Cumhuriyet gazetesi muharriri Misaye İlknur bugünkü köşesinde “‘İfşanın ifşası olmaz’a tarihten bir örnek” başlıklı dikkat çeken bir yazı kaleme aldı.
Odatv genel yayın direktörü Barış Pehlivan ve haber müdürü Barış Terkoğlu ile birlikte dört gazetecinin tutuklanmasını köşesine taşıyan Miyase İlknur, “Bu yaşadığımız garabetin birebirini tarihte bir meslek büyüğümüz daha yaşamış. İlhan Selçuk da “devlet sırrı”nı ifşa etmek argümanıyla hem askeri mahkemede hem ağır cezada yargılanmış” tabirini kullandı.
“Gelelim İlhan Ağabey’in yargılanmasına neden olan ‘ifşanın ifşası’ olayına” diyerek yazısına devam eden İlknur, 53 yıl evvelki İlhan Selçuk’un yargılamaya dikkat çekti. Selçuk’un 3 yıl süren yargılamanın akabinde beraat ettiği yazan İlknur, “Yazı hakkında cürüm duyurusunda bulunan kişi devrin Genelkurmay Lideri olmasına rağmen İlhan Ağabey tutuksuz yargılanır” vurgusu yaptı.
İşte Misaye İlknur’un yazısı:
“Meslektaşlarımız Barış Terkoğlu, Barış Pehlivan, Murat Ağırel, Hülya Kılıç, Ferhat Çelik ile Aydın Keser’in tutuklanması, OdaTV’nin yayınının BTK kararıyla engellenmesi nedeniyle günlerdir, “İfşa edilen bir şey yok. Aslında aleniyet kazanmış bir olguyu haberleştirdiler” diye yazıp çiziyoruz lakin beyhude. Haberleştirdikleri olayı esasen parlamento çatısı altında bir milletvekili ifşa etmiş, köyün muhtarı toplumsal medya hesabında paylaşmış. Üstelik istenen ceza tutuklamayı gerektirecek bir ceza da değil ancak buyruk malum yalıdan gelmiş ne deva?
Bu yaşadığımız garabetin birebirini tarihte bir meslek büyüğümüz daha yaşamış. İlhan Selçuk da “devlet sırrı”nı ifşa etmek argümanıyla hem askeri mahkemede hem ağır cezada yargılanmış. İlhan Ağabey’de zati ifşa edilmiş, aleniyet kazanmış bir mevzuyu köşe yazısında lisana getirmiş. Lakin yeniden de yargılanmaktan kurtulamamış. Üstelik onun yargılanmasını isteyen de o denli yalı sakinleri falan değil ülkenin genelkurmay lideri.
Gelelim İlhan Ağabey’in yargılanmasına neden olan “ifşanın ifşası” olayına…
22 Şubat 1967 tarihli “Donanmamız Bizim Değil Mi?” başlıklı yazısı ile bu yazıdan dört gün sonra yazdığı “Milletin Bilmedikleri” başlıklı yazısında ABD ve Türk Dışişleri Bakanlığı ve bakanlığın NATO Dairesi ortasındaki “Gizli” damgalı askeri muahedeleri sayı, tarih ve içerikleriyle yayımlar. İlhan Ağabey’in suçlanmasına neden olan ve “Devlet Sırrı” olduğu argüman edilen askeri muahedenin içeriğine bir de bakalım.
1958 yılında DP iktidarı devrinde ABD ile imzalanan ikili muahedeye nazaran ABD tarafından Türkiye’ye verilen muhrip ve denizaltıların kullanma şartları şöyle belirlenmişti:
“Verilen gemilerin kullanma mühleti 5 yıldır; ne var ki ABD muhtaçlık duyduğu taktirde bu gemileri geri isteyecek ve üzerindeki en küçük bir çizgi bile onarılarak derhal iade edilecektir. Bu gemiler rastgele bir nedenle batarsa ABD’ye tazminat ödenecektir. Türk hükümeti bu gemilere yalnızca bayrak çekme hakkına sahiptir, lakin gemilerin mülkiyeti ABD hükümetine aittir.”
Bu mutabakatın hususları üzerinde İlhan Ağabey de muahedenin içeriğini yazdıktan sonra tenkitlerini şöyle lisana getiriyor:
“Eloğlu bize denizaltı, muhrip, silah, gereç vermiş görünüyor fakat gerçekte vermiyor. Mülkiyet onlarda, biz yalnızca kiracıyız, en küçük kusuru tazmin etmekle ve istenildiği an bütün araçları iade etmekle mükellefiz. Ulusal çıkarlarımız gerektirdiği anda işimize yaramayacak silah, materyal ve gemi ile donanmışız biz… İki devlet ortasında bu nitelikte muahedeyi tarih görmüş müdür sanki?”
ÖNCE PARLAMENTODA İFŞA EDİLMİŞ
İşte bu yazıdan sonra devrin Genelkurmay Lideri Cemal Tural’ın hata duyurusuyla hakkında askeri mahkemede “Devletin saklı sırlarını ifşa etmek ve halkı askerlikten soğutmak” kabahatlerinden İlhan Ağabey hakkında dava açılır.
Oysa İlhan Ağabey’in köşesinde yer verdiği ABD ile Türkiye ortasındaki askeri muahedeyi evvel Olağan Senatör Orgeneral Haydar Tunçkanat parlamentoda yaptığı konuşmada, sonra da İlhami Soysal Akşam gazetesindeki köşesinde açıklamıştır. İlhan Ağabey, Tunçkanat ve Soysal’dan farklı olarak muahedenin sayı numarası ve mutabakatın kararlarını açık olarak yazmıştır yalnızca.
Sonuçta üç yıl süren ve evvel askeri sonra da sivil mahkemelerde süren dava sonucunda İlhan Ağabey beraat eder.
Peki bu iki dava içerik olarak birbirine tıpatıp uyarken uymayan istikametler nerede?
Yazı hakkında kabahat duyurusunda bulunan kişi devrin Genelkurmay Lideri olmasına rağmen İlhan Ağabey tutuksuz yargılanır. Demek ki, bizim malum yalının sakinleri genelkurmay liderlerinden daha kudretli. Onlara sorsan askeri vesayetin karar sürdüğü yıllardır o günler. Fakat ister askeri ister sivil mahkemeler olsun demek ki, bağımsız karar verebilme erkine sahipmiş. İktidarda sağ bir parti olmasına rağmen bürokrasisi de kanun ve maddelere bağlıymış ki, mahkemeye gönderdiği yazıda “bu mutabakat kapalı falan değil” diye açıkça belirtmiş.
Aslında Genelkurmaş Lideri Tural’ın asıl kederinin de bu muahedenin yayımlanması falan olmadığı Genelkurmay Karargâhı’nda yapılan bir toplantıda yaptığı “Bazı gazetelerde komünistler yuvalanmıştır. Subaylar bunları okumamalı ve bunların yazdıklarına inanmamalı… Sol cereyan gemi azıya almıştır!” kelamlarını kullanmasından anlaşılıyor. Çünkü Tural’ın “gemi azıya almışlar” dediği muharrirlerin İlhan Selçuk, İlhami Soysal ve Doğan Avcıoğlu olduğunu bilmeyen yok.
Bizim Barışlar’la Ağırel’in tutuklanma nedeni de sakın farklı saiklerle olmasın. Ne bileyim yeni hazırladıkları kitabın içeriği falan…”