Vatan Partisi Genel Lideri Doğu Perinçek, Aydınlık’taki köşesinde “Müslüman olan Türkler ayakta kaldı ve ihtilal yaptı” başlıklı bir yazı kaleme aldı.
Doğu Perinçek, bugünkü yazısında, Türklerin İslamiyet’i kabul ettikten sonra devlet ve ordu birikiminin İslamiyet ikliminde geliştiğini savundu. Perinçek, İslamiyet’i kabul eden Türk kavimlerinin devletleştiğini belirtirken, “Türkiye, Azerbaycan, Türkmenistan, Kazakistan, Özbekistan ve Kırgızistan devletlerinin Türk olan halkları büyük çoğunlukla Müslüman. Ve bu ülkelerin çabucak hepsinin artta kalan iki yüzyıllık Türk ve Sovyet İhtilalleri sayesinde çok temelli Laiklik ve Çağdaşlaşma birikimleri var. Çağdaş ihtilal deneyimleri de onlarda” tabirlerini kullandı.
Orhun yazıtlarında şamanizme ilişkin bir ögenin bulunmadığını ileri süren Perinçek, Türklerin İslamiyet’i kabul ettikten sorna değerli eserler ortaya koyduğunu belirtti.
İşte Doğu Perinçek’in o yazısı:
“Bugün Merhaba Kamuculuk yazılarına bir günlüğüne orta veriyoruz. Aslında Kamuculuk konusu, Türklerin medeniyet ve ihtilal birikimiyle temaslıdır. Münasebetiyle Türklerin İslam Medeniyeti havzasına girmeleri ve o çağın medeniyetine önderlik etmeleriyle de temaslıdır. Bu nedenle şu sıra Türk Milletine ilişkin ne varsa, yobazlık ölçüsünde düşmanlık yapanları görmezden gelemeyiz. İslamiyet, Türk ve Arap düşmanlığında her tıp hurafeye sarılan kelamda bilim adamları, kelamda köşe müellifleri, bir kadro enteller var.
Bunların isimleri da, lisanları de, kıbleleri de Atlantik. Örneğin kendilerine Think Thank Araştıma ismini veren bir küme var. Bakınız bu Think Thankçiler, kimliklerini nasıl sergiliyorlar:
TEZLERE BAKIN
Yalnız bu küme değil, laiklik ismine Türklerin Medeniyet kuruculuğuyla savaşan bir kadro çevreler ortaya çıktı. Bunların en önemli tezleri şöyle:
1.Türklerin Müslümanlığı kabul etmeleri gericileşmektir, benliğini kaybetmektir, Araplaşmadır.
2.Osmanlı Devleti, Türk devleti değildir, bizim değildir.
3.Asıl Türkler, Müslüman olmayan, Şamanlığı sürdüren, Hıristiyan ve Musevi Türklerdir.
MÜSLÜMAN TÜRKLERİN DEVLETLERİ VAR
Önce şu dünyamıza bakalım, şu anda devleti olan Türklerin hepsi Müslüman. Türkiye, Azerbaycan, Türkmenistan, Kazakistan, Özbekistan ve Kırgızistan devletlerinin Türk olan halkları büyük çoğunlukla Müslüman. Ve bu ülkelerin çabucak hepsinin geride kalan iki yüzyıllık Türk ve Sovyet İhtilalleri sayesinde çok asıllı Laiklik ve Çağdaşlaşma birikimleri var. Çağdaş ihtilal deneyimleri de onlarda. Zira Hunlardan, Göktürklerden, Uygurlardan, Kırgızlardan, Moğol-Türk deneyiminden, Karahanlılardan, Gaznelilerden, Selçuklu ve Osmanlıdan, Volga ve Kırım Tatarlarından, Altınordu’dan, Timurlulardan, Çağataylardan gelen bir devlet birikimleri var.
