Bugün uzaktan bedelli askerliğimin üçüncü günü.
İlk iki gün meskenden bedelli vatan hizmetinde çok yorulduğumuz ve dün sabah uzaktan bedelli askerlik uzmanı yarbay abi günaydın dediğinde çok yeterli sağol çektiğimiz için mükafat olarak izinliyiz bugün.
Bir orta yarbay abi “ben size bu istirahatte ot yoldurur, taş toplatırdım ancak uzaktan bedelli askerlikte otu, taşı nerden bulacaksın ki” dedi.
Oluyor bu türlü şeyler kutsal konuttan askerlik misyonunda işte.
Bugün hem izinliyiz hem de yarınki eğitim için hazırlık yapacağız.
Babam sağ olsun, oldukça para verdi fakat ben bu uzaktan bedelli askerlik işini çok sevdim. Fırsat bu fırsat dedim, bugün kendime gerçek kamuflajlı asker kıyafetleri aldım.
Kamuflajlı asker kıyafetlerini giydim istirahat olduğu halde bugün. Bir de korona nedeni ile maskemi takınca, Vietnam sinemalarındaki yabanî komandolara benzedim.
Evde beni görenler bayıldı kamuflajlı kıyafetime. Bol bol askerlik anısı fotoğrafları çektirdik ailece, ilerde bakar, askerlik günlerini anarız diye.
Evlendiğimde karıma da gösteririm tahminen, hatta çocuklarıma, hatta torunlarıma…
KAMUFLAJLI ASKER KIYAYETLERİ ANNEME ÇOK DOKUNDU
Kamuflajlı asker kıyafetleri anneme çok dokundu. Annem “benim asker oğlum ne de yakıştı” diyerek ağladı.
Sanki ben çok uzaklarda askerlik yapıyormuşum, güya çok özlemişler, beni kışlaya görmeye gelmişler üzere, özel olarak yaptığı zeytinyağlı yaprak sarmasını annem bugün bana kendi eliyle yedirdi…
Beni kamuflajlı asker kıyafetleri içinde görünce babam da çok duygulandı, askerlik anılarını anlatmaya başladı. Anneannem “senin deden de yedek subayken bu türlü yakışıklıydı” dedi, o da ağladı.
Babam, kahramanlık türküleri çalmaya başladı.
Komşunun oğlu aradı bugün, o olağan askerlik yapmış vaktinde, sizde de yani konuttan paralı askerlikte de “şafak saymak var mı” diye sordu. Bilmiyorum, yarın yarbay ağabeye sorup öğreneceğim dedim şafak saymanın uygun olup olmadığını, olursa ben de şafak saymaya başlarım yarından sonra.
YARINKİ EĞİTİM SALONDA OKLAVALI YANAŞIK DÜZEN
Yarının programında silahlı yanaşık tertip eğitimi var. Silahlı temel duruşu, sağa, sola dönmeyi, selam vermeyi, uygun adım yürümeyi öğreneceğiz. Bunun için salondaki kırılacak eşyaları, sehpaları kaldırdık, silah üzere kullanmak için en uzunundan oklavalar satın aldık.
Babam deneyimini konuşturdu, “oğlum yanaşık nizam eğitimi tek başına olmaz ben de sana katılırım” dedi. Oklavanın biri babamın. Birden annem bağırmaya başladı; “Ben de varım, ben de varım…”
Anneannem de kocasının yedek subaylığından kalma düdüğünü çeyiz sandığından çıkardı. “Siz yürürken daima birlikte, ben de düdükle tempo tutarım” dedi sevinçle. Devam etti, “Rahmetli anlatırdı, düdüksüz eğitim olmaz diye askerlikte…”
Önümüzdeki pazartesi günü yemin merasimi hazırlıkları başlayacakmış. Herkes yemin merasimini kendi konutunda yapacakmış. Maske takmak ve toplumsal aralığa dikkat etmek koşulu ile yemin merasimine komşular da katılacakmış. Ancak evvel girişte, komşuların ateşine bakılacakmış.
BİZİM WHATSAPP KÜMESİ HULUSİ PAŞAYI ÇOK SEVİYOR
Bugün ayrıyeten bizimkilerin kurduğu “Zengin çocukları için konuttan kutsal askerlik” WhatsApp kümesine katıldım.
Bu kümede en çok sempati ve övgü Ulusal Savunma Bakanına, dünyada birinci sefer konuttan askerliğin mucidi olduğu için. Hulusi Akar paşaya el sallama, kalp, öpücük yollama emojileri gırla bizim kümede.
Bizim WhatsApp kümesinde çok yaygın bir de dedikodu var.
Nejat Paşa isminde bir emekli amca varmış. Bu paşa amca, Odatv’de, meskenden vatan hizmetini gırgıra alan yazılar yazıyormuş. Bu amcanın gayesi, meskenden kutsal vatan hizmeti icadını engellemekmiş.
Ona gönderilenlerin hepsi kırmızı renkli, kızgın hız emojileri…
Sağda solda konuşuyormuş bu paşa amca; yok bu tıp askerlik güçlü çocukları için uydurulmuş, yok konutta askerlik olur muymuş, yok bu tıp askerlik Anayasa’nın eşitlik prensibine karşıtmış, yok devletin paraya muhtaçlığı varmış, yok gerçek askerler İdlib’de sıkıntı durumdaymış…
Yapma be Nejat Paşa amca! Babam dünyanın parasını saydı bunun için…
Bırak da bu kutsal vatan hizmetini konutumuzda yerine getirmenin tadını çıkaralım biz…
Hoşça kalın.
Belki tekrar yazarım…
Nejat Eslen