.

Ahmet Hakan da Hürriyet’teki köşe yazısında o fotoğrafa bakıp şu değerlendirmede bulundu: “Bu fotoğraf cumartesi akşamı çekildi. Fotoğraftakiler şunlar: Ekrem İmamoğlu’nun eşi Dilek İmamoğlu… Selahattin Demirtaş’ın eşi Başak Demirtaş… Kemal Kılıçdaroğlu’nun eşi Selvi Kılıçdaroğlu… Ve CHP İstanbul Vilayet Lideri Canan Kaftancıoğlu… Bu dört isim, Selahattin Demirtaş’ın metinlerinden oluşan bir tiyatro oyununda buluştular. Bu fotoğraf karesiyle ilgili ‘siyah’ diyenler de var, ‘beyaz’ diyenler de var. Bense gri alanlarda dolaşmayı tercih ettim…”

Ahmet Hakan fotoğrafı “insanı dayanışma”, “yumuşak güç” gibi kavramlarla anlatırken, CHP ile HDP ortasındaki gayriresmi paydaşlık konusunda tahlil yapıyordu. Hakan “siyah” ya da “beyaz” değil, “gri bakışla” yorumladığını yazsa da bence o fotoğrafı tanım edecek gerçekçi kavram “proje” olmalı…

Bu, CHP ve İP’nin oluşturduğu, HDP’nin de dayanağıyla lokal seçimlerde aldığı sonucun genel seçimlere taşınma projesidir. Burada sorun olansa bunu gizleme gayretleridir.

Proje ise partilerin oy oranlarının toplamına dayalı kolay bir matematik hesabına dayanıyor. Fakat olay demokrasi, hukuk, kitap, şiir, tiyatro ile ambalajlanıyor. O yüzden bu cins fotoğrafa “gri” değil “siyah” ve “beyaz” olarak bakılmalı. Çünkü Demirtaş’ın gerisindekiler o denli bakıyor. Yargılandığı hususlara girmiyorum, yalnızca kamuya açık alanlarda söylediği kelamları bir kere daha hatırlatayım: “Bizim başarımız, yani HDP’nin başarısı ki, sayın Öcalan’ın çok önemsediği bir projedir. Kendisinin bilhassa son 20 yılını adadığı bir projedir. Bu projenin benim şahsımda başarılı olması onu niçin rahatsız etsin ki…”

*

 “Buna alışsanız uygun olur, zira biz daha lider Apo’nun heykelini dikeceğiz heykelini…”

*

 “Biz PKK’yı silahlı bir terör örgütü olarak görmüyoruz…”

Çünkü bu kelamlarını asla geri almadı. Bu kelamları söyleyen Demirtaş, “siyah” ve “beyaz” kadar net. Problem şu: Kürt-Türk demeden, kadın-çocuk, doktor-hemşire, polis-asker, çocuk-bebek, işçi-köylü ayırmadan katleden terör örgütü PKK’ya “terörist” diyemeyen siyasetçilerle “Atatürkçü” CHP’nin bu cins bir projenin modülü haline getirilmesi.

Bu gayeyle da Demirtaş’ı parlatma işini üstlenmişler.

Oysa Demirtaş hâlâ PKK’nın kanlı aksiyonlarını kınamadı, terör örgütü elebaşı Öcalan’ın adını “sayın” demeden ağzına alamadı. PKK’ya “terör örgütü” demedi. Yoksa dedi de biz mi duymadık?