İSLAM İKLİMİNDE ZENGİNLEŞEN BİRİKİM
Türklerin devlet ve ordu birikimi, Türklerin İslamiyeti kabul ettikleri Karahanlılardan bu yana daima İslam ikliminde gelişti. İslamiyeti kabul eden Türk kavimleri devletli olmuşlardır. İslamiyeti kabul etmeyerek Asya’nın kenarında kuytusunda Şamanlıkta kalanlar medeniyet kuramadılar. O şamanlar, Hun ve Göktürk atılımlarının da kenarlarındaydılar, dağlarda ve ormanlardaydılar.
Orhun Yazıtları’na şöyle bir bakın, orada Şamanlığa ilişkin bir öge var mı, Gök Tengri’nin Şamanizmle en küçük bir ilgisi kurulabilir mi?
Hıristiyan ve Musevi olan Türkler ise, Kıpçak/Kumanlarda, Peçeneklerde, Bulgarlarda yahut Karay ve Gagavuzlarda görüldüğü üzere, Rus bozkırında yahut Doğu Avrupa’da öbür halklara karışmış ve erimişlerdir.
Çok öğreticidir: Hıristiyan olan Kıpçaklar devletsiz kalıp Rusya ve Doğu Avrupa halklarına karışırken, birebir Kıpçakların Müslüman olanları Mısır’da 1240’tan 1517’ye kadar kendilerinin Devlet-it Türkî ismini verdikleri Memlûklu Devletini kurmuş ve medeniyet yaratmışlardır. 13. yüzyılda Türkçenin çok değerli yapıtlarını yazdılar.
DÜNYA LİSANLARINDAKİ EN ESKİ ALLAH SÖZCÜĞÜ
Türkler, İslamiyeti kabul etmeden evvel de Tek Yaradancı idiler. Buna Batılı tarihçiler ‘Tengrisizm’ diyorlar. Dünyada birinci İlah sözcüğü de, bugüne kadarki bilim dağarcığına nazaran, Türkçedir. Ta MÖ 4. Binden kelam ediyoruz. Sumer tabletlerindeki Tingir ile Türkçe Tengri/Tanrı ve Moğolca Tenri/Tengri ortasında köken birliği olduğu, Tarihçiler ve Dilciler arasında genel kabul görmüştür.1
Eski ve Orta Türkçedeki Tengri sözcüğü, Türkiye Türkçesinde İlah olmuş ve Türk lisanının bütün ağızlarında var.
Hunlarda: Çengli=Tengri.2
Göktürklerde: Tengri, Türük Tengrisi.3
Divan-ı Lügat-it Türk’te: Tengri.4
Oğuz Kağan Destanı’nda: Tengri.5
Kıpçak/Kumanlarda: Tengri, Tengeri, Beyefendi Tengri, Beymiz Tengeri, Cet Tengri, Tengiri Cet.6
Azeri Türkçesinde: İlah.
Türkmenlerde: İlah.
Kazak ve Baraba Türkçesinde: Tengri, Tenri.
Kumuk Türkçesinde: Tenniri.
Sarı Uygur, Sagay ve Kırgız Türkçesinde: Tenir.
Oyrat ve Altay Türkçesinde: Teneri.
Sor Türkçesinde: Tegre.
Özbek Türkçesinde: Tängri.
Hakas Türkçesinde: Tigir.
Karaçay Türkçesinde: Teyri.
Başkurt, Kazak ve Kazak Tatarları ve Uygur Türkçesinde: İlah.
Soyon Türkçesinde: Der.
Çuvaş Türkçesinde: Torı.
Teleüt Türkçesinde: Tenere, Tenre.
Yakut Türkçesinde: Tanara.7
ATLI ÇOBAN İKTİSADINA DAYANAN DEVLET KURUCULUĞU VE TEK TANRI
Bugün İslamiyete karşı Türklük ismine Şamanizm güzellemeleri yapanlar, hem cahildir, hem de medeniyet düşmanıdır. Zira Şamanizm, din değildir, büyücülüktür. İslam öncesinde devlet kuran, medeniyet kuran Türklerin dinleri Tek Tanrıcılıktır, Budizmi ve Maniheizmi kabul edenler de oldu. İslamiyetten sonra devlet kuran Türkler ise Müslümandı yahut Müslüman oldular.
