Anayasa Mahkemesi, kimliğinin zımnî tutulmasını isteyen FETÖ mahkumu M.Ç.’nin cezaevinde eşiyle “mahrem görüşme” talebinin reddedilmesini, Anayasanın “aile hayatına hürmet hakkı” unsuruna ters olmadığına karar verdi.
2 Temmuz 2016 tarihinde tutuklanan M.Ç. FETÖ terör örgütü üyeliğinden 7 yıl 6 ay mahpus cezasına mahkum oldu. Evvel Sincan, daha sonra Antalya L Tipi Kapalı Cezaevinde kalan mahkum, hem Ankara’da hem Antalya’da cezaevinde iken eşiyle “mahrem odada görüşmek” için müracaatta bulundu. Her iki talebi de mahkeme tarafından reddedilen FETÖ mahkumu, “Aile hayatına hürmet prensibinin ihlal edildiği” ve reddeden hakimin bağımsız ve tarafsız yargılama yapmadığı gerekçesiyle Anayasa Mahkemesi’ne ferdî müracaatta bulundu.
MAHREM ODA HAK DEĞİL ÖDÜL
Anayasa Mahkemesi Genel Şurası başvuruyu görüşerek karara bağladı.
Yüksek Mahkeme’nin kararında “mahrem oda” talebinin “bir hak değil teşvik asıllı bir ayrıcalık olduğu” ve “takdir yetkisinin İnfaz Kurumu Yönetim ve Müşahede Kurulu’nda bulunduğunu” vurguladı.
AYM kararında, AİHM ve Avrupa Kurulu Bakanlar Komitesi kararları uyarınca cürmün önlenmesi, disiplinin sağlanması, güvenliğin ve nizamın korunması için mahkum haklarına sınırlama getirilebileceğine dikkat çekildi. Kararda, “Devlet mahrem görüşme imkanını düzenleyip düzenlememe konusunda geniş bir taktir yetkisine sahiptir” denildi.
Yasada, “mahrem görüşme” imkanının mahkumlara muhakkak şartların yerine getirilmesi kaydıyla teşvik için getirildiği vurgulanan kararda, şöyle denildi:
“Mahrem görüşmenin maphusların aile hayatlarını sürdürmeleri bakımından her hal ve şartta tanınması gereken, maphuslar için aile hayatına hürmet hakkının olmazsa olmaz bir öge olmadığı AİHM tarafından da kabul edilmiştir. Bununla birlikte mahrem görüşme, ödül mahiyetinde ve aşikâr şartlara tabi olan bir imkan olarak düzenlenmiştir. Somut olayda, müracaatçının bu imkandan yararlanma talebinin olayın şartlarına nazaran makul ve kabul edilebilir nedenlere dayalı olarak reddedildiği anlaşılmaktadır. Ayrıyeten müracaatçının açık ve kapalı ziyaret, mektup ve telefonla haberleşme üzere aile bağlarını canlı tutan öteki imkanlarından yararlanamadığı istikametinde argümanlarının bulunmadığının da altı çizilmelidir. Bu durumda mahrem görüşme yapma talebi uygun görülmeyen müracaatçının aile hayatına hürmet hakkının ihlal edilmediği sonucuna ulaşılmıştır.”