MESELE DEMİRTAŞ’IN KİTABI DEĞİL

TAM bu gelişmeler yaşanırken İBB’nin internet sitesinde Selahattin Demirtaş’ın kitapları satışa çıktı. Benim yansım, kitabın yazılması, yayınlanmasına değil, tıpkı sahnelenen “tiyatro” gibi yürütülen siyasi projeye oldu. Terörü ve teröristleri övüp özendirmediği, şiddet daveti yapmadığı sürece her kitap basılabilir. Demirtaş’ın yazdıkları kendisiyle okuru ortasındadır. Kültür Bakanlığı’nın bandrol vermesi, PTT’de, D&R’da satılması, kütüphanelerde bulunması o kurumların sıkıntısıdır. Sıkıntı, CHP’nin HDP ile kurduğu ve gizlemeye çalıştığı bağa dayalı projenin yürütülüş biçimidir. Neler olduğunu görüyoruz. O yüzden niyetimi şöyle lisana getirdim: “İBB Demirtaş’ın kitaplarını da satmaya başlamış!! Yavaş yavaş, alıştıra alıştıra, tiyatro ile kitap ile şiir ile türkü ile yavaş yavaş alışacaksınız. Bir gün şehitleri hatırlayıp ‘Ben neyi alkışlıyorum’ dediğinizde kızarmış avuçlarınızla yüzünüzü kapatacaksınız ancak geç olacak.”

İSTEĞİM KABUL OLDU

Sosyal medyada kötülük ittifakı harekete geçti; ne kadar PKK’lı, FETÖ’cü, HDP’li, CHP’li, DHKP-C’li varsa akına geçti. Şahsen gurur duydum, saldıranlardan biri övseydi insan içine çıkamazdım. Esasen, 1 Ocak günü Hürriyet’te “Nefretlerine layık olacağım” diye yazmıştım, isteğim kabul oldu. Aygül Demirtaş, ağabeyi Selahattin Demirtaş’ın, 23 Ocak 2012’de benim de adım geçen, “Herkese günaydın, Ahmet ve Nedim’in duruşmaları var bugün, umarım hür kalırlar” mesajına atıf yaparak, toplumsal medyada bana yönelik şöyle bir tweet paylaştı: “Sayın Demirtaş, o gün de her vakit olduğu üzere haksızlıkların karşısında, haklının ve hukukun yanındaydı. Nedim Şener’e bugün de haksızlık edilse birebir davranışı stantlar. Zira o kendine değil, herkese demokrat.”

Arşive girmesi için Aygül Demirtaş’a verdiğim karşılığı burada paylaşıyorum: “Aygül Hanım, hukukun yanında olan kişi, PKK elebaşı teröristin heykelini dikmez. Türk-Kürt demeden pak insanları katleden PKK’ya ‘terörist’ diyebilir. Twit ise benimle değil daha sonra HDP milletvekili olanla ilgilidir. PKK’ya ‘terörist’ diyebildiğinde demokratlığa adım atabilir.”

Hak, hukuk, insan hakları diyen birisi evvel PKK’ya terörist diyebilecek. Yoksa ona ne gazeteci ne akademisyen ne de siyasetçi denir, nokta.

DEMİRTAŞ’A BİR KİTAP ÖNERİSİ: GÜLAY

AĞZINDAN hak hukuk kelamı düşmeyen Selahattin Demirtaş’a bir kitap teklifim olacak. O da bir Kürt kızı, adı Gülay. Hatırlayamayacaktır, zira o teröristler tarafından dağa çıkarılanlardan değil.

Babası Mehmet Hoş Demir’i terörist PKK/YPG’nin Suriye topraklarından attığı havan mermisiyle kaybeden kızlardan birisi. Cenazesinde Kürtçe ağıtlar yakılmıştı. Dün Gülay AKP küme toplantısına babasının mezarından alınmış toprağa ekilmiş çiçekler olan bir saksı getirdi. Sonra da şunları söyledi: “Kürt çocuklar üzerinden tiyatrolar yapıldı, artık bilmelidirler ki perdeler kapandı. Kürt çocukları kendi sinemalarının kahramanı oluyorlar. Mardin’de doğup büyümüş bir Kürt kızıyım. 81 kentin her toprağı benim memleketim. Ben babamdan en çok affetmeyi, teşekkür etmeyi öğrendim. Bir insanın kalbini kırmanın da canını almak kadar günah olduğunu tekrar babamdan öğrendim.”

Gülay’ın hayatı ne senaryo ne tiyatro, kanlı bir gerçek, PKK’nın akıttığı kanla yazıldı. Artık romanını yazmak Demirtaş’a düşer…”