Tek Allahın bir toplumsal-ekonomik temeli var. Atlı Çoban kültürü tarla tarımından farklı olarak çok geniş alanların kontrol altına alınmasını gerektiriyordu. Türklerin devlet ve ordu kuruculuğunun kökleri bu ekonomik kuruluşa dayanır. Atlı çobanlar, örgütlenme ve savaş yetenekleri sayesinde Mezopotamya, Hint ve Çin’in verimli ırmak boylarındaki zenginliklere hükmederek devletler kurdular. Tek İlah ise, Atlı Çoban Kültürünün geniş coğrafyada tek güçlü otorite gereksiniminin gereği olarak doğdu. Türk imparatorluk kültürü ile Tek İlah ortasındaki bağı en hoş anlatan cümle şudur: ‘Gökyüzünün nasıl tek bir güneşi varsa, yeryüzünün de tek bir hakanı vardır.’ Tek ilah ve tek hakan, Atlı Çoban ideolojisinin özetidir.
TÜRKLERİN UYGARLAŞMA TARİHİNİN DORUĞU
Tek ilah nedeniyledir ki, Türk Hakanları İslamiyeti kolay kolay benimsediler. İslamiyet, Türklerin uygarlaşma tarihinin doruğudur. İslamiyet, Türklerin büyük medeniyet atılımının buluştuğu en sistemli inanç ve pahalar sistemiydi. Hazreti Muhammed’in önderlik ettiği Ticaret İhtilalini düzenleyen İslamiyet, Türk Hakanlıklarının ticaret yollarını denetim sistemi için, çağın en gelişmiş deneyimi ve ideolojisiydi.
Türk Hakanlıklarının İslamiyeti kabulüyle birlikte, uygarlığın önderliği de Türk devletlerine geçti. Bu bahiste yazılmış en asıllı kitaplardan biri olan Starr’ın ‘Kayıp Aydınlanma’ kitabı, olayı çok hoş anlatıyor. Dünya uygarlığının öncüleri, 7-15. Yüzyıllarda Araplar, Farslar ve Tüklerdi. Batıda bilim ve sanat, 15. Yüzyıldan sona İslam Uygarlığından beslenerek gelişti. Arapları ve İslamiyeti aşağılamaya kalkanlar, medeniyetsiz cahillerdir.
Sözün kısası, Müslüman olmak Türkleri gericileştirmedi. Tam bilakis o çağda İslamiyet, Türk hakanlıklarının büyük medeniyet atılımı için, vaktin en ileri kıymetler ve hukuk sistemiydi.
İşte bu nedenledir ki, Müslüman olan Karluklar, Uygurlar, Oğuzlar, Tatarlar ve Memluklü Kıpçakları büyük imparatorluklar ve uygarlıklar kurdular. Şamanlıkta ya da Büyücülükte kalanlar, medeniyet havzasına giremediler. Hıristiyan ve Musevi olan Türkler ise, ayakta kalmadılar.
TÜRKLERİN BÜYÜK MEDENİYET VASFI
Türklerin benliği nedir? Atatürk’ün ‘Türklerin büyük medeniyet vasfı’ dediği özellikleri nedir? Çağın medeniyetine sırt çevirmek, Asya’nın kenarlarında çobanlıkla uğraşıp şaman davulu çalmak mıdır, yoksa İskitlerin, Hunların ve Göktürklerin Medeniyet atılımını İslamiyet havzasında sürdürerek Uygur, Karahanlı, Selçuklu, Osmanlı, Memlûk, Altınordu, Timurlu, Çağatay devletleri örneğinde olduğu üzere dünya uygarlık tarihinde lider pozisyonlarda olmak mıdır?
SELÇUKLU VE OSMANLI MİRASINI REDDETME BUDALALIĞI
Selçuklu ve Osmanlı mirasını reddetmek ve karalamak, Türklük ismine budalalık derecesinde bir cahilliktir, uygarlık ismine hudut tanımayan bir ahlâksızlık ve gericiliktir.
Hele bu medeniyet düşmanlığını, bu Türk düşmanlığını Atatürk ismine sergilemek, Atatürk’e yapılan en büyük ihanettir. Zira Türklerin Selçuklu ve Osmanlı mirası olmasaydı, ne Türk ihtilali olurdu, ne de Atatürk olurdu.
Atatürk, niye Şaman Yakutların, Hıristiyan Gagavuzların yahut Musevi Karayların içinden çıkmadı da, Selçuklu ve Osmanlı birikiminin içinden çıktı?
İslamiyet, Arap, Fars, Selçuklu ve Osmanlı mirasını aşağılayan köksüzlerin bu soruya verecekleri bir cevap var mı?
İMPARATORLUK MİRASI = İHTİLAL BİRİKİMİ
20. ve 21. Yüzyıla bakınca Türk, Rus, Çin ve İran ihtilallerinin damgasını görürüz. Bu ihtilallerin hepsi de imparatorluk coğrafyalarında oldu ve oluyor.
Think Thankçiler, hani gösterin, Hıristiyan, Musevi ve Şaman Türklerin yaptığı bir ihtilal gösterin, bir uygarlık atağı gösterin!
Think Thankçiler, Hıristiyan, Musevi ve Şaman Türklerin içinden çıkmış bir Atatürk gösterin, bir Satuk Buğra Han, bir Birunî, bir İbnî Sina, bir Farabî, bir Harezmî, bir Kaşgarlı Mahmut gösterin, bir Yusuf Has Hacip gösterin, bir Nizamülmülk, bir Yunus Emre gösterin, bir Ali Şir Nevai gösterin, bir Timurlenk, bir Fatih Sultan Mehmet gösterin, bir Fuzulî, bir Mimar Sinan, bir Nazım Hikmet gösterin!
Türklerin Müslüman olmasını aşağılayanlar, aslında objektif olarak Türklerin imparatorluk kuruculuğunu, örgütlenme birikimini, medeniyet kuruculuğunu, ihtilal mirasını ve ihtilal yeteneğini hiçe sayıyorlar. Bunu üstelik Türklük ve sözümona Atatürkçülük ismine yapmaları, Türklüğe de Atatürk’e de ihanettir.
1) Osman Nedim Tuna, Sümer ve Türk Lisanlarının Tarihi ilgisi ile Türk Lisanının Yaşı Problemi, Ankara, 1997; Tuncer Gülensoy, I, s.857; Zeki Velidî Togan, Genel Türk Tarihine Giriş, s.13,17; Roux, Türklerin Tarihi/ Pasifik’ten Akdeniz’e 2000 Yıl, Kabalcı Yayınevi, Şubat 2007, s.52; Landsberger, ‘Sümerler’, Ankara DTCF Mecmuası, 1943, N.5, s.95-69; V. Christian, Die Sprachliche Stellung des Sumerischen, Babilonica XII, Paris, 1932.
2) Talât Tekin, Hunların Lisanı, s.10.
3) Talât Tekin, Orhun Yazıtları, Kültigin Güney 1 (s.20-21) ve Doğu 1 (s.24-25); Bilge Kağan, Kuzey 1, (s.44-45) ve Doğu 1 ve 10 (s.50-53).
4) Divan-ı Lügat-it Türk, c.III, Ankara, 1941, s.376-377.
5) W. Bang-G.R. Rahmeti, Oğuz Kağan Destanı. 1936 ve 1000 Temel Eser, Ulusal Eğitim Basımevi, İstanbul, 1970, s.3 ve 19.
6) Grønbech, s.183 vd.
7) Hepsi için bkz. Tuncer Gülensoy, II, s.857.”